Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم مرقس 5 Bible Online

مرقس 5 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

مرقس 5

¹پس به آن کناره دریا تا به سرزمین جدریان آمدند.

²و چون از کشتی بیرون آمد، فی الفور شخصی که روحی پلید داشت از قبور بیرون شده، بدو برخورد.

³که در قبور ساکن می بود و هیچکس به زنجیرها هم نمی توانست او را بند نماید،

⁴زیرا که بارها او را به کنده ها و زنجیرها بسته بودند و زنجیرها را گسیخته و کنده ها را شکسته بود و احدی نمی توانست او را رام نماید،

⁵و پیوسته شب وروز در کوهها و قبرها فریاد می زد و خود را به سنگها مجروح می ساخت.

⁶چون عیسی را از دور دید، دوان دوان آمده، او را سجده کرد،

⁷و به آواز بلند صیحه زده، گفت: «ای عیسی ، پسر خدای تعالی '، مرا با تو چه کار است؟ تو را به خدا قسم می دهم که مرا معذب نسازی.»

⁸زیرا بدو گفته بود: «ای روح پلید از این شخص بیرون بیا!»

⁹پس از او پرسید: «اسم تو چیست؟» به وی گفت: «نام من لجئون است زیرا که بسیاریم.»

¹⁰پس بدو التماس بسیار نمود که ایشان را از آن سرزمین بیرون نکند.

¹¹و در حوالی آن کوهها، گله گراز بسیاری می چرید.

¹²و همه دیوها از وی خواهش نموده، گفتند: «ما را به گرازها بفرست تا در آنها داخل شویم.»

¹³فورا عیسی ایشان را اجازت داد. پس آن ارواح خبیث بیرون شده، به گرازان داخل گشتند و آن گله از بلندی به دریا جست و قریب بدو هزار بودند که در آب خفه شدند.

¹⁴و خوکبانان فرار کرده، در شهر و مزرعه ها خبر می دادند و مردم بجهت دیدن آن ماجرا بیرون شتافتند.

¹⁵و چون نزد عیسی رسیده، آن دیوانه را که لجئون داشته بود دیدند که نشسته و لباس پوشیده و عاقل گشته است، بترسیدند.

¹⁶و آنانی که دیده بودند، سرگذشت دیوانه و گرازان را بدیشان بازگفتند.

¹⁷پس شروع به التماس نمودند که از حدود ایشان روانه شود.

¹⁸و چون به کشتی سوار شد، آنکه دیوانه بود از وی استدعا نمود که با وی باشد.

¹⁹اما عیسی وی را اجازت نداد بلکه بدو گفت: «به خانه نزد خویشان خود برو و ایشان را خبر ده از آنچه خداوند با تو کرده است و چگونه به تو رحم نموده است.»

²⁰پس روانه شده، در دیکاپولس به آنچه عیسی با وی کرده، موعظه کردن آغاز نمود که همه مردم متعجب شدند.

²¹و چون عیسی باز به آنطرف، در کشتی عبور نمود، مردم بسیار بر وی جمع گشتند و بر کناره دریا بود.

²²که ناگاه یکی از رؤسای کنیسه، یایرس نام آمد و چون او را بدید بر پایهایش افتاده،

²³بدو التماس بسیار نموده، گفت: «نفس دخترک من به آخر رسیده. بیا و بر او دست گذار تا شفا یافته ، زیست کند.»

²⁴پس با او روانه شده، خلق بسیاری نیز از پی او افتاده، بر وی ازدحام می نمودند.

²⁵آنگاه زنی که مدت دوازده سال به استحاضه مبتلا می بود،

²⁶و زحمت بسیار از اطبای متعدد دیده و آنچه داشت صرف نموده، فایده ای نیافت بلکه بدتر می شد،

²⁷چون خبر عیسی را بشنید، میان آن گروه از عقب وی آمده، ردای او را لمس نمود،

²⁸زیرا گفته بود: «اگر لباس وی را هم لمس کنم، هرآینه شفا یابم.»

²⁹در ساعت چشمه خون او خشک شده، در تن خود فهمید که از آن بلا صحت یافته است.

³⁰فی الفور عیسی از خود دانست که قوتی از او صادر گشته. پس در آن جماعت روی برگردانیده، گفت: «کیست که لباس مرا لمس نمود؟»

³¹شاگردانش بدو گفتند: «می بینی که مردم بر تو ازدحام می نمایند! و می گویی کیست که مرا لمس نمود؟!»

³²پس به اطراف خود می نگریست تا آن زن را که این کار کرده، ببیند.

³³آن زن چون دانست که به وی چه واقع شده، ترسان و لرزان آمد و نزد او به روی در افتاده، حقیقت امر را بالتمام به وی باز گفت.

³⁴او وی را گفت: «ای دختر، ایمانت تو را شفا داده است. به سلامتی برو و از بلای خویش رستگار باش.»

³⁵او هنوز سخن می گفت که بعضی از خانه رئیس کنیسه آمده، گفتند: «دخترت فوت شده؛ دیگر برای چه استاد را زحمت می دهی ؟»

³⁶عیسی چون سخنی را که گفته بودند شنید، در ساعت به رئیس کنیسه گفت: «مترس ایمان آور و بس!»

³⁷و جز پطرس و یعقوب و یوحنا برادر یعقوب، هیچ کس را اجازت نداد که از عقب او بیایند.

³⁸پس چون به خانه رئیس کنیسه رسیدند، جمعی شوریده دید که گریه و نوحه بسیار می نمودند.

³⁹پس داخل شده، بدیشان گفت: «چرا غوغا و گریه می کنید؟ دختر نمرده بلکه در خواب است.»

⁴⁰ایشان بر وی سخریه کردند. لیکن او همه را بیرون کرده، پدر و مادر دختر را با رفیقان خویش برداشته ، به جایی که دختر خوابیده بود، داخل شد.

⁴¹پس دست دختر را گرفته ، به وی گفت: «طلیتا قومی .» که معنی آن این است: «ای دختر، تو را می گویم برخیز.»

⁴²در ساعت دختر برخاسته ، خرامید زیرا که دوازده ساله بود. ایشان بی نهایت متعجب شدند.

⁴³پس ایشان را به تاکید بسیار فرمود: «کسی از این امر مطلع نشود.» و گفت تا خوراکی بدو دهند.