Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم مرقس 10 Bible Online

مرقس 10 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

مرقس 10

¹و از آنجا برخاسته ، از آن طرف اردن به نواحی یهودیه آمد. و گروهی باز نزد وی جمع شدند و او برحسب عادت خود، باز بدیشان تعلیم می داد.

²آنگاه فریسیان پیش آمده، از روی امتحان از او سؤال نمودند که «آیا مرد را طلاق دادن زن خویش جایز است.»

³در جواب ایشان گفت: «موسی شما را چه فرموده است؟»

⁴گفتند: «موسی اجازت داد که طلاق نامه بنویسند و رها کنند.»

⁵عیسی در جواب ایشان گفت: «به سبب سنگدلی شما این حکم را برای شما نوشت.

⁶لیکن از ابتدای خلقت، خدا ایشان را مرد و زن آفرید.

⁷از آن جهت باید مرد پدر و مادر خود را ترک کرده، با زن خویش بپیوندد،

⁸و این دو یک تن خواهند بود چنانکه از آن پس دو نیستند بلکه یک جسد.

⁹پس آنچه خدا پیوست، انسان آن را جدا نکند.»

¹⁰و در خانه باز شاگردانش از این مقدمه از وی سؤال نمودند.

¹¹بدیشان گفت: «هر که زن خود را طلاق دهد و دیگری را نکاح کند، بر حق وی زنا کرده باشد.

¹²و اگر زن از شوهر خود جدا شود و منکوحه دیگری گردد، مرتکب زنا شود.»

¹³و بچه های کوچک را نزد او آوردند تا ایشان را لمس نماید؛ اما شاگردان آورندگان را منع کردند.

¹⁴چون عیسی این را بدید، خشم نموده، بدیشان گفت: «بگذارید که بچه های کوچک نزد من آیند و ایشان را مانع نشوید، زیرا ملکوت خدا از امثال اینها است.

¹⁵هرآینه به شما می گویم هر که ملکوت خدا را مثل بچه کوچک قبول نکند، داخل آن نشود.»

¹⁶پس ایشان را در آغوش کشید و دست بر ایشان نهاده، برکت داد.

¹⁷چون به راه می رفت، شخصی دوان دوان آمده، پیش او زانو زده، سؤال نمود که «ای استاد نیکو چه کنم تا وارث حیات جاودانی شوم؟»

¹⁸عیسی بدو گفت: «چرا مرا نیکو گفتی و حال آنکه کسی نیکو نیست جز خدا فقط؟

¹⁹احکام را می دانی ، زنا مکن، قتل مکن، دزدی مکن، شهادت دروغ مده، دغابازی مکن، پدر و مادر خود را حرمت دار.»

²⁰او در جواب وی گفت: «ای استاد، این همه را از طفولیت نگاه داشتم.»

²¹عیسی به وی نگریسته ، او را محبت نمود و گفت: «تو را یک چیز ناقص است: برو و آنچه داری بفروش و به فقرا بده که در آسمان گنجی خواهی یافت و بیا صلیب را برداشته ، مرا پیروی کن.»

²²لیکن او از این سخن ترش رو و محزون گشته ، روانه گردید زیرا اموال بسیار داشت.

²³آنگاه عیسی گرداگرد خود نگریسته، به شاگردان خود گفت: «چه دشوار است که توانگران داخل ملکوت خدا شوند.»

²⁴چون شاگردانش از سخنان او در حیرت افتادند، عیسی باز توجه نموده، بدیشان گفت: «ای فرزندان، چه دشوار است دخول آنانی که به مال و اموال توکل دارند در ملکوت خدا!

²⁵سهلتر است که شتر به سوراخ سوزن درآید از اینکه شخص دولتمند به ملکوت خدا داخل شود!»

²⁶ایشان بغایت متحیر گشته ، با یکدیگر می گفتند: «پس که می تواند نجات یابد؟»

²⁷عیسی به ایشان نظر کرده، گفت: «نزد انسان محال است لیکن نزد خدا نیست زیرا که همه چیز نزد خدا ممکن است.»

²⁸پطرس بدو گفتن گرفت که «اینک ما همه چیز را ترک کرده، تو را پیروی کرده ایم.»

²⁹عیسی جواب فرمود: «هرآینه به شما می گویم کسی نیست که خانه یا برادران یا خواهران یا پدر یا مادر یا زن یا اولاد یا املاک را بجهت من و انجیل ترک کند،

³⁰جز اینکه الحال در این زمان صد چندان یابد از خانه ها و برادران و خواهران و مادران و فرزندان و ملاک با زحمات، و در عالم آینده حیات جاودانی را.

³¹اما بسا اولین که آخرین می گردند و آخرین اولین.»

³²و چون در راه به سوی اورشلیم می رفتند و عیسی در جلو ایشان می خرامید، در حیرت افتادند و چون از عقب او می رفتند، ترس بر ایشان مستولی شد. آنگاه آن دوازده را باز به کنار کشیده، شروع کرد به اطلاع دادن به ایشان از آنچه بر وی وارد می شد،

³³که «اینک به اورشلیم می رویم و پسر انسان به دست رؤسای کهنه و کاتبان تسلیم شود و بر وی فتوای قتل دهند و او را به امتها سپارند،

³⁴و بر وی سخریه نموده، تازیانه اش زنند و آب دهان بر وی افکنده، او را خواهند کشت و روز سوم خواهد برخاست.»

³⁵آنگاه یعقوب و یوحنا دو پسر زبدی نزد وی آمده، گفتند: «ای استاد، می خواهیم آنچه از تو سؤال کنیم برای ما بکنی .»

³⁶ایشان را گفت: «چه می خواهید برای شما بکنم؟»

³⁷گفتند: «به ما عطا فرما که یکی به طرف راست و دیگری بر چپ تو در جلال تو بنشینیم.»

³⁸عیسی ایشان را گفت: «نمی فهمید آنچه می خواهید. آیا می توانید آن پیاله ای را که من می نوشم، بنوشید و تعمیدی را که من می پذیرم، بپذیرید؟»

³⁹وی را گفتند: «می توانیم.» عیسی بدیشان گفت: «پیاله ای را که من می نوشم خواهید آشامید و تعمیدی را که من می پذیرم خواهید پذیرفت.

⁴⁰لیکن نشستن به دست راست و چپ من از آن من نیست که بدهم جز آنانی را که از بهر ایشان مهیا شده است.»

⁴¹و آن ده نفر چون شنیدند بر یعقوب و یوحنا خشم گرفتند.

⁴²عیسی ایشان را خوانده، به ایشان گفت: «می دانید آنانی که حکام امتها شمرده می شوند بر ایشان ریاست می کنند و بزرگانشان بر ایشان مسلطند.

⁴³لیکن در میان شما چنین نخواهد بود، بلکه هر که خواهد در میان شما بزرگ شود، خادم شما باشد.

⁴⁴و هر که خواهد مقدم بر شما شود، غلام همه باشد.

⁴⁵زیرا که پسر انسان نیز نیامده تا مخدوم شود بلکه تا خدمت کند و تا جان خود را فدای بسیاری کند.»

⁴⁶و وارد اریحا شدند. و وقتی که او با شاگردان خود و جمعی کثیر از اریحا بیرون می رفت، بارتیمائوس کور، پسر تیماؤس بر کناره راه نشسته ، گدایی می کرد.

⁴⁷چون شنید که عیسی ناصری است، فریاد کردن گرفت و گفت: «ای عیسی ابن داود بر من ترحم کن.»

⁴⁸و چندان که بسیاری او را نهیب می دادند که خاموش شود، زیادتر فریاد برمی آورد که «پسر داودا بر من ترحم فرما.»

⁴⁹پس عیسی ایستاده، فرمود تا او را خوانند. آنگاه آن کور را خوانده، بدو گفتند: «خاطر جمع دار. برخیز که تو را می خواند.»

⁵⁰در ساعت ردای خود را دور انداخته ، بر پا جست و نزد عیسی آمد.

⁵¹عیسی به وی التفات نموده، گفت: «چه می خواهی از بهر تو نمایم؟» کور بدو گفت: «یا سیدی آنکه بینایی یابم.»

⁵²عیسی بدو گفت: «برو که ایمانت تو را شفا داده است.» در ساعت بینا گشته ، از عقب عیسی در راه روانه شد.