Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم متّی 24 Bible Online

متّی 24 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

متّی 24

¹پس عیسی از هیکل بیرون شده، برفت. و شاگردانش پیش آمدند تا عمارتهای هیکل را بدو نشان دهند.

²عیسی ایشان را گفت: «آیا همه این چیزها را نمی بینید؟ هرآینه به شما می گویم در اینجا سنگی بر سنگی گذارده نخواهد شد که به زیر افکنده نشود!»

³و چون به کوه زیتون نشسته بود، شاگردانش در خلوت نزد وی آمده، گفتند: «به ما بگو که این امور کی واقع می شود و نشان آمدن تو و انقضای عالم چیست.»

⁴عیسی در جواب ایشان گفت: «زنهار کسی شما را گمراه نکند!

⁵زآنرو که بسا به نام من آمده خواهند گفت که من مسیح هستم و بسیاری را گمراه خواهند کرد.

⁶و جنگها و اخبار جنگها را خواهید شنید. زنهار مضطرب مشوید زیرا که وقوع این همه لازم است، لیکن انتها هنوز نیست.

⁷زیرا قومی با قومی و مملکتی با مملکتی مقاومت خواهند نمود و قحطیها و وباها و زلزله ها در جایها پدید آید.

⁸اما همه اینها آغاز دردهای زه است.

⁹آنگاه شما را به مصیبت سپرده، خواهند کشت و جمیع امتها بجهت اسم من از شما نفرت کنند.

¹⁰و در آن زمان، بسیاری لغزش خورده، یکدیگر را تسلیم کنند و از یکدیگر نفرت گیرند.

¹¹و بسا انبیای کذبه ظاهر شده، بسیاری را گمراه کنند.

¹²و بجهت افزونی گناه محبت بسیاری سرد خواهد شد.

¹³لیکن هر که تا به انتها صبر کند، نجات یابد.

¹⁴و به این بشارت ملکوت در تمام عالم موعظه خواهد شد تا بر جمیع امتها شهادتی شود؛ آنگاه انتها خواهد رسید.

¹⁵«پس چون مکروه ویرانی را که به زبان دانیال نبی گفته شده است، در مقام مقدس بر پا شده بینید هر که خواند دریافت کند

¹⁶آنگاه هر که در یهودیه باشد به کوهستان بگریزد؛

¹⁷و هر که بر بام باشد، بجهت برداشتن چیزی از خانه به زیر نیاید؛

¹⁸و هر که در مزرعه است، بجهت برداشتن رخت خود برنگردد.

¹⁹لیکن وای بر آبستنان و شیردهندگان در آن ایام!

²⁰پس دعا کنید تا فرار شما در زمستان یا در سبت نشود،

²¹زیرا که در آن زمان چنان مصیبت عظیمی ظاهر می شود که از ابتدا عالم تا کنون نشده و نخواهد شد!

²²و اگر آن ایام کوتاه نشدی، هیچ بشری نجات نیافتی، لیکن بخاطر برگزیدگان، آن روزها کوتاه خواهد شد.

²³«آنگاه اگر کسی به شما گوید: اینک مسیح در اینجا یا در آنجا است باور مکنید،

²⁴زیرا که مسیحان کاذب و انبیا کذبه ظاهر شده، علامات و معجزات عظیمه چنان خواهند نمود که اگر ممکن بودی برگزیدگان را نیز گمراه کردندی.

²⁵اینک شما را پیش خبر دادم.

²⁶«پس اگر شما را گویند: اینک در صحراست، بیرون مروید یا آنکه در خلوت است، باور مکنید،

²⁷زیرا همچنان که برق از مشرق ساطع شده، تا به مغرب ظاهر می شود، ظهور پسر انسان نیز چنین خواهد شد.

²⁸و هر جا که مرداری باشد، کرکسان در آنجا جمع شوند.

²⁹و فورا بعد از مصیبت آن ایام، آفتاب تاریک گردد و ماه نور خود را ندهد و ستارگان از آسمان فرو ریزند و قوتهای افلاک متزلزل گردد.

³⁰آنگاه علامت پسر انسان در آسمان پدید گردد و در آن وقت، جمیع طوایف زمین سینه زنی کنند و پسر انسان را بینند که بر ابرهای آسمان، با قوت و جلال عظیم می آید؛

³¹و فرشتگان خود را با صور بلند آواز فرستاده، برگزیدگان او را از بادهای اربعه از کران تا بکران فلک فراهم خواهند آورد.

³²«پس از درخت انجیر مثلش را فرا گیرید که چون شاخه اش نازک شده، برگها می آورد، می فهمید که تابستان نزدیک است.

³³همچنین شما نیز چون این همه را بینید، بفهمید که نزدیک بلکه بر در است.

³⁴هرآینه به شما می گویم تا این همه واقع نشود، این طایفه نخواهد گذشت.

³⁵آسمان و زمین زایل خواهد شد، لیکن سخنان من هرگز زایل نخواهد شد.

³⁶«اما از آن روز و ساعت هیچ کس اطلاع ندارد، حتی ملائکه آسمان جز پدر من و بس.

³⁷لیکن چنانکه ایام نوح بود، ظهور پسر انسان نیز چنان خواهد بود.

³⁸زیرا همچنان که در ایام قبل از طوفان می خوردند و می آشامیدند و نکاح می کردند و منکوحه می شدند تا روزی که نوح داخل کشتی گشت،

³⁹و نفهمیدند تا طوفان آمده، همه را ببرد، همچنین ظهور پسر انسان نیز خواهد بود.

⁴⁰آنگاه دو نفری که در مزرعه ای می باشند، یکی گرفته و دیگری واگذارده شود.

⁴¹ و دو زن دستآس می کنند، یکی را گرفته و دیگری رها شود.

⁴²پس بیدار باشید زیرا که نمی دانید در کدام ساعت خداوند شما می آید.

⁴³لیکن این را بدانید که اگر صاحب خانه می دانست در چه پاس از شب دزد می آید، بیدار می ماند و نمی گذاشت که به خانه اش نقب زند.

⁴⁴لهذا شما نیز حاضر باشید، زیرا در ساعتی که گمان نبرید، پسر انسان می آید.

⁴⁵«پس آن غلام امین و دانا کیست که آقایش او را بر اهل خانه خود بگمارد تا ایشان را در وقت معین خوراک دهد؟

⁴⁶خوشابحال آن غلامی که چون آقایش آید، او را در چنین کار مشغول یابد.

⁴⁷هرآینه به شما می گویم که او را بر تمام مایملک خود خواهد گماشت.

⁴⁸لیکن هرگاه آن غلام شریر با خود گوید که آقای من در آمدن تاخیر می نماید،

⁴⁹و شروع کند به زدن همقطاران خود و خوردن و نوشیدن با میگساران،

⁵⁰هرآینه آقای آن غلام آید، در روزی که منتظر نباشد و در ساعتی که نداند،

⁵¹و او را دو پاره کرده، نصیبش را با ریاکاران قرار دهد در مکانی که گریه و فشار دندان خواهد بود.