Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم متّی 5 Bible Online

متّی 5 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

متّی 5

¹و گروهی بسیار دیده، بر فراز کوه آمد و وقتی که او بنشست شاگردانش نزد او حاضر شدند.

²آنگاه دهان خود را گشوده، ایشان را تعلیم داد و گفت:

³«خوشابحال مسکینان در روح، زیرا ملکوت آسمان از آن ایشان است.

⁴خوشابحال ماتمیان، زیرا ایشان تسلی خواهند یافت.

⁵خوشابحال حلیمان، زیرا ایشان وارث زمین خواهند شد.

⁶خوشابحال گرسنگان و تشنگان عدالت، زیرا ایشان سیر خواهند شد.

⁷خوشابحال رحم کنندگان، زیرا بر ایشان رحم کرده خواهد شد.

⁸خوشابحال پاکدلان، زیرا ایشان خدا را خواهند دید.

⁹خوشابحال صلح کنندگان، زیرا ایشان پسران خدا خوانده خواهند شد.

¹⁰خوشابحال زحمتکشان برای عدالت، زیرا ملکوت آسمان از آن ایشان است.

¹¹خوشحال باشید چون شما را فحش گویند و جفا رسانند، و بخاطر من هر سخن بدی بر شما کاذبانه گویند.

¹²خوش باشید و شادی عظیم نمایید، زیرا اجر شما در آسمان عظیم است زیرا که به همینطور بر انبیای قبل از شما جفا می رسانیدند.

¹³«شما نمک جهانید! لیکن اگر نمک فاسد گردد، به کدام چیز باز نمکین شود؟ دیگر مصرفی ندارد جز آنکه بیرون افکنده، پایمال مردم شود.

¹⁴شما نور عالمید. شهری که بر کوهی بنا شود، نتوان پنهان کرد.

¹⁵و چراغ را نمی افروزند تا آن را زیر پیمانه نهند، بلکه تا بر چراغدان گذارند؛ آنگاه به همه کسانی که در خانه باشند، روشنایی می بخشد.

¹⁶همچنین بگذارید نور شما بر مردم بتابد تا اعمال نیکوی شما را دیده، پدر شما را که در آسمان است تمجید نمایند.

¹⁷«گمان مبرید که آمده ام تا تورات یا صحف انبیا را باطل سازم. نیآمده ام تا باطل نمایم بلکه تا تمام کنم.

¹⁸زیرا هر آینه به شما می گویم، تا آسمان و زمین زایل نشود، همزه یا نقطه ای از تورات هرگز زایل نخواهد شد تا همه واقع شود.

¹⁹پس هر که یکی از این احکام کوچکترین را بشکند و به مردم چنین تعلیم دهد، در ملکوت آسمان کمترین شمرده شود. اما هر که بعمل آورد و تعلیم نماید، او در ملکوت آسمان بزرگ خوانده خواهد شد.

²⁰زیرا به شما می گویم، تا عدالت شما بر عدالت کاتبان و فریسیان افزون نشود، به ملکوت آسمان هرگز داخل نخواهید شد.

²¹«شنیده اید که به اولین گفته شده است قتل مکن و هر که قتل کند سزاوار حکم شود.

²²لیکن من به شما می گویم، هر که به برادر خود بی سبب خشم گیرد، مستوجب حکم باشد و هر که برادر خود را راقا گوید، مستوجب قصاص باشد و هر که احمق گوید، مستحق آتش جهنم بود.

²³پس هرگاه هدیه خود را به قربانگاه ببری و آنجا به خاطرت آید که برادرت بر تو حقی دارد،

²⁴هدیه خود را پیش قربانگاه واگذار و رفته ، اول با برادر خویش صلح نما و بعد آمده، هدیه خود را بگذران.

²⁵با مدعی خود مادامی که با وی در راه هستی صلح کن، مبادا مدعی ، تو را به قاضی سپارد و قاضی ، تو را به داروغه تسلیم کند و در زندان افکنده شوی.

²⁶هرآینه به تو می گویم، که تا فلس آخر را ادا نکنی ، هرگز از آنجا بیرون نخواهی آمد.

²⁷«شنیده اید که به اولین گفته شده است زنا مکن.

²⁸لیکن من به شما می گویم، هر کس به زنی نظر شهوت اندازد، همان دم در دل خود با او زنا کرده است.

²⁹پس اگر چشم راستت تو را بلغزاند، قلعش کن و از خود دور انداز زیرا تو را بهتر آن است که عضوی از اعضایت تباه گردد، از آنکه تمام بدنت در جهنم افکنده شود.

³⁰و اگر دست راستت تو را بلغزاند، قطعش کن و از خود دور انداز، زیرا تو را مفیدتر آن است که عضوی از اعضای تو نابود شود، از آنکه کل جسدت در دوزخ افکنده شود.

³¹«و گفته شده است هر که از زن خود مفارقت جوید، طلاق نامه ای بدو بدهد.

³²لیکن من به شما می گویم، هر کس بغیر علت زنا، زن خود را از خود جدا کند باعث زنا کردن او می باشد، و هر که زن مطلقه را نکاح کند، زنا کرده باشد.

³³«باز شنیده اید که به اولین گفته شده است که قسم دروغ مخور، بلکه قسمهای خود را به خداوند وفا کن.

³⁴لیکن من به شما می گویم، هرگز قسم مخورید، نه به آسمان زیرا که عرش خداست،

³⁵و نه به زمین زیرا که پای انداز او است، و نه به اورشلیم زیرا که شهر پادشاه عظیم است،

³⁶و نه به سر خود قسم یاد کن، زیرا که مویی را سفید یا سیاه نمی توانی کرد.

³⁷بلکه سخن شما بلی بلی و نی نی باشد زیرا که زیاده بر این از شریر است.

³⁸«شنیده اید که گفته شده است. چشمی به چشمی و دندانی به دندانی

³⁹لیکن من به شما می گویم، با شریر مقاومت مکنید بلکه هر که به رخساره راست تو طپانچه زند، دیگری را نیز به سوی او بگردان،

⁴⁰و اگر کسی خواهد با تو دعوا کند و قبای تو را بگیرد، عبای خود را نیز بدو واگذار،

⁴¹و هرگاه کسی تو را برای یک میل مجبور سازد، دو میل همراه او برو.

⁴²هر کس از تو سؤال کند، بدو ببخش و از کسی که قرض از تو خواهد، روی خود را مگردان.»

⁴³«شنیده اید که گفته شده است همسایه خود را محبت نما و با دشمن خود عداوت کن.

⁴⁴اما من به شما می گویم که دشمنان خود را محبت نمایید و برای لعن کنندگان خود برکت بطلبید و به آنانی که از شما نفرت کنند، احسان کنید و به هر که به شما فحش دهد و جفا رساند، دعای خیر کنید،

⁴⁵تا پدر خود را که در آسمان است پسران شوید، زیرا که آفتاب خود را بر بدان و نیکان طالع می سازد و باران بر عادلان و ظالمان می باراند.

⁴⁶زیرا هرگاه آنانی را محبت نمایید که شما را محبت می نمایند، چه اجر دارید؟ آیا باجگیران چنین نمی کنند؟

⁴⁷و هرگاه برادران خود را فقط سلام گویید چه فضیلت دارید؟ آیا باجگیران چنین نمی کنند؟

⁴⁸پس شما کامل باشید چنانکه پدر شما که در آسمان است کامل است.