Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم لوقا 14 Bible Online

لوقا 14 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

لوقا 14

¹و واقع شد که در روز سبت، به خانه یکی از رؤسای فریسیان برای غذا خوردن درآمد و ایشان مراقب او می بودند.

²و اینک شخصی مستسقی پیش او بود.

³آنگاه عیسی ملتفت شده، فقها و فریسیان را خطاب کرده، گفت: «آیا در روز سبت شفا دادن جایز است؟»

⁴ایشان ساکت ماندند. پس آن مرد را گرفته ، شفا داد و رها کرد.

⁵و به ایشان روی آورده، گفت: «کیست از شما که الاغ یا گاوش روز سبت در چاهی افتد و فورا آن را بیرون نیاورد؟»

⁶پس در این امور از جواب وی عاجز ماندند.

⁷و برای مهمانان مثلی زد، چون ملاحظه فرمود که چگونه صدر مجلس را اختیار می کردند. پس به ایشان گفت:

⁸«چون کسی تو را به عروسی دعوت کند، در صدر مجلس منشین، مبادا کسی بزرگتر از تو را هم وعده خواسته باشد.

⁹پس آن کسی که تو و او را وعده خواسته بود، بیاید و تو را گوید این کس را جای بده و تو با خجالت روی به صف نعال خواهی نهاد.

¹⁰بلکه چون مهمان کسی باشی ، رفته در پایین بنشین تا وقتی که میزبانت آید به تو گوید، ای دوست برتر نشین! آنگاه تو را در حضور مجلسیان عزت خواهد بود.

¹¹زیرا هر که خود را بزرگ سازد ذلیل گردد و هر که خویشتن را فرود آرد، سرافراز گردد.»

¹²پس به آن کسی که از او وعده خواسته بود نیز گفت: «وقتی که چاشت یا شام دهی ، دوستان یا برادران یا خویشان یا همسایگان دولتمند خود را دعوت مکن، مبادا ایشان نیز تو را بخوانند و تو را عوض داده شود.

¹³بلکه چون ضیافت کنی ، فقیران و لنگان و شلان و کوران را دعوت کن

¹⁴که خجسته خواهی بود زیرا ندارند که تو را عوض دهند و در قیامت عادلان، به تو جزا عطا خواهد شد.»

¹⁵آنگاه یکی از مجلسیان چون این سخن را شنید گفت: «خوشابحال کسی که در ملکوت خدا غذا خورد.»

¹⁶به وی گفت: «شخصی ضیافتی عظیم نمود و بسیاری را دعوت نمود.

¹⁷پس چون وقت شام رسید، غلام خود را فرستاد تا دعوت شدگان را گوید، بیایید زیرا که الحال همه چیز حاضر است.

¹⁸لیکن همه به یک رای عذرخواهی آغاز کردند. اولی گفت: مزرعه ای خریدم و ناچار باید بروم آن را ببینم، از تو خواهش دارم مرا معذور داری.

¹⁹و دیگری گفت: پنج جفت گاو خریده ام، می روم تا آنها را بیازمایم، به تو التماس دارم مرا عفو نمایی.

²⁰سومی گفت: زنی گرفته ام و از این سبب نمی توانم بیایم.

²¹پس آن غلام آمده مولای خود را از این امور مطلع ساخت. آنگاه صاحب خانه غضب نموده، به غلام خود فرمود: به بازارها و کوچه های شهر بشتاب و فقیران و لنگان و شلان و کوران را در اینجا بیاور.

²²پس غلام گفت: ای آقا آنچه فرمودی شد و هنوز جای باقی است.

²³پس آقا به غلام گفت: به راهها و مرزها بیرون رفته، مردم را به الحاح بیاور تا خانه من پر شود.

²⁴زیرا به شما می گویم هیچیک از آنانی که دعوت شده بودند، شام مرا نخواهد چشید.»

²⁵و هنگامی که جمعی کثیر همراه او می رفتند، روی گردانیده بدیشان گفت:

²⁶«اگر کسی نزد من آید و پدر و مادر و زن و اولاد و برادران و خواهران، حتی جان خود را نیز دشمن ندارد، شاگرد من نمی تواند بود.

²⁷و هر که صلیب خود را برندارد و از عقب من نیاید، نمی تواند شاگرد من گردد.

²⁸«زیرا کیست از شما که قصد بنای برجی داشته باشد و اول ننشیند تا برآورد خرج آن را بکند که آیا قوت تمام کردن آن دارد یا نه؟

²⁹که مبادا چون بنیادش نهاد و قادر بر تمام کردنش نشد، هر که بیند تمسخرکنان گوید،

³⁰این شخص عمارتی شروع کرده، نتوانست به انجامش رساند.

³¹یا کدام پادشاه است که برای مقاتله با پادشاه دیگر برود، جز اینکه اول نشسته تامل نماید که آیا با ده هزار سپاه، قدرت مقاومت کسی را دارد که با بیست هزار لشکر بر وی می آید؟

³²والا چون او هنوز دور است، ایلچی ای فرستاده، شروط صلح را از او درخواست کند.

³³«پس همچنین هر یکی از شما که تمام مایملک خود را ترک نکند، نمی تواند شاگرد من شود.

³⁴نمک نیکو است ولی هرگاه نمک فاسد شد، به چه چیز اصلاح پذیرد؟

³⁵نه برای زمین مصرفی دارد و نه برای مزبله ، بلکه بیرونش می ریزند. آنکه گوش شنوا دارد بشنود.»