Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم مرقس 6 Bible Online

مرقس 6 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

مرقس 6

¹پس از آنجا روانه شده، به وطن خویش آمد و شاگردانش از عقب او آمدند.

²چون روز سبت رسید، در کنیسه تعلیم دادن آغاز نمود و بسیاری چون شنیدند، حیران شده گفتند: «از کجا بدین شخص این چیزها رسیده و این چه حکمت است که به او عطا شده است که چنین معجزات از دست او صادر می گردد؟

³مگر این نیست نجار پسر مریم و برادر یعقوب و یوشا و یهودا و شمعون؟ و خواهران او اینجا نزد ما نمی باشند؟» و از او لغزش خوردند.

⁴عیسی ایشان را گفت: «نبی بی حرمت نباشد جز در وطن خود و میان خویشان و در خانه خود.

⁵و در آنجا هیچ معجزه ای نتوانست نمود جز اینکه دستهای خود را بر چند مریض نهاده، ایشان را شفا داد.

⁶و از بی ایمانی ایشان متعجب شده، در دهات آن حوالی گشته ، تعلیم همی داد.

⁷پس آن دوازده را پیش خوانده، شروع کرد به فرستادن ایشان جفت جفت و ایشان را بر ارواح پلید قدرت داد،

⁸و ایشان را قدغن فرمود که «جز عصا فقط، هیچ چیز برندارید، نه توشه دان و نه پول در کمربند خود،

⁹بلکه موزه ای در پا کنید و دو قبا در بر نکنید.»

¹⁰و بدیشان گفت: «در هر جا داخل خانه ای شوید، در آن بمانید تا از آنجا کوچ کنید.

¹¹و هرجا که شما را قبول نکنند و به سخن شما گوش نگیرند، از آن مکان بیرون رفته، خاک پایهای خود را بیفشانید تا بر آنها شهادتی گردد. هرآینه به شما می گویم حالت سدوم و غموره در روز جزا از آن شهر سهلتر خواهد بود.»

¹²پس روانه شده، موعظه کردند که توبه کنند،

¹³و بسیار دیوها را بیرون کردند و مریضان کثیر را روغن مالیده، شفا دادند.

¹⁴و هیرودیس پادشاه شنید زیرا که اسم او شهرت یافته بود و گفت که «یحیی تعمید دهنده از مردگان برخاسته است و از این جهت معجزات از او به ظهور می آید.»

¹⁵اما بعضی گفتند که الیاس است و بعضی گفتند که نبی یی است یا چون یکی از انبیا.

¹⁶اما هیرودیس چون شنید گفت: «این همان یحیی است که من سرش را از تن جدا کردم که از مردگان برخاسته است.»

¹⁷زیرا که هیرودیس فرستاده، یحیی را گرفتار نموده، او را در زندان بست بخاطر هیرودیا، زن برادر او فیلپس که او را در نکاح خویش آورده بود.

¹⁸از آن جهت که یحیی به هیرودیس گفته بود: «نگاه داشتن زن برادرت بر تو روا نیست.»

¹⁹پس هیرودیا از او کینه داشته ، می خواست او را به قتل رساند اما نمی توانست،

²⁰زیرا که هیرودیس از یحیی می ترسید چونکه او را مرد عادل و مقدس می دانست و رعایتش می نمود و هرگاه از او می شنید بسیار به عمل می آورد و به خوشی سخن او را اصغا می نمود.

²¹اما چون هنگام فرصت رسید که هیرودیس در روز میلاد خود امرای خود و سرتیپان و رؤسای جلیل را ضیافت نمود؛

²²و دختر هیرودیا به مجلس درآمده، رقص کرد و هیرودیس و اهل مجلس را شاد نمود. پادشاه بدان دختر گفت: «آنچه خواهی از من بطلب تا به تو دهم.»

²³و از برای او قسم خورد که «آنچه از من خواهی حتی نصف ملک مرا هرآینه به تو عطا کنم.»

²⁴او بیرون رفته ، به مادر خود گفت: «چه بطلبم؟» گفت: «سر یحیی تعمید دهنده را.»

²⁵در ساعت به حضور پادشاه درآمده، خواهش نموده، گفت: «می خواهم که اﻵن سر یحیی تعمید دهنده را در طبقی به من عنایت فرمایی .»

²⁶پادشاه به شدت محزون گشت، لیکن بجهت پاس قسم و خاطر اهل مجلس نخواست او را محروم نماید.

²⁷بی درنگ پادشاه جلادی فرستاده، فرمود تا سرش را بیاورد.

²⁸و او به زندان رفته سر او را از تن جدا ساخته و بر طبقی آورده، بدان دختر داد و دختر آن را به مادر خود سپرد.

²⁹چون شاگردانش شنیدند، آمدند و بدن او را برداشته ، دفن کردند.

³⁰و رسولان نزد عیسی جمع شده، از آنچه کرده و تعلیم داده بودند او را خبر دادند.

³¹بدیشان گفت: «شما به خلوت، به جای ویران بیایید و اندکی استراحت نمایید» زیرا آمد و رفت چنان بود که فرصت نان خوردن نیز نکردند.

³²پس به تنهایی در کشتی به موضعی ویران رفتند.

³³و مردم ایشان را روانه دیده، بسیاری او را شناختند و از جمیع شهرها بر خشکی بدان سو شتافتند و از ایشان سبقت جسته ، نزد وی جمع شدند.

³⁴عیسی بیرون آمده، گروهی بسیار دیده، بر ایشان ترحم فرمود زیرا که چون گوسفندان بی شبان بودند و بسیار به ایشان تعلیم دادن گرفت.

³⁵و چون بیشتری از روز سپری گشت، شاگردانش نزد وی آمده، گفتند: «این مکان ویرانه است و وقت منقضی شده.

³⁶اینها را رخصت ده تا به اراضی و دهات این نواحی رفته، نان بجهت خود بخرند که هیچ خوراکی ندارند.»

³⁷در جواب ایشان گفت: «شما ایشان را غذا دهید!» وی را گفتند: «مگر رفته ، دویست دینار نان بخریم تا اینها را طعام دهیم!»

³⁸بدیشان گفت: «چند نان دارید؟ رفته، تحقیق کنید.» پس دریافت کرده، گفتند: «پنج نان و دو ماهی .»

³⁹آنگاه ایشان را فرمود که «همه را دسته دسته بر سبزه بنشانید.»

⁴⁰پس صف صف، صد صد و پنجاه پنجاه نشستند.

⁴¹و آن پنج نان و دو ماهی را گرفته ، به سوی آسمان نگریسته ، برکت داد و نان را پاره نموده، به شاگردان خود بسپرد تا پیش آنها بگذارند و آن دو ماهی را بر همه آنها تقسیم نمود.

⁴²پس جمیعا خورده، سیر شدند.

⁴³و از خرده های نان و ماهی ، دوازده سبد پر کرده، برداشتند.

⁴⁴و خورندگان نان، قریب به پنج هزار مرد بودند.

⁴⁵فی الفور شاگردان خود را الحاح فرمود که به کشتی سوار شده، پیش از او به بیت صیدا عبور کنند تا خود آن جماعت را مرخص فرماید.

⁴⁶و چون ایشان را مرخص نمود، بجهت عبادت به فراز کوهی برآمد.

⁴⁷و چون شام شد، کشتی در میان دریا رسید و او تنها بر خشکی بود.

⁴⁸و ایشان را در راندن کشتی خسته دید زیرا که باد مخالف بر ایشان می وزید. پس نزدیک پاس چهارم از شب بر دریا خرامان شده، به نزد ایشان آمد و خواست از ایشان بگذرد.

⁴⁹اما چون او را بر دریا خرامان دیدند، تصور نمودند که این خیالی است. پس فریاد برآوردند،

⁵⁰زیرا که همه او را دیده، مضطرب شدند. پس بی درنگ بدیشان خطاب کرده، گفت: «خاطر جمع دارید! من هستم، ترسان مباشید!»

⁵¹و تا نزد ایشان به کشتی سوار شد، باد ساکن گردید چنانکه بی نهایت در خود متحیر و متعجب شدند،

⁵²زیرا که معجزه نان را درک نکرده بودند زیرا دل ایشان سخت بود.

⁵³پس از دریا گذشته ، به سرزمین جنیسارت آمده، لنگر انداختند.

⁵⁴و چون از کشتی بیرون شدند، مردم در حال او را شناختند،

⁵⁵و در همه آن نواحی بشتاب می گشتند و بیماران را بر تختها نهاده، هر جا که می شنیدند که او در آنجا است، می آوردند.

⁵⁶و هر جایی که به دهات یا شهرها یا اراضی می رفت، مریضان را بر راهها می گذاردند و از او خواهش می نمودند که محض دامن ردای او را لمس کنند و هر که آن را لمس می کرد شفا می یافت.