Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم حزقیال 22 Bible Online

حزقیال 22 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

حزقیال 22

¹و کلام خداوند بر من نازل شده، گفت:

²«ای پسر انسان آیا داوری خواهی نمود؟ آیا بر شهر خونریز داوری خواهی نمود؟ پس آن را از همه رجاساتش آگاه ساز.

³و بگو خداوند یهوه چنین می فرماید: ای شهری که خون را در میان خودت می ریزی تا اجل تو برسد! ای که بتها را به ضد خود ساخته ، خویشتن را نجس نموده ای!

⁴به سبب خونی که ریخته ای مجرم شده ای و به سبب بتهایی که ساخته ای نجس گردیده ای. لهذا اجل خویش را نزدیک آورده، به انتهای سالهای خود رسیده ای. لهذا تو را نزد امتها عار و نزد جمیع کشورها مسخره گردانیده ام.

⁵ای پلید نام! و ای پر فتنه! آنانی که به تو نزدیک و آنانی که از تو دورند بر تو سخریه خواهند نمود.

⁶اینک سروران اسرائیل، هر کس به قدر قوت خویش مرتکب خونریزی در میان تو می بودند.

⁷پدر و مادر را در میان تو اهانت نمودند. و غریبان را در میان تو مظلوم ساختند و بر یتیمان و بیوه زنان در میان تو ستم نمودند.

⁸و تو مقدسهای مرا خوار شمرده، سبتهای مرا بی عصمت نمودی.

⁹و بعضی در میان تو به جهت ریختن خون، نمامی می نمودند و بر کوهها در میان تو غذا می خوردند و در میان تو مرتکب قباحت می شدند.

¹⁰و عورت پدران را در میان تو منکشف می ساختند. و زنان حایض را در میان تو بی عصمت می نمودند.

¹¹یکی در میان تو با زن همسایه خود عمل زشت نمود. و دیگری عروس خویش را به جور بی عصمت کرد. و دیگری خواهرش، یعنی دختر پدر خود را ذلیل ساخت.

¹²و در میان تو به جهت ریختن خون رشوه خوردند و سود و ربح گرفتند. و تو مال همسایه خود را به زور غصب کردی و مرا فراموش نمودی. قول خداوند یهوه این است.

¹³لهذا هان من به سبب حرص تو که مرتکب آن شده ای و به سبب خونی که در میان خودت ریخته ای، دستهای خود را به هم می زنم.

¹⁴پس در ایامی که من به تو مکافات رسانم آیا دلت قوی و دستهایت محکم خواهد بود؟ من که یهوه هستم تکلم نمودم و بعمل خواهم آورد.

¹⁵و تو را در میان امتها پراکنده و در میان کشورها متفرق ساخته ، نجاسات تو را از میانت نابود خواهم ساخت.

¹⁶و به نظر امتها بی عصمت خواهی شد و خواهی دانست که من یهوه هستم.»

¹⁷و کلام خداوند بر من نازل شده، گفت:

¹⁸«ای پسر انسان خاندان اسرائیل نزد من درد شده اند و جمیع ایشان مس و روی و آهن و سرب در میان کوره و درد نقره شده اند.

¹⁹بنابراین خداوند یهوه چنین می گوید: چونکه همگی شما درد شده اید، لهذا من شما را در میان اورشلیم جمع خواهم نمود.

²⁰چنانکه نقره و مس و آهن و سرب و روی را در میان کوره جمع کرده، آتش بر آنها می دمند تا گداخته شود، همچنان من شما را در غضب و حدت خشم خویش جمع کرده، در آن خواهم نهاد و شما را خواهم گداخت.

²¹و شما را جمع کرده، آتش غضب خود را بر شما خواهم دمید که در میانش گداخته شوید.

²²چنانکه نقره در میان کوره گداخته می شود، همچنان شما در میانش گداخته خواهید شد و خواهید دانست که من یهوه حدت خشم خویش را بر شما ریخته ام.»

²³و کلام خداوند بر من نازل شده، گفت:

²⁴«ای پسر انسان او را بگو: تو زمینی هستی که طاهر نخواهی شد. و باران در روز غضب بر تو نخواهد بارید.

²⁵فتنه انبیای آن در میانش می باشد. ایشان مثل شیر غران که شکار را می درد، جانها را می خورند. و گنجها و نفایس را می برند. و بیوه زنان را در میانش زیاد می سازند.

²⁶کاهنانش به شریعت من مخالفت ورزیده، موقوفات مرا حلال می سازند. و در میان مقدس و غیر مقدس تمیز نمی دهند و در میان نجس و طاهر فرق نمی گذارند. و چشمان خود را از سبتهای من می پوشانند و من در میان ایشان بی حرمت گردیده ام.

²⁷سرورانش مانند گرگان درنده خون می ریزند و جانها را هلاک می نمایند تا سود ناحق ببرند.

²⁸و انبیایش ایشان را به گل ملاط اندود نموده، رؤیاهای باطل می بینند و برای ایشان تفال دروغ زده، می گویند که خداوند یهوه چنین گفته است با آنکه یهوه تکلم ننموده.

²⁹و قوم زمین به شدت ظلم نموده و مال یکدیگر را غصب کرده اند. و بر فقیران و مسکینان جفا نموده، غریبان را به بی انصافی مظلوم ساخته اند.

³⁰و من در میان ایشان کسی را طلبیدم که دیوار را بنا نماید و برای زمین به حضور من در شکاف بایستد تا آن را خراب ننمایم، اما کسی را نیافتم.

³¹پس خداوند یهوه می گوید: خشم خود را بر ایشان ریخته ام و ایشان را به آتش غضب خویش هلاک ساخته ، طریق ایشان را بر سر ایشان وارد آورده ام.»