Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم لوقا 15 Bible Online

لوقا 15 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

لوقا 15

¹و چون همه باجگیران و گناهکاران به نزدش می آمدند تا کلام او را بشنوند،

²فریسیان و کاتبان همهمه کنان می گفتند: «این شخص، گناهکاران را می پذیرد و با ایشان می خورد.»

³پس برای ایشان این مثل را زده، گفت:

⁴«کیست از شما که صد گوسفند داشته باشد و یکی از آنها گم شود که آن نود و نه را در صحرا نگذارد و از عقب آن گمشده نرود تا آن را بیابد؟

⁵پس چون آن را یافت، به شادی بر دوش خود می گذارد،

⁶و به خانه آمده، دوستان و همسایگان را می طلبد و بدیشان می گوید با من شادی کنید زیرا گوسفند گمشده خود را یافته ام.

⁷به شما می گویم که بر این منوال خوشی در آسمان رخ می نماید به سبب توبه یک گناهکار بیشتر از برای نود و نه عادل که احتیاج به توبه ندارند.

⁸«یا کدام زن است که ده درهم داشته باشد هرگاه یک درهم گم شود، چراغی افروخته ، خانه را جاروب نکند و به دقت تفحص ننماید تا آن را بیابد؟

⁹و چون یافت، دوستان و همسایگان خود را جمع کرده، می گوید: با من شادی کنید زیرا درهم گمشده را پیدا کرده ام.

¹⁰همچنین به شما می گویم شادی برای فرشتگان خدا روی می دهد به سبب یک خطاکار که توبه کند.»

¹¹باز گفت: «شخصی را دو پسر بود.

¹²روزی پسر کوچک به پدر خود گفت: ای پدر، رصد اموالی که باید به من رسد، به من بده. پس او مایملک خود را بر این دو تقسیم کرد.

¹³و چندی نگذشت که آن پسر کهتر، آنچه داشت جمع کرده، به ملکی بعید کوچ کرد و به عیاشی ناهنجار، سرمایه خود را تلف نمود.

¹⁴و چون تمام را صرف نموده بود، قحطی سخت در آن دیار حادث گشت و او به محتاج شدن شروع کرد.

¹⁵پس رفته ، خود را به یکی از اهل آن ملک پیوست. وی او را به املاک خود فرستاد تا گرازبانی کند.

¹⁶و آرزو می داشت که شکم خود را از خرنوبی که خوکان می خوردند سیر کند و هیچکس او را چیزی نمی داد.

¹⁷«آخر به خود آمده، گفت، چقدر از مزدوران پدرم نان فراوان دارند و من از گرسنگی هلاک می شوم!

¹⁸برخاسته ، نزد پدر خود می روم و بدو خواهم گفت، ای پدر به آسمان و به حضور تو گناه کرده ام،

¹⁹و دیگر شایسته آن نیستم که پسر تو خوانده شوم؛ مرا چون یکی از مزدوران خود بگیر.

²⁰«در ساعت برخاسته ، به سوی پدر خود متوجه شد. اما هنوز دور بود که پدرش او را دیده، ترحم نمود و دوان دوان آمده، او را در آغوش خود کشیده، بوسید.

²¹پسر وی را گفت، ای پدر به آسمان و به حضور تو گناه کرده ام و بعد از این لایق آن نیستم که پسر تو خوانده شوم.

²²لیکن پدر به غلامان خود گفت، جامه بهترین را از خانه آورده، بدو بپوشانید و انگشتری بر دستش کنید و نعلین بر پایهایش،

²³و گوساله پرواری را آورده ذبح کنید تا بخوریم و شادی نماییم.

²⁴زیرا که این پسر من مرده بود، زنده گردید و گم شده بود، یافت شد. پس به شادی کردن شروع نمودند.

²⁵«اما پسر بزرگ او در مزرعه بود. چون آمده، نزدیک به خانه رسید، صدای ساز و رقص را شنید.

²⁶پس یکی از نوکران خود را طلبیده، پرسید: این چیست؟

²⁷به وی عرض کرد، برادرت آمده و پدرت گوساله پرواری را ذبح کرده است زیرا که او را صحیح باز یافت.

²⁸ولی او خشم نموده، نخواست به خانه درآید، تا پدرش بیرون آمده به او التماس نمود.

²⁹اما او در جواب پدر خود گفت، اینک سالها است که من خدمت تو کرده ام و هرگز از حکم تو تجاوز نورزیده و هرگز بزغالهای به من ندادی تا با دوستان خود شادی کنم.

³⁰لیکن چون این پسرت آمد که دولت تو را با فاحشه ها تلف کرده است، برای او گوساله پرواری را ذبح کردی.

³¹او وی را گفت، ای فرزند، تو همیشه با من هستی و آنچه از آن من است، مال تو است.

³²ولی می بایست شادمانی کرد و مسرور شد زیرا که این برادر تو مرده بود، زنده گشت و گم شده بود، یافت گردید.»