Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم اعداد 32 Bible Online

اعداد 32 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

اعداد 32

¹و بنی رؤبین و بنی جاد را مواشی بی نهایت بسیار و کثیر بود. پس چون زمین یعزیر و زمین جلعاد را دیدند که اینک این مکان، مکان مواشی است،

²بنی جاد و بنی رؤبین نزد موسی و العازار کاهن و سروران جماعت آمده، گفتند:

³«عطاروت و دیبون و یعزیر و نمره و حشبون و العاله و شبام و نبو و بعون،

⁴زمینی که خداوند پیش روی جماعت اسرائیل مفتوح ساخته است، زمین مواشی است، و بندگانت صاحب مواشی می باشیم.»

⁵پس گفتند: «اگر در نظر تو التفات یافته ایم، این زمین به بندگانت به ملکیت داده شود، و ما را از اردن عبور مده.»

⁶موسی به بنی جاد و بنی رؤبین گفت: «آیا برادران شما به جنگ روند و شما اینجا بنشینید؟

⁷چرا دل بنی اسرائیل را افسرده می کنید تا به زمینی که خداوند به ایشان داده است، عبور نکنند؟

⁸به همینطور پدران شما عمل نمودند، وقتی که ایشان را از قادش برنیع برای دیدن زمین فرستادم.

⁹به وادی اشکول رفته ، زمین را دیدند و دل بنی اسرائیل را افسرده ساختند تا به زمینی که خداوند به ایشان داده بود، داخل نشوند.

¹⁰پس غضب خداوند در آن روز افروخته شد به حدی که قسم خورده، گفت:

¹¹البته هیچکدام از مردانی که از مصر بیرون آمدند از بیست ساله و بالاتر آن زمین را که برای ابراهیم و اسحاق و یعقوب قسم خوردم، نخواهند دید، چونکه ایشان مرا پیروی کامل ننمودند،

¹²سوای کالیب بن یفنه قنزی و یوشع بن نون، چونکه ایشان خداوند را پیروی کامل نمودند.

¹³پس غضب خداوند بر اسرائیل افروخته شده، ایشان را چهل سال در بیابان آواره گردانید، تا تمامی آن گروهی که این شرارت را در نظر خداوند ورزیده بودند، هلاک شدند.

¹⁴و اینک شما به جای پدران خود انبوهی از مردان خطاکار برپا شده اید تا شدت غضب خداوند را بر اسرائیل باز زیاده کنید؟

¹⁵زیرا اگر از پیروی او روبگردانید بار دیگر ایشان را در بیابان ترک خواهد کرد و شما تمامی این قوم را هلاک خواهید ساخت.»

¹⁶پس ایشان نزد وی آمده، گفتند: «آغلها را اینجا برای مواشی خود و شهرها بجهت اطفال خویش خواهیم ساخت.

¹⁷و خود مسلح شده، حاضر می شویم و پیش روی بنی اسرائیل خواهیم رفت تا آنها را به مکان ایشان برسانیم. و اطفال ما از ترس ساکنان زمین در شهرهای حصاردار خواهند ماند.

¹⁸و تا هر یکی از بنی اسرائیل ملک خود را نگرفته باشد، به خانه های خود مراجعت نخواهیم کرد.

¹⁹زیرا که ما با ایشان در آن طرف اردن و ماورای آن ملک نخواهیم گرفت، چونکه نصیب ما به این طرف اردن به طرف مشرق به ما رسیده است.»

²⁰و موسی به ایشان گفت: «اگر این کار را بکنید و خویشتن را به حضور خداوند برای جنگ مهیا سازید،

²¹و هر مرد جنگی از شما به حضور خداوند از اردن عبور کند تا او دشمنان خود را از پیش روی خود اخراج نماید،

²² و زمین به حضور خداوند مغلوب شود، پس بعد از آن برگردیده، به حضور خداوند و به حضور اسرائیل بی گناه خواهید شد، و این زمین از جانب خداوند ملک شما خواهد بود.

²³و اگر چنین نکنید، اینک به خداوند گناه ورزیده اید، و بدانید که گناه شما، شما را درخواهد گرفت.

²⁴پس شهرها برای اطفال و آغلها برای گله های خود بنا کنید، و به آنچه از دهان شما درآمد، عمل نمایید.»

²⁵پس بنی جاد و بنی رؤبین موسی را خطاب کرده، گفتند: «بندگانت به طوری که آقای ما فرموده است، خواهیم کرد.

²⁶اطفال و زنان و مواشی و همه بهایم ما اینجا در شهرهای جلعاد خواهند ماند.

²⁷و جمیع بندگانت مهیای جنگ شده، چنانکه آقای ما گفته است به حضور خداوند برای مقاتله عبور خواهیم نمود.»

²⁸پس موسی العازار کاهن، و یوشع بن نون، و رؤسای خاندان آبای اسباط بنی اسرائیل را درباره ایشان وصیت نمود.

²⁹و موسی به ایشان گفت: «اگر جمیع بنی جاد و بنی رؤبین مهیای جنگ شده، همراه شما به حضور خداوند از اردن عبور کنند، و زمین پیش روی شما مغلوب شود، آنگاه زمین جلعاد را برای ملکیت به ایشان بدهید.

³⁰و اگر ایشان مهیا نشوند و همراه شما عبور ننمایند، پس در میان شما در زمین کنعان ملک بگیرند.»

³¹بنی جاد و بنی رؤبین در جواب وی گفتند: «چنانکه خداوند به بندگانت گفته است، همچنین خواهیم کرد.

³²ما مهیای جنگ شده، پیش روی خداوند به زمین کنعان عبور خواهیم کرد، و ملک نصیب ما به این طرف اردن داده شود.»

³³پس موسی به ایشان یعنی به بنی جاد و بنی رؤبین و نصف سبط منسی ابن یوسف، مملکت سیحون، ملک اموریان و مملکت عوج ملک باشان را داد، یعنی زمین را با شهرهایش و حدود شهرهایش، زمین را از هر طرف.

³⁴و بنی جاد، دیبون و عطاروت و عروعیر

³⁵و عطروت، شوفان و یعزیر و یجبهه

³⁶و بیت نمره و بیت هاران را بنا کردند یعنی شهرهای حصاردار را با آغلهای گله ها.

³⁷و بنی رؤبین، حشبون و الیعاله و قریتایم

³⁸و نبو و بعلمعون که نام این دو را تغییر دادند و سبمه را بنا کردند و شهرهایی را که بنا کردند به نامها مسمی ' ساختند.

³⁹و بنی ماکیر بن منسی به جلعاد رفته ، آن را گرفتند و اموریان را که در آن بودند، اخراج نمودند.

⁴⁰و موسی جلعاد را به ماکیر بن منسی داد و او در آن ساکن شد.

⁴¹و یائیر بن منسی رفته ، قصبه هایش را گرفت، و آنها را حووت یائیر نامید.

⁴²و نوبح رفته ، قنات و دهاتش را گرفته ، آنها را به اسم خود نوبح نامید.