Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم متّی 15 Bible Online

متّی 15 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

متّی 15

¹آنگاه کاتبان و فریسیان اورشلیم نزد عیسی آمده، گفتند:

²«چون است که شاگردان تو از تقلید مشایخ تجاوز می نمایند، زیرا هرگاه نان می خورند دست خود را نمی شویند؟»

³او در جواب ایشان گفت: «شما نیز به تقلید خویش، از حکم خدا چرا تجاوز می کنید؟

⁴زیرا خدا حکم داده است که مادر و پدر خود را حرمت دار و هرکه پدر یا مادر را دشنام دهد البته هلاک گردد.

⁵لیکن شما می گویید هر که پدر یا مادر خود را گوید آنچه از من به تو نفع رسد هدیه ای است،

⁶و پدر یا مادر خود را بعد از آن احترام نمی نماید. پس به تقلید خود، حکم خدا را باطل نموده اید.

⁷ای ریاکاران، اشعیاء درباره شما نیکو نبوت نموده است که گفت:

⁸این قوم به زبانهای خود به من تقرب می جویند و به لبهای خویش مرا تمجید می نمایند، لیکن دلشان از من دور است.

⁹پس عبادت مرا عبث می کنند زیرا که احکام مردم را بمنزله فرایض تعلیم می دهند.»

¹⁰و آن جماعت را خوانده، بدیشان گفت: «گوش داده، بفهمید؛

¹¹نه آنچه به دهان فرو می رود انسان را نجس می سازد بلکه آنچه از دهان بیرون می آید انسان را نجس می گرداند.»

¹²آنگاه شاگردان وی آمده، گفتند: «آیا می دانی که فریسیان چون این سخن را شنیدند، مکروهش داشتند؟»

¹³او در جواب گفت: «هر نهالی که پدر آسمانی من نکاشته باشد، کنده شود.

¹⁴ایشان را واگذارید، کوران راهنمایان کورانند و هرگاه کور، کور را راهنما شود، هر دو در چاه افتند.»

¹⁵پطرس در جواب او گفت: «این مثل را برای ما شرح فرما.»

¹⁶عیسی گفت: «آیا شما نیز تا به حال بی ادراک هستید؟

¹⁷یا هنوز نیافته اید که آنچه از دهان فرو می رود، داخل شکم می گردد و در مبرز افکنده می شود؟

¹⁸لیکن آنچه از دهان برآید، از دل صادر می گردد و این چیزها است که انسان را نجس می سازد.

¹⁹زیرا که از دل برمی آید، خیالات بد و قتلها و زناها و فسقها و دزدیها و شهادات دروغ و کفرها.

²⁰اینها است که انسان را نجس می سازد، لیکن خوردن به دستهای ناشسته ، انسان را نجس نمی گرداند.»

²¹پس عیسی از آنجا بیرون شده، به دیار صور و صیدون رفت.

²²ناگاه زن کنعانیهای از آن حدود بیرون آمده، فریاد کنان وی را گفت: «خداوندا، پسر داودا، بر من رحم کن زیرا دختر من سخت دیوانه است.»

²³لیکن هیچ جوابش نداد تا شاگردان او پیش آمده، خواهش نمودند که «او را مرخص فرمای زیرا در عقب ما شورش می کند.»

²⁴او در جواب گفت: «فرستاده نشده ام مگر بجهت گوسفندان گم شده خاندان اسرائیل.»

²⁵پس آن زن آمده، او را پرستش کرده، گفت: «خداوندا مرا یاری کن.»

²⁶در جواب گفت که «نان فرزندان را گرفتن و نزد سگان انداختن جایز نیست.»

²⁷عرض کرد: «بلی خداوندا، زیرا سگان نیز از پاره های افتاده سفره آقایان خویش می خورند.»

²⁸آنگاه عیسی در جواب او گفت: «ای زن! ایمان تو عظیم است! تو را برحسب خواهش تو بشود.» که در همان ساعت، دخترش شفا یافت.

²⁹عیسی از آنجا حرکت کرده، به کناره دریای جلیل آمد و برفراز کوه برآمده، آنجا بنشست.

³⁰و گروهی بسیار، لنگان و کوران و گنگان و شلان و جمعی از دیگران را با خود برداشته ، نزد او آمدند و ایشان را بر پایهای عیسی افکندند و ایشان را شفا داد،

³¹بقسمی که آن جماعت، چون گنگان را گویا و شلان را تندرست و لنگان را خرامان و کوران را بینا دیدند، متعجب شده، خدای اسرائیل را تمجید کردند.

³²عیسی شاگردان خود را پیش طلبیده، گفت: «مرا بر این جماعت دل بسوخت زیرا که الحال سه روز است که با من می باشند و هیچ چیز برای خوراک ندارند و نمی خواهم ایشان را گرسنه برگردانم مبادا در راه ضعف کنند.»

³³شاگردانش به او گفتند: «از کجا در بیابان ما را آنقدر نان باشد که چنین انبوه را سیر کند؟»

³⁴عیسی ایشان را گفت: «چند نان دارید؟» گفتند: «هفت نان و قدری از ماهیان کوچک.»

³⁵پس مردم را فرمود تا بر زمین بنشینند.

³⁶و آن هفت نان و ماهیان را گرفته ، شکر نمود و پاره کرده، به شاگردان خود داد و شاگردان به آن جماعت.

³⁷و همه خورده، سیر شدند و از خرده های باقی مانده هفت زنبیل پر برداشتند.

³⁸و خورندگان، سوای زنان و اطفال چهار هزار مرد بودند.

³⁹پس آن گروه را رخصت داد و به کشتی سوار شده، به حدود مجدل آمد.