Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم متّی 21 Bible Online

متّی 21 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

متّی 21

¹و چون نزدیک به اورشلیم رسیده، وارد بیت فاجی نزد کوه زیتون شدند. آنگاه عیسی دو نفر از شاگردان خود را فرستاده،

²بدیشان گفت: «در این قریه ای که پیش روی شما است بروید و در حال، الاغی با کره اش بسته خواهید یافت. آنها را باز کرده، نزد من آورید.

³و هرگاه کسی به شما سخنی گوید، بگویید خداوند بدینها احتیاج دارد که فی الفور آنها را خواهد فرستاد.»

⁴و این همه واقع شد تا سخنی که نبی گفته است تمام شود

⁵که «دختر صهیون را گویید اینک پادشاه تو نزد تو می آید با فروتنی و سواره بر حمار و بر کره الاغ.»

⁶پس شاگردان رفته، آنچه عیسی بدیشان امر فرمود، بعمل آوردند

⁷و الاغ را با کره آورده، رخت خود را بر آنها انداختند و او بر آنها سوار شد.

⁸و گروهی بسیار، رختهای خود را در راه گسترانیدند و جمعی از درختان شاخه ها بریده، در راه می گستردند.

⁹و جمعی از پیش و پس او رفته ، فریادکنان می گفتند: «هوشیعانا پسر داودا، مبارک باد کسی که به اسم خداوند می آید! هوشیعانا در اعلی ' علیین!»

¹⁰و چون وارد اورشلیم شد، تمام شهر به آشوب آمده، می گفتند: «این کیست؟»

¹¹آن گروه گفتند: «این است عیسی نبی از ناصره جلیل.»

¹²پس عیسی داخل هیکل خدا گشته ، جمیع کسانی را که در هیکل خرید و فروش می کردند، بیرون نمود و تختهای صرافان و کرسیهای کبوترفروشان را واژگون ساخت.

¹³و ایشان را گفت: «مکتوب است که خانه من خانه دعا نامیده می شود. لیکن شما مغاره دزدانش ساخته اید.»

¹⁴و کوران و شلان در هیکل، نزد او آمدند و ایشان را شفا بخشید.

¹⁵اما رؤسای کهنه و کاتبان چون عجایبی که از او صادر می گشت و کودکان را که در هیکل فریاد برآورده، «هوشیعانا پسر داودا» می گفتند دیدند، غضبناک گشته ،

¹⁶به وی گفتند: «نمی شنوی آنچه اینها می گویند؟» عیسی بدیشان گفت:«بلی مگر نخوانده اید این که از دهان کودکان و شیرخوارگان حمد را مهیا ساختی ؟»

¹⁷پس ایشان را واگذارده، از شهر بسوی بیت عنیا رفته ، در آنجا شب را بسر برد.

¹⁸بامدادان چون به شهر مراجعت می کرد، گرسنه شد.

¹⁹و در کناره راه یک درخت انجیر دیده، نزد آن آمد و جز برگ بر آن هیچ نیافت. پس آن را گفت: «از این به بعد میوه تا به ابد بر تو نشود!» که در ساعت درخت انجیر خشکید!

²⁰چون شاگردانش این را دیدند، متعجب شده، گفتند: «چه بسیار زود درخت انجیر خشک شده است!»

²¹عیسی در جواب ایشان گفت: «هرآینه به شما می گویم اگر ایمان می داشتید و شک نمی نمودید، نه همین را که به درخت انجیر شد می کردید، بلکه هر گاه بدین کوه می گفتید منتقل شده به دریا افکنده شو چنین می شد.

²²و هر آنچه با ایمان به دعا طلب کنید، خواهید یافت.»

²³و چون به هیکل درآمده، تعلیم می داد، رؤسای کهنه و مشایخ قوم نزد او آمده، گفتند: «به چه قدرت این اعمال را می نمایی و کیست که این قدرت را به تو داده است؟»

²⁴عیسی در جواب ایشان گفت: «من نیز از شما سخنی می پرسم. اگر آن را به من گویید، من هم به شما گویم که این اعمال را به چه قدرت می نمایم:

²⁵تعمید یحیی از کجا بود؟ از آسمان یا از انسان؟» ایشان با خود تفکر کرده، گفتند که «اگر گوییم از آسمان بود، هرآینه گوید پس چرا به وی ایمان نیاوردید.

²⁶و اگر گوییم از انسان بود، از مردم می ترسیم زیرا همه یحیی را نبی می دانند.»

²⁷پس در جواب عیسی گفتند: «نمی دانیم.» بدیشان گفت: «من هم شما را نمی گویم که به چه قدرت این کارها را می کنم.

²⁸«لیکن چه گمان دارید؟ شخصی را دو پسر بود. نزد نخستین آمده، گفت: ای فرزند امروز به تاکستان من رفته ، به کار مشغول شو.

²⁹در جواب گفت: نخواهم رفت. اما بعد پشیمان گشته، برفت.

³⁰و به دومین نیز همچنین گفت. او در جواب گفت: ای آقا من می روم. ولی نرفت.

³¹کدام یک از این دو خواهش پدر را بجا آورد؟» گفتند: «اولی .» عیسی بدیشان گفت: «هرآینه به شما می گویم که باجگیران و فاحشه ها قبل از شما داخل ملکوت خدا می گردند،

³²زانرو که یحیی از راه عدالت نزد شما آمد و بدو ایمان نیاوردید، اما باجگیران و فاحشه ها بدو ایمان آوردند و شما چون دیدید، آخر هم پشیمان نشدید تا بدو ایمان آورید.

³³«و مثلی دیگر بشنوید: صاحب خانه ای بود که تاکستانی غرس نموده، خطیرهای گردش کشید و چرخشتی در آن کند و برجی بنا نمود. پس آن را به دهقانان سپرده، عازم سفر شد.

³⁴و چون موسم میوه نزدیک شد، غلامان خود را نزد دهقانان فرستاد تا میوه های او را بردارند.

³⁵اما دهقانان غلامانش را گرفته ، بعضی را زدند و بعضی را کشتند و بعضی را سنگسار نمودند.

³⁶باز غلامان دیگر، بیشتر از اولین فرستاده، بدیشان نیز به همانطور سلوک نمودند.

³⁷بالاخره پسر خود را نزد ایشان فرستاده، گفت: پسر مرا حرمت خواهند داشت.

³⁸اما دهقانان چون پسر را دیدند با خود گفتند: این وارث است. بیایید او را بکشیم و میراثش را ببریم.

³⁹آنگاه او را گرفته ، بیرون تاکستان افکنده، کشتند.

⁴⁰پس چون مالک تاکستان آید، به آن دهقانان چه خواهد کرد؟»

⁴¹گفتند: «البته آن بدکاران را به سختی هلاک خواهد کرد و باغ را به باغبانان دیگر خواهد سپرد که میوه هایش را در موسم بدو دهند.»

⁴²عیسی بدیشان گفت: «مگر در کتب هرگز نخوانده اید این که سنگی را که معمارانش رد نمودند، همان سر زاویه شده است. این از جانب خداوند آمد و در نظر ما عجیب است.

⁴³از این جهت شما را می گویم که ملکوت خدا از شما گرفته شده، به امتی که میوه اش را بیاورند، عطا خواهد شد.

⁴⁴و هر که بر آن سنگ افتد، منکسر شود و اگر آن بر کسی افتد، نرمش سازد.»

⁴⁵و چون رؤسای کهنه و فریسیان مثلهایش را شنیدند، دریافتند که درباره ایشان می گوید.

⁴⁶و چون خواستند او را گرفتار کنند، از مردم ترسیدند زیرا که او را نبی می دانستند.