Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم مرقس 2 Bible Online

مرقس 2 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

مرقس 2

¹و بعد از چندی، باز وارد کفرناحوم شده، چون شهرت یافت که در خانه است،

²بی درنگ جمعی ازدحام نمودند بقسمی که بیرون در نیز گنجایش نداشت و برای ایشان کلام را بیان می کرد.

³که ناگاه بعضی نزد وی آمده مفلوجی را به دست چهار نفر برداشته ، آوردند.

⁴و چون به سبب جمعیت نتوانستند نزد او برسند، طاق جایی را که او بود باز کرده و شکافته ، تختی را که مفلوج بر آن خوابیده بود، به زیر هشتند.

⁵عیسی چون ایمان ایشان را دید، مفلوج را گفت: «ای فرزند، گناهان تو آمرزیده شد.»

⁶لیکن بعضی از کاتبان که در آنجا نشسته بودند، در دل خود تفکر نمودند

⁷که «چرا این شخص چنین کفر می گوید؟ غیر از خدای واحد، کیست که بتواند گناهان را بیامرزد؟»

⁸در ساعت عیسی در روح خود ادراک نموده که با خود چنین فکر می کنند، بدیشان گفت: «از بهر چه این خیالات را به خاطر خود راه می دهید؟

⁹کدام سهلتر است؟ مفلوج را گفتن گناهان تو آمرزیده شد؟ یا گفتن برخیز و بستر خود را برداشته بخرام؟

¹⁰لیکن تا بدانید که پسر انسان را استطاعت آمرزیدن گناهان بر روی زمین هست» مفلوج را گفت:

¹¹«تو را می گویم برخیز و بستر خود را برداشته ، به خانه خود برو!»

¹²او برخاست و بی تامل بستر خود را برداشته ، پیش روی همه روانه شد بطوری که همه حیران شده، خدا را تمجید نموده، گفتند: «مثل این امر هرگز ندیده بودیم!»

¹³و باز به کناره دریا رفت و تمام آن گروه نزد او آمدند و ایشان را تعلیم می داد.

¹⁴و هنگامی که می رفت لاوی ابن حلفی را بر باجگاه نشسته دید. بدو گفت: «از عقب من بیا!» پس برخاسته ، در عقب وی شتافت.

¹⁵و وقتی که او در خانه وی نشسته بود، بسیاری از باجگیران و گناهکاران با عیسی و شاگردانش نشستند زیرا بسیار بودند و پیروی او می کردند.

¹⁶و چون کاتبان و فریسیان او را دیدند که با باجگیران و گناهکاران می خورد، به شاگردان او گفتند: «چرا با باجگیران و گناهکاران اکل و شرب می نماید؟»

¹⁷عیسی چون این را شنید، بدیشان گفت: «تندرستان احتیاج به طبیب ندارند بلکه مریضان. و من نیامدم تا عادلان را بلکه تا گناهکاران را به توبه دعوت کنم.»

¹⁸و شاگردان یحیی و فریسیان روزه می داشتند. پس آمده، بدو گفتند: «چون است که شاگردان یحیی و فریسیان روزه می دارند و شاگردان تو روزه نمی دارند؟»

¹⁹عیسی بدیشان گفت: «آیا ممکن است پسران خانه عروسی مادامی که داماد با ایشان است روزه بدارند؟ زمانی که داماد را با خود دارند، نمی توانند روزه دارند.

²⁰لیکن ایامی می آید که داماد از ایشان گرفته شود. در آن ایام روزه خواهند داشت.

²¹و هیچ کس بر جامه کهنه ، پاره ای از پارچه نو وصله نمی کند، والا آن وصله نو از آن کهنه جدا می گردد و دریدگی بدتر می شود.

²²و کسی شراب نو را در مشکهای کهنه نمی ریزد وگرنه آن شراب نو مشکها را بدرد و شراب ریخته ، مشکها تلف می گردد. بلکه شراب نو را در مشکهای نو باید ریخت.»

²³و چنان افتاد که روز سبتی از میان مزرعه ها می گذشت و شاگردانش هنگامی که می رفتند، به چیدن خوشه ها شروع کردند.

²⁴فریسیان بدو گفتند: «اینک چرا در روز سبت مرتکب عملی می باشند که روا نیست؟»

²⁵او بدیشان گفت: «مگر هرگز نخوانده اید که داود چه کرد چون او و رفقایش محتاج و گرسنه بودند؟

²⁶چگونه در ایام ابیاتار رئیس کهنه به خانه خدا درآمده، نان تقدمه را خورد که خوردن آن جز به کاهنان روا نیست و به رفقای خود نیز داد؟»

²⁷و بدیشان گفت: «سبت بجهت انسان مقرر شد نه انسان برای سبت.

²⁸بنابراین پسر انسان مالک سبت نیز هست.»