Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم لوقا 11 Bible Online

لوقا 11 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

لوقا 11

¹و هنگامی که او در موضعی دعا می کرد، چون فارغ شد، یکی از شاگردانش به وی گفت: «خداوندا، دعا کردن را به ما تعلیم نما، چنانکه یحیی شاگردان خود را بیاموخت.»

²بدیشان گفت: «هرگاه دعا کنید، گویید: ای پدر ما که در آسمانی، نام تو مقدس باد. ملکوت تو بیاید. اراده تو چنانکه در آسمان است، در زمین نیز کرده شود.

³نان کفاف ما را روز به روز به ما بده.

⁴و گناهان ما را ببخش زیرا که ما نیز هر قرضدار خود را می بخشیم. و ما را در آزمایش میاور، بلکه ما را از شریر رهایی ده.»

⁵و بدیشان گفت: «کیست از شما که دوستی داشته باشد و نصف شب نزد وی آمده، بگوید: ای دوست سه قرص نان به من قرض ده،

⁶چونکه یکی از دوستان من از سفر بر من وارد شده و چیزی ندارم که پیش او گذارم.

⁷پس او از اندرون در جواب گوید: مرا زحمت مده، زیرا که اﻵن در بسته است و بچه های من در رختخواب با من خفته اند، نمی توانم برخاست تا به تو دهم.

⁸به شما می گویم هر چند به علت دوستی برنخیزد تا بدو دهد، لیکن بجهت لجاجت خواهد برخاست و هر آنچه حاجت دارد، بدو خواهد داد.

⁹«و من به شما می گویم سؤال کنید که به شما داده خواهد شد. بطلبید که خواهید یافت. بکوبید که برای شما بازکرده خواهد شد.

¹⁰زیرا هر که سؤال کند، یابد و هر که بطلبد، خواهد یافت و هرکه کوبد، برای او باز کرده خواهد شد.

¹¹و کیست از شما که پدر باشد و پسرش از او نان خواهد، سنگی بدو دهد؟ یا اگر ماهی خواهد، به عوض ماهی ماری بدو بخشد؟

¹²یا اگر تخم مرغی بخواهد، عقربی بدو عطا کند؟

¹³پس اگر شما با آنکه شریر هستید، می دانید چیزهای نیکو را به اولاد خود باید داد، چند مرتبه زیادتر پدر آسمانی شما روح القدس را خواهد داد به هر که از او سؤال کند.»

¹⁴و دیوی را که گنگ بود بیرون می کرد و چون دیو بیرون شد، گنگ گویا گردید و مردم تعجب نمودند.

¹⁵لیکن بعضی از ایشان گفتند که «دیوها را به یاری بعلزبول رئیس دیوها بیرون می کند.»

¹⁶و دیگران از روی امتحان آیتی آسمانی از او طلب نمودند.

¹⁷پس او خیالات ایشان را درک کرده، بدیشان گفت: «هر مملکتی که برخلاف خود منقسم شود، تباه گردد و خانه ای که بر خانه منقسم شود، منهدم گردد.

¹⁸پس شیطان نیز اگر به ضد خود منقسم شود، سلطنت او چگونه پایدار بماند. زیرا می گویید که من به اعانت بعلزبول دیوها را بیرون می کنم.

¹⁹پس اگر من دیوها را به وساطت بعلزبول بیرون می کنم، پسران شما به وساطت که آنها را بیرون می کنند؟ از اینجهت ایشان داوران بر شما خواهند بود.

²⁰لیکن هرگاه به انگشت خدا دیوها را بیرون می کنم، هرآینه ملکوت خدا ناگهان بر شما آمده است.

²¹«وقتی که مرد زورآور سلاح پوشیده، خانه خود را نگاه دارد، اموال او محفوظ می باشد.

²²اما چون شخصی زورآورتر از او آید، بر او غلبه یافته ، همه اسلحه او را که بدان اعتماد می داشت، از او می گیرد و اموال او را تقسیم می کند.

²³کسی که با من نیست، برخلاف من است و آنکه با من جمع نمی کند، پراکنده می سازد.

²⁴«چون روح پلید از انسان بیرون آید، به مکانهای بی آب بطلب آرامی گردش می کند و چون نیافت، می گوید به خانه خود که از آن بیرون آمدم برمی گردم.

²⁵پس چون آید، آن را جاروب کرده شده و آراسته می بیند.

²⁶آنگاه می رود و هفت روح دیگر، شریرتر از خود برداشته داخل شده در آنجا ساکن می گردد و اواخر آن شخص از اوائلش بدتر می شود.»

²⁷چون او این سخنان را می گفت، زنی از آن میان به آواز بلند وی را گفت: «خوشابحال آن رحمی که تو را حمل کرد و پستانهایی که مکیدی.»

²⁸لیکن او گفت: «بلکه خوشابحال آنانی که کلام خدا را می شنوند و آن را حفظ می کنند.»

²⁹و هنگامی که مردم بر او ازدحام می نمودند، سخن گفتن آغاز کرد که «اینان فرقه ای شریرند که آیتی طلب می کنند و آیتی بدیشان عطا نخواهد شد، جز آیت یونس نبی.

³⁰زیرا چنانکه یونس برای اهل نینوا آیت شد، همچنین پسر انسان نیز برای این فرقه خواهد بود.

³¹ملکه جنوب در روز داوری با مردم این فرقه برخاسته ، بر ایشان حکم خواهد کرد زیرا که از اقصای زمین آمد تا حکمت سلیمان را بشنود و اینک در اینجا کسی بزرگتر از سلیمان است.

³²مردم نینوا در روز داوری با این طبقه برخاسته ، بر ایشان حکم خواهند کرد زیرا که به موعظه یونس توبه کردند و اینک در اینجا کسی بزرگتر از یونس است.

³³«و هیچکس چراغی نمی افروزد تا آن را در پنهانی یا زیر پیمانه ای بگذارد، بلکه بر چراغدان، تا هر که داخل شود روشنی را بیند.

³⁴چراغ بدن چشم است، پس مادامی که چشم تو بسیط است، تمامی جسدت نیز روشن است و لیکن اگر فاسد باشد، جسد تو نیز تاریک بود.

³⁵پس باحذر باش مبادا نوری که در تو است، ظلمت باشد.

³⁶بنابراین، هرگاه تمامی جسم تو روشن باشد و ذره ای ظلمت نداشته باشد، همه اش روشن خواهد بود، مثل وقتی که چراغ به تابش خود، تو را روشنایی می دهد.»

³⁷و هنگامی که سخن می گفت، یکی از فریسیان از او وعده خواست که در خانه او چاشت بخورد. پس داخل شده بنشست.

³⁸اما فریسی چون دید که پیش از چاشت دست نشست، تعجب نمود.

³⁹خداوند وی را گفت: «همانا شما ای فریسیان، بیرون پیاله و بشقاب را طاهر می سازید ولی درون شما پر از حرص و خباثت است.

⁴⁰ای احمقان آیا او که بیرون را آفرید، اندرون را نیز نیافرید؟

⁴¹بلکه از آنچه دارید، صدقه دهید که اینک همه چیز برای شما طاهر خواهد گشت.

⁴²وای بر شما ای فریسیان که ده یک از نعناع و سداب و هر قسم سبزی را می دهید و از دادرسی و محبت خدا تجاوز می نمایید؛ اینها را می باید بجا آورید و آنها را نیز ترک نکنید.

⁴³وای بر شما ای فریسیان که صدر کنایس و سلام در بازارها را دوست می دارید.

⁴⁴وای بر شما ای کاتبان و فریسیان ریاکار زیرا که مانند قبرهای پنهان شده هستید که مردم بر آنها راه می روند و نمی دانند.»

⁴⁵آنگاه یکی از فقها جواب داده، گفت: «ای معلم، بدین سخنان ما را نیز سرزنش می کنی ؟»

⁴⁶گفت «وای بر شما نیز ای فقها زیرا که بارهای گران را بر مردم می نهید و خود بر آن بارها، یک انگشت خود را نمی گذارید.

⁴⁷وای بر شما زیرا که مقابر انبیا را بنا می کنید و پدران شما ایشان را کشتند.

⁴⁸پس به کارهای پدران خود شهادت می دهید و از آنها راضی هستید، زیرا آنها ایشان را کشتند و شما قبرهای ایشان را می سازید.

⁴⁹از این رو حکمت خدا نیز فرموده است که به سوی ایشان انبیا و رسولان می فرستم و بعضی از ایشان را خواهند کشت و بر بعضی جفا خواهند کرد،

⁵⁰تا انتقام خون جمیع انبیا که از بنای عالم ریخته شد از این طبقه گرفته شود.

⁵¹از خون هابیل تا خون زکریا که در میان مذبح و هیکل کشته شد. بلی به شما می گویم که از این فرقه بازخواست خواهد شد.

⁵²وای بر شما ای فقها، زیرا کلید معرفت را برداشته اید که خود داخل نمی شوید و داخل شوندگان را هم مانع می شوید.»

⁵³و چون او این سخنان را بدیشان می گفت، کاتبان و فریسیان با او بشدت درآویختند و در مطالب بسیار سؤالها از او می کردند.

⁵⁴و در کمین او می بودند تا نکته ای از زبان او گرفته ، مدعی او بشوند.