Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم لوقا 10 Bible Online

لوقا 10 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

لوقا 10

¹و بعد از این امور، خداوند هفتاد نفر دیگر را نیز تعیین فرموده، ایشان را جفت جفت پیش روی خود به هر شهری و موضعی که خود عزیمت آن داشت، فرستاد.

²پس بدیشان گفت: «حصاد بسیار است و عمله کم. پس از صاحب حصاد درخواست کنید تا عمله ها برای حصاد خود بیرون نماید.

³بروید، اینک من شما را چون بره ها در میان گرگان می فرستم.

⁴و کیسه و توشه دان و کفشها با خود برمدارید و هیچکس را در راه سلام منمایید،

⁵و در هر خانه ای که داخل شوید، اول گویید سلام بر این خانه باد.

⁶پس هرگاه ابن السلام در آن خانه باشد، سلام شما بر آن قرار گیرد والا به سوی شما راجع شود.

⁷و در آن خانه توقف نمایید و از آنچه دارند بخورید و بیاشامید، زیرا که مزدور مستحق اجرت خود است و از خانه به خانه نقل مکنید.

⁸ و در هر شهری که رفتید و شما را پذیرفتند، از آنچه پیش شما گذارند بخورید.

⁹و مریضان آنجا را شفا دهید و بدیشان گویید ملکوت خدا به شما نزدیک شده است.

¹⁰لیکن در هر شهری که رفتید و شما را قبول نکردند، به کوچه های آن شهر بیرون شده بگویید،

¹¹حتی خاکی که از شهر شما بر ما نشسته است، بر شما می افشانیم. لیکن این را بدانید که ملکوت خدا به شما نزدیک شده است.

¹²و به شما می گویم که حالت سدوم در آن روز، از حالت آن شهر سهلتر خواهد بود.

¹³«وای بر تو ای خورزین؛ وای بر تو ای بیت صیدا، زیرا اگر معجزاتی که در شما ظاهر شد در صور و صیدون ظاهر می شد، هرآینه مدتی در پلاس و خاکستر نشسته، توبه می کردند.

¹⁴لیکن حالت صور و صیدون در روز جزا، از حال شما آسانتر خواهد بود.

¹⁵و تو ای کفرناحوم که سر به آسمان افراشته ای، تا به جهنم سرنگون خواهی شد.

¹⁶«آنکه شما را شنود، مرا شنیده و کسی که شما را حقیر شمارد، مرا حقیر شمرده و هر که مرا حقیر شمارد، فرستنده مرا حقیر شمرده باشد.»

¹⁷پس آن هفتاد نفر با خرمی برگشته ، گفتند: «ای خداوند، دیوها هم به اسم تو اطاعت ما می کنند.»

¹⁸بدیشان گفت: «من شیطان را دیدم که چون برق از آسمان می افتد.

¹⁹اینک شما را قوت می بخشم که ماران و عقربها و تمامی قوت دشمن را پایمال کنید و چیزی به شما ضرر هرگز نخواهد رسانید.

²⁰ولی از این شادی مکنید که ارواح اطاعت شما می کنند بلکه بیشتر شاد باشید که نامهای شما در آسمان مرقوم است.»

²¹در همان ساعت، عیسی در روح وجد نموده گفت: «ای پدر مالک آسمان و زمین، تو را سپاس می کنم که این امور را از دانایان و خردمندان مخفی داشتی و بر کودکان مکشوف ساختی. بلی ای پدر، چونکه همچنین منظور نظر تو افتاد.»

²²و به سوی شاگردان خود توجه نموده گفت: «همه چیز را پدر به من سپرده است. و هیچکس نمی شناسد که پسر کیست، جز پدر و نه که پدر کیست، غیر از پسر و هر که پسر بخواهد برای او مکشوف سازد.»

²³و در خلوت به شاگردان خود التفات فرموده، گفت: «خوشابحال چشمانی که آنچه شما می بینید، می بینند.

²⁴زیرا به شما می گویم بسا انبیا و پادشاهان می خواستند آنچه شما می بینید، بنگرند و ندیدند و آنچه شما می شنوید، بشنوند و نشنیدند.»

²⁵ناگاه یکی از فقها برخاسته ، از روی امتحان به وی گفت: «ای استاد چه کنم تا وارث حیات جاودانی گردم؟»

²⁶به وی گفت: «در تورات چه نوشته شده است و چگونه می خوانی ؟»

²⁷جواب داده، گفت: «اینکه خداوند خدای خود را به تمام دل و تمام نفس و تمام توانایی و تمام فکر خود محبت نما و همسایه خود را مثل نفس خود.»

²⁸گفت: «نیکو جواب گفتی. چنین بکن که خواهی زیست.»

²⁹لیکن او چون خواست خود را عادل نماید، به عیسی گفت: «و همسایه من کیست؟»

³⁰عیسی در جواب وی گفت: «مردی که از اورشلیم به سوی اریحا می رفت، به دستهای دزدان افتاد و او را برهنه کرده، مجروح ساختند و او را نیم مرده واگذارده، برفتند.

³¹اتفاقا کاهنی از آن راه می آمد، چون او را بدید از کناره دیگر رفت.

³²همچنین شخصی لاوی نیز از آنجا عبور کرده، نزدیک آمد و بر او نگریسته از کناره دیگر برفت.

³³«لیکن شخصی سامری که مسافر بود، نزد وی آمده، چون او را بدید، دلش بر وی بسوخت.

³⁴پس پیش آمده، بر زخمهای او روغن و شراب ریخته، آنها را بست و او را بر مرکب خود سوار کرده، به کاروانسرایی رسانید و خدمت او کرد.

³⁵بامدادان چون روانه می شد، دو دینار درآورده، به سرایدار داد و بدو گفت این شخص را متوجه باش و آنچه بیش از این خرج کنی، در حین مراجعت به تو دهم.

³⁶«پس به نظر تو کدام یک از این سه نفر همسایه بود با آن شخص که به دست دزدان افتاد؟»

³⁷گفت: «آنکه بر او رحمت کرد.» عیسی وی را گفت: «برو و تو نیز همچنان کن.»

³⁸و هنگامی که می رفتند، او وارد بلدی شد و زنی که مرتاه نام داشت، او را به خانه خود پذیرفت.

³⁹و او را خواهری مریم نام بود که نزد پایهای عیسی نشسته ، کلام او را می شنید.

⁴⁰اما مرتاه بجهت زیادتی خدمت مضطرب می بود. پس نزدیک آمده، گفت: «ای خداوند، آیا تو را باکی نیست که خواهرم مرا واگذارد که تنها خدمت کنم؟ او را بفرما تا مرا یاری کند.»

⁴¹عیسی در جواب وی گفت: «ای مرتاه، ای مرتاه، تو در چیزهای بسیار اندیشه و اضطراب داری.

⁴²لیکن یک چیز لازم است و مریم آن نصیب خوب را اختیار کرده است که از او گرفته نخواهد شد.»