Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم متّی 22 Bible Online

متّی 22 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

متّی 22

¹و عیسی توجه نموده، باز به مثلها ایشان را خطاب کرده، گفت:

²«ملکوت آسمان پادشاهی را ماند که برای پسر خویش عروسی کرد.

³و غلامان خود را فرستاد تا دعوت شدگان را به عروسی بخوانند و نخواستند بیایند.

⁴باز غلامان دیگر روانه نموده، فرمود: دعوت شدگان را بگویید که اینک خوان خود را حاضر ساخته ام و گاوان و پرواریهای من کشته شده و همه چیز آماده است، به عروسی بیایید.

⁵ولی ایشان بی اعتنایی نموده، راه خود را گرفتند، یکی به مزرعه خود و دیگری به تجارت خویش رفت.

⁶و دیگران غلامان او را گرفته ، دشنام داده، کشتند.

⁷پادشاه چون شنید، غضب نموده، لشکریان خود را فرستاده، آن قاتلان را به قتل رسانید و شهر ایشان را بسوخت.

⁸آنگاه غلامان خود را فرمود: عروسی حاضر است؛ لیکن دعوت شدگان لیاقت نداشتند.

⁹اﻵن به شوارع عامه بروید و هر که را بیابید به عروسی بطلبید.

¹⁰پس آن غلامان به سر راهها رفته ، نیک و بد هر که را یافتند جمع کردند، چنانکه خانه عروسی از مجلسیان مملو گشت.

¹¹آنگاه پادشاه بجهت دیدن اهل مجلس داخل شده، شخصی را در آنجا دید که جامه عروسی در بر ندارد.

¹²بدو گفت: ای عزیز چطور در اینجا آمدی و حال آنکه جامه عروسی در بر نداری؟ او خاموش شد.

¹³آنگاه پادشاه خادمان خود را فرمود: این شخص را دست و پا بسته بردارید و در ظلمت خارجی اندازید، جایی که گریه و فشار دندان باشد.

¹⁴زیرا طلبیدگان بسیارند و برگزیدگان کم.»

¹⁵پس فریسیان رفته ، شورا نمودند که چطور او را در گفتگو گرفتار سازند.

¹⁶و شاگردان خود را با هیرودیان نزد وی فرستاده، گفتند: «استادا می دانیم که صادق هستی و طریق خدا را به راستی تعلیم می نمایی و از کسی باک نداری زیرا که به ظاهر خلق نمی نگری.

¹⁷پس به ما بگو رأی تو چیست. آیا جزیه دادن به قیصر رواست یا نه ؟»

¹⁸عیسی شرارت ایشان را درک کرده، گفت: «ای ریاکاران، چرا مرا تجربه می کنید؟

¹⁹سکه جزیه را به من بنمایید.» ایشان دیناری نزد وی آوردند.

²⁰بدیشان گفت: «این صورت و رقم از آن کیست؟»

²¹بدو گفتند: «از آن قیصر.» بدیشان گفت: «مال قیصر را به قیصر ادا کنید و مال خدا را به خدا!»

²²چون ایشان شنیدند، متعجب شدند و او را واگذارده، برفتند.

²³و در همان روز، صدوقیان که منکر قیامت هستند نزد او آمده، سؤال نموده،

²⁴گفتند: «ای استاد، موسی گفت اگر کسی بی اولاد بمیرد، می باید برادرش زن او را نکاح کند تا نسلی برای برادر خود پیدا نماید.

²⁵باری در میان ما هفت برادر بودند که اول زنی گرفته ، بمرد و چون اولادی نداشت زن را به برادر خود ترک کرد.

²⁶و همچنین دومین و سومین تا هفتمین.

²⁷و آخر از همه آن زن نیز مرد.

²⁸پس او در قیامت، زن کدام یک از آن هفت خواهد بود زیرا که همه او را داشتند؟»

²⁹عیسی در جواب ایشان گفت: «گمراه هستید از این رو که کتاب و قوت خدا را در نیافته اید،

³⁰زیرا که در قیامت، نه نکاح می کنند و نه نکاح کرده می شوند بلکه مثل ملائکه خدا در آسمان می باشند.

³¹اما درباره قیامت مردگان، آیا نخوانده اید کلامی را که خدا به شما گفته است،

³²من هستم خدای ابراهیم و خدای اسحاق و خدای یعقوب؟ خدا، خدای مردگان نیست بلکه خدای زندگان است.»

³³و آن گروه چون شنیدند، از تعلیم وی متحیر شدند.

³⁴اما چون فریسیان شنیدند که صدوقیان را مجاب نموده است، با هم جمع شدند.

³⁵و یکی از ایشان که فقیه بود، از وی به طریق امتحان سؤال کرده، گفت:

³⁶«ای استاد، کدام حکم در شریعت بزرگتر است؟»

³⁷عیسی وی را گفت: «اینکه خداوند خدای خود را به همه دل و تمامی نفس و تمامی فکر خود محبت نما.

³⁸این است حکم اول و اعظم.

³⁹و دوم مثل آن است یعنی همسایه خود را مثل خود محبت نما.

⁴⁰بدین دو حکم، تمام تورات و صحف انبیا متعلق است.»

⁴¹و چون فریسیان جمع بودند، عیسی از ایشان پرسیده،

⁴²گفت: «درباره مسیح چه گمان می برید؟ او پسر کیست؟» بدو گفتند: «پسر داود.»

⁴³ایشان را گفت: «پس چطور داود در روح، او را خداوند می خواند؟ چنانکه می گوید:

⁴⁴خداوند به خداوند من گفت، به دست راست من بنشین تا دشمنان تو را پای انداز تو سازم.

⁴⁵پس هرگاه داود او را خداوند می خواند، چگونه پسرش می باشد؟»

⁴⁶و هیچکس قدرت جواب وی هرگز نداشت و نه کسی از آن روز دیگر جرأت سؤال کردن از او نمود.