Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم لوقا 2 Bible Online

لوقا 2 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

لوقا 2

¹و در آن ایام حکمی از اوغسطس قیصر صادر گشت که تمام ربع مسکون را اسم نویسی کنند.

²و این اسمنویسی اول شد، هنگامی که کیرینیوس والی سوریه بود.

³پس همه مردم هر یک به شهر خود برای اسمنویسی می رفتند.

⁴و یوسف نیز از جلیل از بلده ناصره به یهودیه به شهر داود که بیت لحم نام داشت، رفت. زیرا که او از خاندان و آل داود بود.

⁵تا نام او با مریم که نامزد او بود و نزدیک به زاییدن بود، ثبت گردد.

⁶و وقتی که ایشان در آنجا بودند، هنگام وضع حمل او رسیده،

⁷پسر نخستین خود را زایید. و او را در قنداقه پیچیده، در آخور خوابانید. زیرا که برای ایشان در منزل جای نبود.

⁸و در آن نواحی ، شبانان در صحرا بسر می بردند و در شب پاسبانی گله های خویش می کردند.

⁹ناگاه فرشته خداوند بر ایشان ظاهر شد و کبریایی خداوند بر گرد ایشان تابید و بغایت ترسان گشتند.

¹⁰فرشته ایشان را گفت: «مترسید، زیرا اینک بشارت خوشی عظیم به شما می دهم که برای جمیع قوم خواهد بود.

¹¹که امروز برای شما در شهر داود، نجات دهنده ای که مسیح خداوند باشد متولد شد.

¹²و علامت برای شما این است که طفلی در قنداقه پیچیده و در آخور خوابیده خواهید یافت.»

¹³در همان حال فوجی از لشکر آسمانی با فرشته حاضر شده، خدا را تسبیح کنان می گفتند:

¹⁴«خدا را در اعلی 'علیین جلال و بر زمین سلامتی و در میان مردم رضامندی باد.»

¹⁵و چون فرشتگان از نزد ایشان به آسمان رفتند، شبانان با یکدیگر گفتند: «اﻵن به بیت لحم برویم و این چیزی را که واقع شده و خداوند آن را به ما اعلام نموده است ببینیم.»

¹⁶پس به شتاب رفته ، مریم و یوسف و آن طفل را در آخور خوابیده یافتند.

¹⁷چون این را دیدند، آن سخنی را که درباره طفل بدیشان گفته شده بود، شهرت دادند.

¹⁸و هر که می شنید از آنچه شبانان بدیشان گفتند، تعجب می نمود.

¹⁹اما مریم در دل خود متفکر شده، این همه سخنان را نگاه می داشت.

²⁰و شبانان خدا را تمجید و حمدکنان برگشتند، به سبب همه آن اموری که دیده و شنیده بودند چنانکه به ایشان گفته شده بود.

²¹و چون روز هشتم، وقت ختنه طفل رسید، او را عیسی نام نهادند، چنانکه فرشته قبل از قرار گرفتن او در رحم، او را نامیده بود.

²²و چون ایام تطهیر ایشان برحسب شریعت موسی رسید، او را به اورشلیم بردند تا به خداوند بگذرانند.

²³ چنانکه در شریعت خداوند مکتوب است که هر ذکوری که رحم را گشاید، مقدس خداوند خوانده شود.

²⁴و تا قربانی گذرانند، چنانکه در شریعت خداوند مقرر است، یعنی جفت فاخته ای یا دو جوجه کبوتر.

²⁵و اینک شخصی شمعون نام در اورشلیم بود که مرد صالح و متقی و منتظر تسلی اسرائیل بود و روح القدس بر وی بود.

²⁶و از روح القدس بدو وحی رسیده بود که تا مسیح خداوند را نبینی موت را نخواهی دید.

²⁷پس به راهنمایی روح، به هیکل درآمد و چون والدینش آن طفل یعنی عیسی را آوردند تا رسوم شریعت را بجهت او بعمل آورند،

²⁸او را در آغوش خود کشیده و خدا را متبارک خوانده، گفت:

²⁹«الحال ای خداوند بنده خود را رخصت می دهی ، به سلامتی برحسب کلام خود.

³⁰زیرا که چشمان من نجات تو را دیده است،

³¹که آن را پیش روی جمیع امتها مهیا ساختی.

³²نوری که کشف حجاب برای امتها کند و قوم تو اسرائیل را جلال بود.»

³³و یوسف و مادرش از آنچه درباره او گفته شد، تعجب نمودند.

³⁴پس شمعون ایشان را برکت داده، به مادرش مریم گفت: «اینک این طفل قرار داده شد، برای افتادن و برخاستن بسیاری از آل اسرائیل و برای آیتی که به خلاف آن خواهند گفت.

³⁵و در قلب تو نیز شمشیری فرو خواهد رفت تا افکار قلوب بسیاری مکشوف شود.»

³⁶و زنی نبیه بود، حنا نام، دختر فنوئیل از سبط اشیر بسیار سالخورده، که از زمان بکارت هفت سال با شوهر بسر برده بود.

³⁷و قریب به هشتاد و چهار سال بود که او بیوه گشته از هیکل جدا نمی شد، بلکه شبانه روز به روزه و مناجات در عبادت مشغول می بود.

³⁸او در همان ساعت در آمده، خدا را شکر نمود و درباره او به همه منتظرین نجات در اورشلیم، تکلم نمود.

³⁹و چون تمامی رسوم شریعت خداوند را به پایان برده بودند، به شهر خود ناصره جلیل مراجعت کردند.

⁴⁰و طفل نمو کرده، به روح قوی می گشت و از حکمت پر شده، فیض خدا بر وی می بود.

⁴¹و والدین او هر ساله بجهت عید فصح، به اورشلیم می رفتند.

⁴²و چون دوازده ساله شد، موافق رسم عید، به اورشلیم آمدند.

⁴³و چون روزها را تمام کرده، مراجعت می نمودند، آن طفل یعنی عیسی ، در اورشلیم توقف نمود و یوسف و مادرش نمی دانستند.

⁴⁴بلکه چون گمان می بردند که او در قافله است، سفر یکروزه کردند و او را در میان خویشان و آشنایان خود می جستند.

⁴⁵و چون او را نیافتند، در طلب او به اورشلیم برگشتند.

⁴⁶و بعد از سه روز، او را در هیکل یافتند که در میان معلمان نشسته ، سخنان ایشان را می شنود و از ایشان سؤال همی کرد.

⁴⁷و هر که سخن او را می شنید، از فهم و جوابهای او متحیر می گشت.

⁴⁸چون ایشان او را دیدند، مضطرب شدند. پس مادرش به وی گفت: «ای فرزند چرا با ما چنین کردی؟ اینک پدرت و من غمناک گشته تو را جستجو می کردیم.»

⁴⁹او به ایشان گفت: «از بهر چه مرا طلب می کردید، مگر ندانسته اید که باید من در امور پدر خود باشم؟»

⁵⁰ولی آن سخنی را که بدیشان گفت، نفهمیدند.

⁵¹پس با ایشان روانه شده، به ناصره آمد و مطیع ایشان می بود و مادر او تمامی این امور را در خاطر خود نگاه می داشت.

⁵²و عیسی در حکمت و قامت و رضامندی نزد خدا و مردم ترقی می کرد.