Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم لوقا 19 Bible Online

لوقا 19 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

لوقا 19

²که ناگاه شخصی زکی نام که رئیس باجگیران و دولتمند بود،

³خواست عیسی را ببیند که کیست و از کثرت خلق نتوانست، زیرا کوتاه قد بود.

⁴پس پیش دویده بر درخت افراغی برآمد تا او را ببیند، چونکه او می خواست از آن راه عبور کند.

⁵و چون عیسی به آن مکان رسید، بالا نگریسته ، او را دید و گفت: «ای زکی بشتاب و به زیر بیا زیرا که باید امروز در خانه تو بمانم.»

⁶پس به زودی پایین شده، او را به خرمی پذیرفت.

⁷و همه چون این را دیدند، همهمه کنان می گفتند که «در خانه شخصی گناهکار به میهمانی رفته است.»

⁸اما زکی برپا شده، به خداوند گفت: «الحال ای خداوند نصف مایملک خود را به فقرا می دهم و اگر چیزی ناحق از کسی گرفته باشم، چهار برابر بدو رد می کنم.»

⁹عیسی به وی گفت: «امروز نجات در این خانه پیدا شد. زیرا که این شخص هم پسر ابراهیم است.

¹⁰زیرا که پسر انسان آمده است تا گمشده را بجوید و نجات بخشد.»

¹¹و چون ایشان این را شنیدند، او مثلی زیاد کرده آورد چونکه نزدیک به اورشلیم بود و ایشان گمان می بردند که ملکوت خدا می باید در همان زمان ظهور کند.

¹²پس گفت: «شخصی شریف به دیار بعید سفر کرد تا ملکی برای خود گرفته مراجعت کند.

¹³پس ده نفر از غلامان خود را طلبیده، ده قنطار به ایشان سپرده فرمود، تجارت کنید تا بیایم.

¹⁴اما اهل ولایت او، چونکه او را دشمن می داشتند، ایلچیان در عقب او فرستاده گفتند، نمی خواهیم این شخص بر ما سلطنت کند.

¹⁵«و چون ملک را گرفته ، مراجعت کرده بود، فرمود تا آن غلامانی را که به ایشان نقد سپرده بود حاضر کنند تا بفهمد هر یک چه سود نموده است.

¹⁶پس اولی آمده گفت، ای آقا قنطار تو ده قنطار دیگر نفع آورده است.

¹⁷بدو گفت، آفرین ای غلام نیکو؛ چونکه بر چیز کم امین بودی، بر ده شهر حاکم شو.

¹⁸و دیگری آمده گفت، ای آقا قنطار تو پنج قنطار سود کرده است.

¹⁹او را نیز فرمود، بر پنج شهر حکمرانی کن.

²⁰و سومی آمده گفت، ای آقا اینک قنطار تو موجود است، آن را در پارچه ای نگاه داشته ام.

²¹زیرا که از تو ترسیدم چونکه مرد تندخویی هستی. آنچه نگذارده ای، برمی داری و از آنچه نکاشته ای درو می کنی.

²²به وی گفت، از زبان خودت بر تو فتوی می دهم، ای غلام شریر. دانسته ای که من مرد تندخویی هستم که برمی دارم آنچه را نگذاشته ام و درو می کنم آنچه را نپاشیده ام.

²³پس برای چه نقد مرا نزد صرافان نگذاردی تا چون آیم آن را با سود دریافت کنم؟

²⁴پس به حاضرین فرمود، قنطار را از این شخص بگیرید و به صاحب ده قنطار بدهید.

²⁵به او گفتند، ای خداوند، وی ده قنطار دارد.

²⁶زیرا به شما می گویم به هر که دارد داده شود و هر که ندارد آنچه دارد نیز از او گرفته خواهد شد.

²⁷اما آن دشمنان من که نخواستند من بر ایشان حکمرانی نمایم، در اینجا حاضر ساخته پیش من به قتل رسانید.»

²⁸و چون این را گفت، پیش رفته ، متوجه اورشلیم گردید.

²⁹و چون نزدیک بیت فاجی و بیت عنیا بر کوه مسمی ' به زیتون رسید، دو نفر از شاگردان خود را فرستاده،

³⁰گفت: «به آن قریه ای که پیش روی شما است بروید و چون داخل آن شدید، کره الاغی بسته خواهید یافت که هیچکس بر آن هرگز سوار نشده. آن را باز کرده بیاورید.

³¹و اگر کسی به شما گوید، چرا این را باز می کنید، به وی گویید خداوند او را لازم دارد.»

³²پس فرستادگان رفته آن چنانکه بدیشان گفته بود یافتند.

³³و چون کره را باز می کردند، مالکانش به ایشان گفتند: «چرا کره را باز می کنید؟»

³⁴گفتند: «خداوند او را لازم دارد.»

³⁵پس او را به نزد عیسی آوردند و رخت خود را بر کره افکنده، عیسی را سوار کردند.

³⁶و هنگامی که او می رفت جامه های خود را در راه می گستردند.

³⁷و چون نزدیک به سرازیری کوه زیتون رسید، تمامی شاگردانش شادی کرده، به آواز بلند خدا را حمد گفتن شروع کردند، به سبب همه قواتی که از او دیده بودند.

³⁸و می گفتند: «مبارک باد آن پادشاهی که می آید به نام خداوند؛ سلامتی در آسمان و جلال در اعلی 'علیین باد.»

³⁹آنگاه بعضی از فریسیان از آن میان بدو گفتند: «ای استاد شاگردان خود را نهیب نما.»

⁴⁰او در جواب ایشان گفت: «به شما می گویم اگر اینها ساکت شوند، هرآینه سنگها به صدا آیند.»

⁴¹و چون نزدیک شده، شهر را نظاره کرد بر آن گریان گشته ،

⁴²گفت: «اگر تو نیز می دانستی هم در این زمان خود، آنچه باعث سلامتی تو می شد، لاکن الحال از چشمان تو پنهان گشته است.

⁴³زیرا ایامی بر تو می آید که دشمنانت گرد تو سنگرها سازند و تو را احاطه کرده، از هر جانب محاصره خواهند نمود.

⁴⁴و تو را و فرزندانت را در اندرون تو بر خاک خواهند افکند و در تو سنگی بر سنگی نخواهند گذاشت زیرا که ایام تفقد خود را ندانستی .»

⁴⁵و چون داخل هیکل شد، کسانی را که در آنجا خرید و فروش می کردند، به بیرون نمودن آغاز کرد.

⁴⁶و به ایشان گفت: «مکتوب است که خانه من خانه عبادت است لیکن شما آن را مغاره دزدان ساخته اید.»

⁴⁷و هر روز در هیکل تعلیم می داد، اما رؤسای کهنه و کاتبان و اکابر قوم قصد هلاک نمودن او می کردند.

⁴⁸و نیافتند چه کنند زیرا که تمامی مردم بر او آویخته بودند که از او بشنوند.