Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم متّی 26 Bible Online

متّی 26 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

متّی 26

¹و چون عیسی همه این سخنان را به اتمام رسانید، به شاگردان خود گفت:

²«می دانید که بعد از دو روز عید فصح است که پسر انسان تسلیم کرده می شود تا مصلوب گردد.»

³آنگاه رؤسای کهنه و کاتبان و مشایخ قوم در دیوانخانه رئیس کهنه که قیافا نام داشت جمع شده،

⁴شورا نمودند تا عیسی را به حیله گرفتار ساخته ، به قتل رسانند.

⁵اما گفتند: «نه در وقت عید مبادا آشوبی در قوم بر پا شود.»

⁶و هنگامی که عیسی در بیت عنیا در خانه شمعون ابرص شد،

⁷زنی با شیشه ای عطر گرانبها نزد او آمده، چون بنشست بر سر وی ریخت.

⁸اما شاگردانش چون این را دیدند، غضب نموده، گفتند: «چرا این اسراف شده است؟

⁹زیرا ممکن بود این عطر به قیمت گران فروخته و به فقرا داده شود.»

¹⁰عیسی این را درک کرده، بدیشان گفت: «چرا بدین زن زحمت می دهید؟ زیرا کار نیکو به من کرده است.

¹¹زیرا که فقرا را همیشه نزد خود دارید اما مرا همیشه ندارید.

¹²و این زن که این عطر را بر بدنم مالید، بجهت دفن من کرده است.

¹³هرآینه به شما می گویم هر جایی که در تمام عالم بدین بشارت موعظه کرده شود، کار این زن نیز بجهت یادگاری او مذکور خواهد شد.»

¹⁴آنگاه یکی از آن دوازده که به یهودای اسخریوطی مسمی ' بود، نزد رؤسای کهنه رفته ،

¹⁵گفت: «مرا چند خواهید داد تا او را به شما تسلیم کنم؟» ایشان سی پاره نقره با وی قرار دادند.

¹⁶و از آن وقت در صدد فرصت شد تا او را بدیشان تسلیم کند.

¹⁷پس در روز اول عید فطیر، شاگردان نزد عیسی آمده، گفتند: «کجا می خواهی فصح را آماده کنیم تا بخوری؟»

¹⁸گفت: «به شهر، نزد فلان کس رفته ، بدو گویید: استاد می گوید وقت من نزدیک شد و فصح را در خانه تو با شاگردان خود صرف می نمایم.»

¹⁹شاگردان چنانکه عیسی ایشان را امر فرمود کردند و فصح را مهیا ساختند.

²⁰چون وقت شام رسید با آن دوازده بنشست.

²¹و وقتی که ایشان غذا می خوردند، او گفت: «هرآینه به شما می گویم که یکی از شما مرا تسلیم می کند!»

²²پس بغایت غمگین شده، هر یک از ایشان به وی سخن آغاز کردند که «خداوندا آیا من آنم؟»

²³او در جواب گفت: «آنکه دست با من در قاب فرو برد، همان کس مرا تسلیم نماید!

²⁴هرآینه پسر انسان به همانطور که درباره او مکتوب است رحلت می کند. لیکن وای بر آنکسی که پسر انسان بدست او تسلیم شود! آن شخص را بهتر بودی که تولد نیافتی !»

²⁵و یهودا که تسلیم کننده وی بود، به جواب گفت: «ای استاد آیا من آنم؟» به وی گفت: «تو خود گفتی !»

²⁶و چون ایشان غذا می خوردند، عیسی نان را گرفته ، برکت داد و پاره کرده، به شاگردان داد و گفت: «بگیرید و بخورید، این است بدن من.»

²⁷و پیاله را گرفته ، شکر نمود و بدیشان داده، گفت: «همه شما از این بنوشید،

²⁸زیرا که این است خون من در عهد جدید که در راه بسیاری بجهت آمرزش گناهان ریخته می شود.

²⁹اما به شما می گویم که بعد از این از میوه مو دیگر نخواهم نوشید تا روزی که آن را با شما در ملکوت پدر خود، تازه آشامم.»

³⁰پس تسبیح خواندند و به سوی کوه زیتون روانه شدند.

³¹آنگاه عیسی بدیشان گفت: «همه شما امشب درباره من لغزش می خورید چنانکه مکتوب است که شبان را می زنم و گوسفندان گله پراکنده می شوند.

³²لیکن بعد از برخاستنم، پیش از شما به جلیل خواهم رفت.»

³³پطرس در جواب وی گفت: «هر گاه همه درباره تو لغزش خورند، من هرگز نخورم.»

³⁴عیسی به وی گفت: «هرآینه به تو می گویم که در همین شب قبل از بانگ زدن خروس، سه مرتبه مرا انکار خواهی کرد!»

³⁵پطرس به وی گفت: «هرگاه مردنم با تو لازم شود، هرگز تو را انکار نکنم!» و سایر شاگردان نیز همچنان گفتند.

³⁶آنگاه عیسی با ایشان به موضعی که مسمی به جتسیمانی بود رسیده، به شاگردان خود گفت: «در اینجا بنشینید تا من رفته ، در آنجا دعا کنم.»

³⁷و پطرس و دو پسر زبدی را برداشته ، بی نهایت غمگین و دردناک شد.

³⁸پس بدیشان گفت: «نفس من از غایت الم مشرف به موت شده است. در اینجا مانده با من بیدار باشید.»

³⁹پس قدری پیش رفته ، به روی در افتاد و دعا کرده، گفت: «ای پدر من، اگر ممکن باشد این پیاله از من بگذرد؛ لیکن نه به خواهش من، بلکه به اراده تو.»

⁴⁰و نزد شاگردان خود آمده، ایشان را در خواب یافت. و به پطرس گفت: «آیا همچنین نمی توانستید یک ساعت با من بیدار باشید؟

⁴¹بیدار باشید و دعا کنید تا در معرض آزمایش نیفتید! روح راغب است، لیکن جسم ناتوان.»

⁴²و بار دیگر رفته ، باز دعا نموده، گفت: «ای پدر من، اگر ممکن نباشد که این پیاله بدون نوشیدن از من بگذرد، آنچه اراده تو است بشود.»

⁴³و آمده، باز ایشان را در خواب یافت زیرا که چشمان ایشان سنگین شده بود.

⁴⁴پس ایشان را ترک کرده، رفت و دفعه سوم به همان کلام دعا کرد.

⁴⁵آنگاه نزد شاگردان آمده، بدیشان گفت: «مابقی را بخوابید و استراحت کنید. الحال ساعت رسیده است که پسر انسان به دست گناهکاران تسلیم شود.

⁴⁶برخیزید برویم. اینک تسلیم کننده من نزدیک است!»

⁴⁷و هنوز سخن می گفت که ناگاه یهودا که یکی از آن دوازده بود با جمعی کثیر با شمشیرها و چوبها از جانب رؤساء کهنه و مشایخ قوم آمدند.

⁴⁸و تسلیم کننده او بدیشان نشانی داده، گفته بود: «هر که را بوسه زنم، همان است. او را محکم بگیرید.»

⁴⁹در ساعت نزد عیسی آمده، گفت: «سلام یا سیدی!» و او را بوسید.

⁵⁰عیسی وی را گفت: «ای رفیق، از بهر چه آمدی؟» آنگاه پیش آمده، دست بر عیسی انداخته ، او را گرفتند.

⁵¹و ناگاه یکی از همراهان عیسی دست آورده، شمشیر خود را از غلاف کشیده، بر غلام رئیس کهنه زد و گوشش را از تن جدا کرد.

⁵²آنگاه عیسی وی را گفت: «شمشیر خود را غلاف کن، زیرا هر که شمشیر گیرد، به شمشیر هلاک گردد.

⁵³آیا گمان می بری که نمی توانم الحال از پدر خود درخواست کنم که زیاده از دوازده فوج از ملائکه برای من حاضر سازد؟

⁵⁴لیکن در این صورت کتب چگونه تمام گردد که همچنین می بایست بشود؟»

⁵⁵در آن ساعت، به آن گروه گفت: «گویا بر دزد بجهت گرفتن من با تیغها و چوبها بیرون آمدید! هر روز با شما در هیکل نشسته ، تعلیم می دادم و مرا نگرفتید.

⁵⁶لیکن این همه شد تا کتب انبیا تمام شود.» در آن وقت جمیع شاگردان او را واگذارده، بگریختند.

⁵⁷و آنانی که عیسی را گرفته بودند، او را نزد قیافا رئیس کهنه جایی که کاتبان و مشایخ جمع بودند، بردند.

⁵⁸اما پطرس از دور در عقب او آمده، به خانه رئیس کهنه در آمد و با خادمان بنشست تا انجام کار را ببیند.

⁵⁹پس رؤسای کهنه و مشایخ و تمامی اهل شورا طلب شهادت دروغ بر عیسی می کردند تا او را بقتل رسانند،

⁶⁰لیکن نیافتند. با آنکه چند شاهد دروغ پیش آمدند، هیچ نیافتند. آخر دو نفر آمده،

⁶¹گفتند: «این شخص گفت: می توانم هیکل خدا را خراب کنم و در سه روزش بنا نمایم.»

⁶²پس رئیس کهنه برخاسته ، بدو گفت: «هیچ جواب نمی دهی؟ چیست که اینها بر تو شهادت می دهند؟»

⁶³اما عیسی خاموش ماند! تا آنکه رئیس کهنه روی به وی کرده، گفت: «تو را به خدای حی قسم می دهم ما را بگو که تو مسیح پسر خدا هستی یا نه ؟»

⁶⁴عیسی به وی گفت: «تو گفتی! و نیز شما را می گویم بعد از این پسر انسان را خواهید دید که بر دست راست قوت نشسته ، بر ابرهای آسمان می آید!»

⁶⁵در ساعت رئیس کهنه رخت خود را چاک زده، گفت: «کفر گفت! دیگر ما را چه حاجت به شهود است؟ الحال کفرش را شنیدید!

⁶⁶چه مصلحت می بینید؟» ایشان در جواب گفتند: «مستوجب قتل است!»

⁶⁷آنگاه آب دهان بر رویش انداخته ، او را طپانچه می زدند و بعضی سیلی زده،

⁶⁸می گفتند: «ای مسیح، به ما نبوت کن! کیست که تو را زده است؟»

⁶⁹اما پطرس در ایوان بیرون نشسته بود که ناگاه کنیزکی نزد وی آمده، گفت: «تو هم با عیسی جلیلی بودی!»

⁷⁰او روبروی همه انکارنموده، گفت: «نمی دانم چه می گویی !»

⁷¹و چون به دهلیز بیرون رفت، کنیزی دیگر او را دیده، به حاضرین گفت: «این شخص نیز از رفقای عیسی ناصری است!»

⁷²باز قسم خورده، انکار نمود که «این مرد را نمی شناسم.»

⁷³بعد از چندی، آنانی که ایستاده بودند پیش آمده، پطرس را گفتند: «البته تو هم از اینها هستی زیرا که لهجه تو بر تو دلالت می نماید!»

⁷⁴پس آغاز لعن کردن و قسم خوردن نمود که «این شخص را نمی شناسم.» و در ساعت خروس بانگ زد.

⁷⁵آنگاه پطرس سخن عیسی را به یاد آورد که گفته بود: «قبل از بانگ زدن خروس، سه مرتبه مرا انکار خواهی کرد.» پس بیرون رفته زار زار بگریست.