Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم متّی 13 Bible Online

متّی 13 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

متّی 13

¹و در همان روز، عیسی از خانه بیرون آمده، به کناره دریا نشست

²و گروهی بسیار بر وی جمع آمدند، بقسمی که او به کشتی سوار شده، قرار گرفت و تمامی آن گروه بر ساحل ایستادند؛

³و معانی بسیار به مثلها برای ایشان گفت: «وقتی برزگری بجهت پاشیدن تخم بیرون شد.

⁴و چون تخم می پاشید، قدری در راه افتاد و مرغان آمده، آن را خوردند.

⁵و بعضی بر سنگلاخ جایی که خاک زیاد نداشت افتاده، بزودی سبز شد، چونکه زمین عمق نداشت،

⁶و چون آفتاب برآمد بسوخت و چون ریشه نداشت خشکید.

⁷و بعضی در میان خارها ریخته شد و خارها نمو کرده، آن را خفه نمود.

⁸و برخی در زمین نیکو کاشته شده، بار آورد، بعضی صد و بعضی شصت و بعضی سی.

⁹هر که گوش شنوا دارد بشنود.»

¹⁰آنگاه شاگردانش آمده، به وی گفتند: «از چه جهت با اینها به مثلها سخن می رانی ؟»

¹¹در جواب ایشان گفت: «دانستن اسرار ملکوت آسمان به شما عطا شده است، لیکن بدیشان عطا نشده،

¹²زیرا هر که دارد بدو داده شود و افزونی یابد. اما کسی که ندارد آنچه دارد هم از او گرفته خواهد شد.

¹³از این جهت با اینها به مثلها سخن می گویم که نگرانند و نمی بینند و شنوا هستند و نمی شنوند و نمی فهمند.

¹⁴و در حق ایشان نبوت اشعیا تمام می شود که می گوید: به سمع خواهید شنید و نخواهید فهمید و نظر کرده، خواهید نگریست و نخواهید دید.

¹⁵زیرا قلب این قوم سنگین شده و به گوشها به سنگینی شنیده اند و چشمان خود را بر هم نهاده اند، مبادا به چشمها ببینند و به گوشها بشنوند و به دلها بفهمند و بازگشت کنند و من ایشان را شفا دهم.

¹⁶لیکن خوشابحال چشمان شما زیرا که می بینند و گوشهای شما زیرا که می شنوند

¹⁷زیرا هرآینه به شما می گویم بسا انبیا و عادلان خواستند که آنچه شما می بینید، ببینند و ندیدند و آنچه می شنوید، بشنوند و نشنیدند.

¹⁸«پس شما مثل برزگر را بشنوید.

¹⁹کسی که کلمه ملکوت را شنیده، آن را نفهمید، شریر می آید و آنچه در دل او کاشته شده است می رباید، همان است آنکه در راه کاشته شده است.

²⁰و آنکه بر سنگلاخ ریخته شد، اوست که کلام را شنیده، فی الفور به خشنودی قبول می کند،

²¹و ل'کن ریشهای در خود ندارد، بلکه فانی است و هرگاه سختی یا صدمهای به سبب کلام بر او وارد آید، در ساعت لغزش می خورد.

²²و آنکه در میان خارها ریخته شد، آن است که کلام را بشنود و اندیشه این جهان و غرور دولت، کلام را خفه کند و بی ثمر گردد.

²³و آنکه در زمین نیکو کاشته شد، آن است که کلام را شنیده، آن را می فهمد و بارآور شده، بعضی صد و بعضی شصت و بعضی سی ثمر می آورد.»

²⁴و مثلی دیگر بجهت ایشان آورده، گفت: «ملکوت آسمان مردی را ماند که تخم نیکو در زمین خود کاشت:

²⁵و چون مردم در خواب بودند دشمنش آمده، در میان گندم، کرکاس ریخته ، برفت.

²⁶و وقتی که گندم رویید و خوشه برآورد، کرکاس نیز ظاهر شد.

²⁷پس نوکران صاحب خانه آمده، به وی عرض کردند: ای آقا مگر تخم نیکو در زمین خویش نکاشته ای؟ پس از کجا کرکاس بهم رسانید؟

²⁸ایشان را فرمود: این کار دشمن است. عرض کردند: آیا می خواهی برویم آنها را جمع کنیم؟

²⁹فرمود: نی، مبادا وقت جمع کردن کرکاس، گندم را با آنها برکنید.

³⁰بگذارید که هر دو تا وقت حصاد با هم نمو کنند و در موسم حصاد، دروگران را خواهم گفت که اول کرکاسها را جمع کرده، آنها را برای سوختن بافه ها ببندید اما گندم را در انبار من ذخیره کنید.»

³¹بار دیگر مثلی برای ایشان زده، گفت: «ملکوت آسمان مثل دانه خردلی است که شخصی گرفته ، در مزرعه خویش کاشت.

³²و هرچند از سایر دانه ها کوچکتر است، ولی چون نمو کند بزرگترین بقول است و درختی می شود چنانکه مرغان هوا آمده در شاخه هایش آشیانه می گیرند.»

³³و مثلی دیگر برای ایشان گفت که ملکوت آسمان خمیرمایه ای را ماند که زنی آن را گرفته ، در سه کیل خمیر پنهان کرد تا تمام، مخمر گشت.

³⁴همه این معانی را عیسی با آن گروه به مثلها گفت و بدون مثل بدیشان هیچ نگفت،

³⁵تا تمام گردد کلامی که به زبان نبی گفته شد: «دهان خود را به مثلها باز می کنم و به چیزهای مخفی شده از بنای عالم تنطق خواهم کرد.»

³⁶آنگاه عیسی آن گروه را مرخص کرده، داخل خانه گشت و شاگردانش نزد وی آمده، گفتند: «مثل کرکاس مزرعه را بجهت ما شرح فرما.»

³⁷در جواب ایشان گفت: «آنکه بذر نیکو می کارد پسر انسان است،

³⁸و مزرعه ، این جهان است و تخم نیکو ابنای ملکوت و کرکاسها، پسران شریرند.

³⁹و دشمنی که آنها را کاشت، ابلیس است و موسم حصاد، عاقبت این عالم و دروندگان، فرشتگانند.

⁴⁰پس همچنان که کرکاسها را جمع کرده، در آتش می سوزانند، همانطور در عاقبت این عالم خواهد شد،

⁴¹که پسر انسان ملائکه خود را فرستاده، همه لغزش دهندگان و بدکاران را جمع خواهند کرد،

⁴²و ایشان را به تنور آتش خواهند انداخت، جایی که گریه و فشار دندان بود.

⁴³آنگاه عادلان در ملکوت پدر خود مثل آفتاب، درخشان خواهند شد. هر که گوش شنوا دارد بشنود.

⁴⁴«و ملکوت آسمان گنجی را ماند، مخفی شده در زمین که شخصی آن را یافته ، پنهان نمود و از خوشی آن رفته ، آنچه داشت فروخت و آن زمین را خرید.

⁴⁵«باز ملکوت آسمان تاجری را ماند که جویای مرواریدهای خوب باشد،

⁴⁶و چون یک مروارید گرانبها یافت، رفت و مایملک خود را فروخته ، آن را خرید.

⁴⁷«ایضا ملکوت آسمان مثل دامی است که به دریا افکنده شود و از هر جنسی به آن درآید،

⁴⁸و چون پر شود، به کناره اش کشند و نشسته ، خوبها را در ظروف جمع کنند و بدها را دور اندازند.

⁴⁹بدینطور در آخر این عالم خواهد شد. فرشتگان بیرون آمده، طالحین را از میان صالحین جدا کرده،

⁵⁰ایشان را در تنور آتش خواهند انداخت، جایی که گریه و فشار دندان می باشد.»

⁵¹عیسی ایشان را گفت: «آیا همه این امور را فهمیده اید؟» گفتندش: «بلی خداوندا.»

⁵²به ایشان گفت: «بنابراین، هر کاتبی که در ملکوت آسمان تعلیم یافته است، مثل صاحب خانه ای است که از خزانه خویش چیزهای نو و کهنه بیرون می آورد.»

⁵³و چون عیسی این مثلها را به اتمام رسانید، از آن موضع روانه شد.

⁵⁴و چون به وطن خویش آمد، ایشان را در کنیسه ایشان تعلیم داد، بقسمی که متعجب شده، گفتند: «از کجا این شخص چنین حکمت و معجزات را بهم رسانید؟

⁵⁵آیا این پسر نجار نمی باشد؟ و آیا مادرش مریم نامی نیست؟ و برادرانش یعقوب و یوسف و شمعون و یهودا؟

⁵⁶و همه خواهرانش نزد ما نمی باشند؟ پس این همه را از کجا بهم رسانید؟»

⁵⁷و درباره او لغزش خوردند. لیکن عیسی بدیشان گفت: «نبی بی حرمت نباشد مگر در وطن و خانه خویش.»

⁵⁸و به سبب بی ایمانی ایشان معجزه بسیار در آنجا ظاهر نساخت.