Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم لوقا 20 Bible Online

لوقا 20 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

لوقا 20

¹روزی از آن روزها واقع شد هنگامی که او قوم را در هیکل تعلیم و بشارت می داد که رؤسای کهنه و کاتبان با مشایخ آمده،

²به وی گفتند: «به ما بگو که به چه قدرت این کارها را می کنی و کیست که این قدرت را به تو داده است؟»

³در جواب ایشان گفت: «من نیز از شما چیزی می پرسم. به من بگویید.

⁴تعمید یحیی از آسمان بود یا از مردم؟»

⁵ایشان با خود اندیشیده، گفتند که «اگر گوییم از آسمان، هرآینه گوید چرا به او ایمان نیاوردید؟

⁶و اگر گوییم از انسان، تمامی قوم ما را سنگسار کنند زیرا یقین می دارند که یحیی نبی است.»

⁷پس جواب دادند که «نمی دانیم از کجا بود.»

⁸عیسی به ایشان گفت: «من نیز شما را نمی گویم که این کارها را به چه قدرت بجا می آورم.»

⁹و این مثل را به مردم گفتن گرفت که «شخصی تاکستانی غرس کرد و به باغبانانش سپرده، مدت مدیدی سفر کرد.

¹⁰و در موسم، غلامی نزد باغبانان فرستاد تا از میوه باغ بدو سپارند. اما باغبانان او را زده، تهی دست بازگردانیدند.

¹¹پس غلامی دیگر روانه نمود. او را نیز تازیانه زده، و بی حرمت کرده، تهی دست بازگردانیدند.

¹²و باز سومی فرستاد. او را نیز مجروح ساخته ، بیرون افکندند.

¹³آنگاه صاحب باغ گفت، چه کنم؟ پسر حبیب خود را می فرستم شاید چون او را بینند احترام خواهند نمود.

¹⁴اما چون باغبانان او را دیدند، با خود تفکرکنان گفتند، این وارث می باشد، بیایید او را بکشیم تا میراث از آن ما گردد.

¹⁵در حال او را از باغ بیرون افکنده، کشتند. پس صاحب باغ بدیشان چه خواهد کرد؟

¹⁶او خواهد آمد و باغبانان را هلاک کرده، باغ را به دیگران خواهد سپرد.» پس چون شنیدند گفتند: «حاشا.»

¹⁷به ایشان نظر افکنده، گفت: «پس معنی این نوشته چیست، سنگی را که معماران رد کردند، همان سر زاویه شده است؟

¹⁸و هر که بر آن سنگ افتد خرد شود، اما اگر آن بر کسی بیفتد او را نرم خواهد ساخت؟»

¹⁹آنگاه رؤسای کهنه و کاتبان خواستند که در همان ساعت او را گرفتار کنند، لیکن از قوم ترسیدند زیرا که دانستند که این مثل را درباره ایشان زده بود.

²⁰و مراقب او بوده، جاسوسان فرستادند که خود را صالح می نمودند تا سخنی از او گرفته ، او را به حکم و قدرت والی بسپارند.

²¹پس از او سؤال نموده، گفتند: «ای استاد می دانیم که تو به راستی سخن می رانی و تعلیم می دهی و از کسی روداری نمی کنی ، بلکه طریق خدا را به صدق می آموزی.

²²آیا بر ما جایز هست که جزیه به قیصر بدهیم یا نه ؟»

²³او چون مکر ایشان را درک کرد، بدیشان گفت: «مرا برای چه امتحان می کنید؟

²⁴دیناری به من نشان دهید. صورت و رقمش از کیست؟» ایشان در جواب گفتند: «از قیصر است.»

²⁵او به ایشان گفت: «پس مال قیصر را به قیصر رد کنید و مال خدا را به خدا.»

²⁶پس چون نتوانستند او را به سخنی در نظر مردم ملزم سازند، از جواب او در عجب شده، ساکت ماندند.

²⁷و بعضی از صدوقیان که منکر قیامت هستند، پیش آمده، از وی سؤال کرده،

²⁸گفتند: «ای استاد، موسی برای ما نوشته است که اگر کسی را برادری که زن داشته باشد بمیرد و بی اولاد فوت شود، باید برادرش آن زن را بگیرد تا برای برادر خود نسلی آورد.

²⁹پس هفت برادر بودند که اولی زن گرفته ، اولاد ناآورده، فوت شد.

³⁰بعد دومین آن زن را گرفته ، او نیز بی اولاد بمرد.

³¹پس سومین او را گرفت و همچنین تا هفتمین و همه فرزند ناآورده، مردند.

³²و بعد از همه ، آن زن نیز وفات یافت.

³³پس در قیامت، زن کدام یک از ایشان خواهد بود، زیرا که هر هفت او را داشتند؟»

³⁴عیسی در جواب ایشان گفت: «ابنای این عالم نکاح می کنند و نکاح کرده می شوند.

³⁵لیکن آنانی که مستحق رسیدن به آن عالم و به قیامت از مردگان شوند، نه نکاح می کنند و نه نکاح کرده می شوند.

³⁶زیرا ممکن نیست که دیگر بمیرند از آن جهت که مثل فرشتگان و پسران خدا می باشند، چونکه پسران قیامت هستند.

³⁷و اما اینکه مردگان برمی خیزند، موسی نیز در ذکر بوته نشان داد، چنانکه خداوند را خدای ابراهیم و خدای اسحاق و خدای یعقوب خواند.

³⁸و حال آنکه خدای مردگان نیست بلکه خدای زندگان است. زیرا همه نزد او زنده هستند.»

³⁹پس بعضی از کاتبان در جواب گفتند: «ای استاد، نیکو گفتی .»

⁴⁰و بعد از آن هیچکس جرأت آن نداشت که از وی سؤالی کند.

⁴¹پس به ایشان گفت: «چگونه می گویند که مسیح پسر داود است

⁴²و خود داود در کتاب زبور می گوید، خداوند به خداوند من گفت به دست راست من بنشین

⁴³تا دشمنان تو را پای انداز تو سازم؟

⁴⁴پس چون داود او را خداوند می خواند، چگونه پسر او می باشد؟»

⁴⁵و چون تمامی قوم می شنیدند، به شاگردان خود گفت:

⁴⁶«بپرهیزید از کاتبانی که خرامیدن در لباس دراز را می پسندند و سلام در بازارها و صدر کنایس و بالا نشستن در ضیافتها را دوست می دارند.

⁴⁷و خانه های بیوه زنان را می بلعند و نماز را به ریاکاری طول می دهند. اینها عذاب شدیدتر خواهند یافت.»