Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم اعداد 14 Bible Online

اعداد 14 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

اعداد 14

¹و تمامی جماعت آواز خود را بلند کرده، فریاد نمودند. و قوم در آن شب می گریستند.

²و جمیع بنی اسرائیل بر موسی و هارون همهمه کردند، و تمامی جماعت به ایشان گفتند: «کاش که در زمین مصر می مردیم یا در این صحرا وفات می یافتیم!

³و چرا خداوند ما را به این زمین می آورد تا به دم شمشیر بیفتیم، و زنان و اطفال ما به یغما برده شوند؟ آیا برگشتن به مصر برای ما بهتر نیست؟»

⁴و به یکدیگر گفتند: «سرداری برای خود مقرر کرده، به مصر برگردیم.»

⁵پس موسی و هارون به حضور تمامی گروه جماعت بنی اسرائیل به رو افتادند.

⁶و یوشع بن نون و کالیب بن یفنه که از جاسوسان زمین بودند، رخت خود را دریدند.

⁷و تمامی جماعت بنی اسرائیل را خطاب کرده، گفتند: «زمینی که برای جاسوسی آن از آن عبور نمودیم، زمین بسیار بسیار خوبی است.

⁸اگر خداوند از ما راضی است ما را به این زمین آورده، آن را به ما خواهد بخشید، زمینی که به شیر و شهد جاری است.

⁹زنهار از خداوند متمرد مشوید، و از اهل زمین ترسان مباشید، زیرا که ایشان خوراک ما هستند، سایه ایشان از ایشان گذشته است، و خداوند با ماست، از ایشان مترسید.»

¹⁰لیکن تمامی جماعت گفتند که باید ایشان را سنگسار کنند.آنگاه جلال خداوند در خیمه اجتماع بر تمامی بنی اسرائیل ظاهر شد.

¹¹و خداوند به موسی گفت: «تا به کی این قوم مرا اهانت نمایند؟ و تا به کی با وجود همه آیاتی که در میان ایشان نمودم، به من ایمان نیاورند؟

¹²ایشان را به وبا مبتلا ساخته ، هلاک می کنم و از تو قومی بزرگ و عظیمتر از ایشان خواهم ساخت.»

¹³موسی به خداوند گفت: «آنگاه مصریان خواهند شنید، زیرا که این قوم را به قدرت خود از میان ایشان بیرون آوردی.

¹⁴و به ساکنان این زمین خبر خواهند داد و ایشان شنیده اند که تو ای خداوند، در میان این قوم هستی ، زیرا که تو ای خداوند، معاینه دیده می شوی، و ابر تو بر ایشان قایم است، و تو پیش روی ایشان روز در ستون ابر و شب در ستون آتش می خرامی.

¹⁵پس اگر این قوم را مثل شخص واحد بکشی ، طوایفی که آوازه تو را شنیده اند، خواهند گفت:

¹⁶چون که خداوند نتوانست این قوم را به زمینی که برای ایشان قسم خورده بود درآورد، از این سبب ایشان را در صحرا کشت.

¹⁷پس اﻵن قدرت خداوند عظیم بشود، چنانکه گفته بودی

¹⁸که یهوه دیرخشم و بسیار رحیم و آمرزنده گناه و عصیان است، لیکن مجرم را هرگز بی سزا نخواهد گذاشت بلکه عقوبت گناه پدران را بر پسران تا پشت سوم و چهارم می رساند.

¹⁹پس گناه این قوم را برحسب عظمت رحمت خود بیامرز، چنانکه این قوم را از مصر تا اینجا آمرزیده ای.»

²⁰خداوند گفت: «برحسب کلام تو آمرزیدم.

²¹لیکن به حیات خودم قسم که تمامی زمین از جلال یهوه پر خواهد شد.

²²چونکه جمیع مردانی که جلال و آیات مرا که در مصر و بیابان نمودم دیدند، مرا ده مرتبه امتحان کرده، آواز مرا نشنیدند.

²³به درستی که ایشان زمینی را که برای پدران ایشان قسم خوردم، نخواهند دید، و هرکه مرا اهانت کرده باشد، آن را نخواهد دید.

²⁴لیکن بنده من کالیب چونکه روح دیگر داشت و مرا تماما اطاعت نمود، او را به زمینی که رفته بود داخل خواهم ساخت، و ذریت او وارث آن خواهند شد.

²⁵و چونکه عمالیقیان و کنعانیان در وادی ساکنند، فردا رو گردانیده، از راه بحر قلزم به صحرا کوچ کنید.»

²⁶و خداوند موسی و هارون را خطاب کرده، گفت:

²⁷«تا به کی این جماعت شریر را که بر من همهمه می کنند متحمل بشوم؟ همهمه بنی اسرائیل را که بر من همهمه می کنند، شنیدم.

²⁸به ایشان بگو خداوند می گوید: به حیات خودم قسم که چنانکه شما در گوش من گفتید، همچنان با شما عمل خواهم نمود.

²⁹لاشه های شما در این صحرا خواهد افتاد، و جمیع شمرده شدگان شما برحسب تمامی عدد شما، از بیست ساله و بالاتر که بر من همهمه کرده اید.

³⁰شما به زمینی که درباره آن دست خود را بلند کردم که شما را در آن ساکن گردانم، هرگز داخل نخواهید شد، مگر کالیب بن یفنه و یوشع بن نون.

³¹اما اطفال شما که درباره آنها گفتید که به یغما برده خواهند شد، ایشان را داخل خواهم کرد و ایشان زمینی را که شما رد کردید، خواهند دانست.

³²لیکن لاشه های شما در این صحرا خواهد افتاد.

³³و پسران شما در این صحرا چهل سال آواره بوده، بار زناکاری شما را متحمل خواهند شد، تا لاشه های شما در صحرا تلف شود.

³⁴برحسب شماره روزهایی که زمین را جاسوسی می کردید، یعنی چهل روز. یک سال به عوض هر روز، بار گناهان خود را چهل سال متحمل خواهید شد، و مخالفت مرا خواهید دانست.

³⁵من که یهوه هستم، گفتم که البته این را به تمامی این جماعت شریر که به ضد من جمع شده اند خواهم کرد، و در این صحرا تلف شده، در اینجا خواهند مرد.»

³⁶و اما آن کسانی که موسی برای جاسوسی زمین فرستاده بود، و ایشان چون برگشتند خبر بد درباره زمین آورده، تمام جماعت را از او گله مند ساختند،

³⁷آن کسانی که این خبر بد را درباره زمین آورده بودند، به حضور خداوند از وبا مردند.

³⁸اما یوشع بن نون و کالیب بن یفنه از جمله آنانی که برای جاسوسی زمین رفته بودند، زنده ماندند.

³⁹و چون موسی این سخنان را به جمیع بنی اسرائیل گفت، قوم بسیار گریستند.

⁴⁰ و بامدادان به زودی برخاسته، به سرکوه برآمده، گفتند: «اینک حاضریم و به مکانی که خداوند وعده داده است می رویم، زیرا گناه کرده ایم.».

⁴¹موسی گفت: «چرا از فرمان خداوند تجاوز می نمایید؟ لیکن این کار به کام نخواهد شد!

⁴²مروید زیرا خداوند در میان شما نیست، مبادا از پیش دشمنان خود منهزم شوید.

⁴³زیرا عمالیقیان و کنعانیان آنجا پیش روی شما هستند، پس به شمشیر خواهید افتاد؛ و چونکه از پیروی خداوند روگردانیده اید، لهذا خداوند با شما نخواهد بود.»

⁴⁴لیکن ایشان از راه تکبر به سر کوه رفتند، اما تابوت عهد خداوند و موسی از میان لشکرگاه بیرون نرفتند.

⁴⁵آنگاه عمالیقیان و کنعانیان که در آن کوهستان ساکن بودند فرودآمده، ایشان را زدند و تا حرما منهزم ساختند.