Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم مرقس 9 Bible Online

مرقس 9 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

مرقس 9

¹و بدیشان گفت: «هرآینه به شما می گویم بعضی از ایستادگان در اینجا می باشند که تا ملکوت خدا را که به قوت می آید نبینند، ذائقه موت را نخواهند چشید.»

²و بعد از شش روز، عیسی پطرس و یعقوب و یوحنا را برداشته ، ایشان را تنها بر فراز کوهی به خلوت برد و هیاتش در نظر ایشان متغیر گشت.

³و لباس او درخشان و چون برف بغایت سفید گردید، چنانکه هیچ گازری بر روی زمین نمی تواند چنان سفید نماید.

⁴و الیاس با موسی بر ایشان ظاهر شده، با عیسی گفتگو می کردند.

⁵پس پطرس ملتفت شده، به عیسی گفت: «ای استاد، بودن ما در اینجا نیکو است! پس سه سایبان می سازیم، یکی برای تو و دیگری برای موسی و سومی برای الیاس!»

⁶از آنرو که نمی دانست چه بگوید، چونکه هراسان بودند.

⁷ناگاه ابری بر ایشان سایه انداخت و آوازی از ابر در رسید که «این است پسر حبیب من، از او بشنوید.»

⁸در ساعت گرداگرد خود نگریسته ، جز عیسی تنها با خود هیچ کس را ندیدند.

⁹و چون از کوه به زیر می آمدند، ایشان را قدغن فرمود که تا پسر انسان از مردگان برنخیزد، از آنچه دیده اند کسی را خبر ندهند.

¹⁰و این سخن را در خاطر خود نگاه داشته ، از یکدیگر سؤال می کردند که برخاستن از مردگان چه باشد.

¹¹پس از او استفسار کرده، گفتند: «چرا کاتبان می گویند که الیاس باید اول بیاید؟»

¹²او در جواب ایشان گفت که «الیاس البته اول می آید و همه چیز را اصلاح می نماید و چگونه درباره پسر انسان مکتوب است که می باید زحمت بسیار کشد و حقیر شمرده شود.

¹³لیکن به شما می گویم که الیاس هم آمد و با وی آنچه خواستند کردند، چنانچه در حق وی نوشته شده است.»

¹⁴پس چون نزد شاگردان خود رسید، جمعی کثیر گرد ایشان دید و بعضی از کاتبان را که با ایشان مباحثه می کردند.

¹⁵در ساعت، تمامی خلق چون او را بدیدند، در حیرت افتادند و دوان دوان آمده، او را سلام دادند.

¹⁶آنگاه از کاتبان پرسید که «با اینها چه مباحثه دارید؟»

¹⁷یکی از آن میان در جواب گفت: «ای استاد، پسر خود را نزد تو آوردم که روحی گنگ دارد،

¹⁸و هر جا که او را بگیرد می اندازدش، چنانچه کف برآورده، دندانها بهم می ساید و خشک می گردد. پس شاگردان تو را گفتم که او را بیرون کنند، نتوانستند.»

¹⁹او ایشان را جواب داده، گفت: «ای فرقه بی ایمان تا کی با شما باشم و تا چه حد متحمل شما شوم! او را نزد من آورید.»

²⁰پس او را نزد وی آوردند. چون او را دید، فورا آن روح او را مصروع کرد تا بر زمین افتاده، کف برآورد و غلطان شد.

²¹پس از پدر وی پرسید: «چند وقت است که او را این حالت است؟» گفت: «از طفولیت.

²²و بارها او را در آتش و در آب انداخت تا او را هلاک کند. حال اگر می توانی بر ما ترحم کرده، ما را مدد فرما.»

²³عیسی وی را گفت: «اگر می توانی ایمان آری، مؤمن را همه چیز ممکن است.»

²⁴در ساعت پدر طفل فریاد برآورده، گریه کنان گفت: «ایمان می آورم ای خداوند، بی ایمانی مرا امداد فرما.»

²⁵چون عیسی دید که گروهی گرد او به شتاب می آیند، روح پلید را نهیب داده، به وی فرمود: «ای روح گنگ و کر من تو را حکم می کنم از او در آی و دیگر داخل او مشو!»

²⁶پس صیحه زده و او را بشدت مصروع نموده، بیرون آمد و مانند مرده گشت، چنانکه بسیاری گفتند که فوت شد.

²⁷اما عیسی دستش را گرفته ، برخیزانیدش که برپا ایستاد.

²⁸و چون به خانه در آمد، شاگردانش در خلوت از او پرسیدند: «چرا ما نتوانستیم او را بیرون کنیم؟»

²⁹ایشان را گفت: «این جنس به هیچ وجه بیرون نمی رود جز به دعا.»

³⁰و از آنجا روانه شده، در جلیل می گشتند و نمی خواست کسی او را بشناسد،

³¹زیرا که شاگردان خود را اعلام فرموده، می گفت: «پسر انسان به دست مردم تسلیم می شود و او را خواهند کشت و بعد از مقتول شدن، روز سوم خواهد برخاست.»

³²اما این سخن را درک نکردند و ترسیدند که از او بپرسند.

³³و وارد کفرناحوم شده، چون به خانه درآمد، از ایشان پرسید که «در بین راه با یکدیگر چه مباحثه می کردید؟»

³⁴اما ایشان خاموش ماندند، از آنجا که در راه با یکدیگر گفتگو می کردند در اینکه کیست بزرگتر.

³⁵پس نشسته ، آن دوازده را طلبیده، بدیشان گفت: «هر که می خواهد مقدم باشد مؤخر و غلام همه بود.

³⁶پس طفلی را برداشته ، در میان ایشان بر پا نمود و او را در آغوش کشیده، به ایشان گفت:

³⁷«هر که یکی از این کودکان را به اسم من قبول کند، مرا قبول کرده است و هر که مرا پذیرفت نه مرا بلکه فرستنده مرا پذیرفته باشد.

³⁸آنگاه یوحنا ملتفت شده، بدو گفت: «ای استاد، شخصی را دیدیم که به نام تو دیوها بیرون می کرد و متابعت ما نمی نمود؛ و چون متابعت ما نمی کرد، او را ممانعت نمودیم.»

³⁹عیسی گفت: «او را منع مکنید، زیرا هیچکس نیست که معجزه ای به نام من بنماید و بتواند به زودی در حق من بد گوید.

⁴⁰زیرا هر که ضد ما نیست با ماست.

⁴¹و هر که شما را از این رو که از آن مسیح هستید، کاسه ای آب به اسم من بنوشاند، هرآینه به شما می گویم اجر خود را ضایع نخواهد کرد.

⁴²و هر که یکی از این کودکان را که به من ایمان آورند، لغزش دهد، او را بهتر است که سنگ آسیایی بر گردنش آویخته ، در دریا افکنده شود.

⁴³پس هرگاه دستت تو را بلغزاند، آن را ببر زیرا تو را بهتر است که شل داخل حیات شوی، از اینکه با دو دست وارد جهنم گردی، در آتشی که خاموشی نپذیرد؛

⁴⁴جایی که کرم ایشان نمیرد و آتش، خاموشی نپذیرد.

⁴⁵و هرگاه پایت تو را بلغزاند، قطعش کن زیرا تو را مفیدتر است که لنگ داخل حیات شوی از آنکه با دو پا به جهنم افکنده شوی، در آتشی که خاموشی نپذیرد؛

⁴⁶آنجایی که کرم ایشان نمیرد و آتش، خاموش نشود.

⁴⁷و هر گاه چشم تو تو را لغزش دهد، قلعش کن زیرا تو را بهتر است که با یک چشم داخل ملکوت خدا شوی، از آنکه با دو چشم در آتش جهنم انداخته شوی،

⁴⁸جایی که کرم ایشان نمیرد و آتش خاموشی نیابد.

⁴⁹زیرا هر کس به آتش، نمکین خواهد شد و هر قربانی به نمک، نمکین می گردد.

⁵⁰نمک نیکو است، لیکن هر گاه نمک فاسد گردد به چه چیز آن را اصلاح می کنید؟ پس در خود نمک بدارید و با یکدیگر صلح نمایید.»