Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم متّی 8 Bible Online

متّی 8 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

متّی 8

¹و چون او از کوه به زیر آمد، گروهی بسیار از عقب او روانه شدند.

²که ناگاه ابرصی آمد و او را پرستش نموده، گفت: «ای خداوند اگر بخواهی ، می توانی مرا طاهر سازی.»

³عیسی دست آورده، او را لمس نمود و گفت: «می خواهم؛ طاهر شو!» که فورا برص او طاهر گشت.

⁴عیسی بدو گفت: «زنهار کسی را اطلاع ندهی بلکه رفته ، خود را به کاهن بنما و آن هدیه ای را که موسی فرمود، بگذران تا بجهت ایشان شهادتی باشد.»

⁵و چون عیسی وارد کفرناحوم شد، یوزباشی ای نزد وی آمد و بدو التماس نموده،

⁶گفت: «ای خداوند، خادم من مفلوج در خانه خوابیده و بشدت متالم است.»

⁷عیسی بدو گفت: «من آمده، او را شفا خواهم داد.»

⁸یوزباشی در جواب گفت: «خداوندا، لایق آن نی ام که زیر سقف من آیی. بلکه فقط سخنی بگو و خادم من صحت خواهد یافت.

⁹زیرا که من نیز مردی زیر حکم هستم و سپاهیان را زیر دست خود دارم؛ چون به یکی گویم برو، می رود و به دیگری بیا، می آید و به غلام خود فلان کار را بکن، می کند.»

¹⁰عیسی چون این سخن را شنید، متعجب شده، به همراهان خود گفت: «هرآینه به شما می گویم که چنین ایمانی در اسرائیل هم نیافته ام.

¹¹و به شما می گویم که بسا از مشرق و مغرب آمده، در ملکوت آسمان با ابراهیم و اسحاق و یعقوب خواهند نشست؛

¹²اما پسران ملکوت بیرون افکنده خواهند شد، در ظلمت خارجی جایی که گریه و فشار دندان باشد.

¹³پس عیسی به یوزباشی گفت: «برو، بر وفق ایمانت تو را عطا شود،» که در ساعت خادم او صحت یافت.

¹⁴و چون عیسی به خانه پطرس آمد، مادر زن او را دید که تب کرده، خوابیده است.

¹⁵پس دست او را لمس کرد و تب او را رها کرد. پس برخاسته، به خدمتگزاری ایشان مشغول گشت.

¹⁶اما چون شام شد، بسیاری از دیوانگان را به نزد او آوردند و محض سخنی ارواح را بیرون کرد و همه مریضان را شفا بخشید.

¹⁷تا سخنی که به زبان اشعیای نبی گفته شده بود تمام گردد که «او ضعفهای ما را گرفت و مرضهای ما را برداشت.»

¹⁸چون عیسی جمعی کثیر دور خود دید، فرمان داد تا به کناره دیگر روند.

¹⁹آنگاه کاتبی پیش آمده، بدو گفت: «استادا هرجا روی، تو را متابعت کنم.»

²⁰عیسی بدو گفت: «روباهان را سوراخها و مرغان هوا را آشیانه ها است. لیکن پسر انسان را جای سر نهادن نیست.»

²¹و دیگری از شاگردانش بدو گفت: «خداوندا اول مرا رخصت ده تا رفته ، پدر خود را دفن کنم.»

²²عیسی وی را گفت: «مرا متابعت کن و بگذار که مردگان، مردگان خود را دفن کنند.»

²³چون به کشتی سوار شد، شاگردانش از عقب او آمدند.

²⁴ناگاه اضطراب عظیمی در دریا پدید آمد، بحدی که امواج، کشتی را فرو می گرفت؛ و او در خواب بود.

²⁵پس شاگردان پیش آمده، او را بیدار کرده، گفتند: «خداوندا، ما را دریاب که هلاک می شویم!»

²⁶بدیشان گفت: «ای کم ایمانان، چرا ترسان هستید؟» آنگاه برخاسته ، بادها و دریا را نهیب کرد که آرامی کامل پدید آمد.

²⁷اما آن اشخاص تعجب نموده، گفتند: «این چگونه مردی است که بادها و دریا نیز او را اطاعت می کنند!»

²⁸و چون به آن کناره در زمین جرجسیان رسید، دو شخص دیوانه از قبرها بیرون شده، بدو برخوردند و بحدی تندخوی بودند که هیچکس از آن راه نتوانستی عبور کند.

²⁹در ساعت فریاد کرده، گفتند: «یا عیسی ابنﷲ، ما را با تو چه کار است؟ مگر در اینجا آمده ای تا ما را قبل از وقت عذاب کنی ؟»

³⁰و گله گراز بسیاری دور از ایشان می چرید.

³¹دیوها از وی استدعا نموده، گفتند: «هرگاه ما را بیرون کنی ، در گله گرازان ما را بفرست.»

³²ایشان را گفت: «بروید!» در حال بیرون شده، داخل گله گرازان گردیدند که فی الفور همه آن گرازان از بلندی به دریا جسته ، در آب هلاک شدند.

³³اما شبانان گریخته ، به شهر رفتند و تمام آن حادثه و ماجرای دیوانگان را شهرت دادند.

³⁴و اینک تمام شهر برای ملاقات عیسی بیرون آمد. چون او را دیدند، التماس نمودند که از حدود ایشان بیرون رود.