Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم لوقا 22 Bible Online

لوقا 22 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

لوقا 22

¹و چون عید فطیر که به فصح معروف است نزدیک شد،

²رؤسای کهنه و کاتبان مترصد می بودند که چگونه او را به قتل رسانند، زیرا که از قوم ترسیدند.

³اما شیطان در یهودای مسمی ' به اسخریوطی که از جمله آن دوازده بود داخل گشت،

⁴و او رفته با رؤسای کهنه و سرداران سپاه گفتگو کرد که چگونه او را به ایشان تسلیم کند.

⁵ایشان شاد شده، با او عهد بستند که نقدی به وی دهند.

⁶و او قبول کرده، در صدد فرصتی برآمد که او را در نهانی از مردم به ایشان تسلیم کند.

⁷اما چون روز فطیر که در آن می بایست فصح را ذبح کنند رسید،

⁸پطرس و یوحنا را فرستاده، گفت: «بروید و فصح را بجهت ما آماده کنید تا بخوریم.»

⁹به وی گفتند: «در کجا می خواهی مهیا کنیم؟»

¹⁰ایشان را گفت: «اینک هنگامی که داخل شهر شوید، شخصی با سبوی آب به شما برمی خورد. به خانه ای که او درآید، از عقب وی بروید،

¹¹و به صاحب خانه گویید، استاد تو را می گوید مهمانخانه کجا است تا در آن فصح را با شاگردان خود بخورم.

¹²او بالاخانه ای بزرگ و مفروش به شما نشان خواهد داد؛ در آنجا مهیا سازید.»

¹³پس رفته چنانکه به ایشان گفته بود یافتند و فصح را آماده کردند.

¹⁴و چون وقت رسید، با دوازده رسول بنشست.

¹⁵و به ایشان گفت: «اشتیاق بی نهایت داشتم که پیش از زحمت دیدنم، این فصح را با شما بخورم.

¹⁶زیرا به شما می گویم از این دیگر نمی خورم تا وقتی که در ملکوت خدا تمام شود.»

¹⁷پس پیالهای گرفته ، شکر نمود و گفت: «این را بگیرید و در میان خود تقسیم کنید.

¹⁸زیرا به شما می گویم که تا ملکوت خدا نیاید، از میوه مو دیگر نخواهم نوشید.»

¹⁹و نان را گرفته ، شکر نمود و پاره کرده، به ایشان داد و گفت: «این است جسد من که برای شما داده می شود؛ این را به یاد من بجا آرید.»

²⁰و همچنین بعد از شام پیاله را گرفت و گفت: «این پیاله عهد جدید است در خون من که برای شما ریخته می شود.

²¹لیکن اینک دست آن کسی که مرا تسلیم می کند با من در سفره است.

²²زیرا که پسر انسان برحسب آنچه مقدر است، می رود لیکن وای بر آن کسی که او را تسلیم کند.»

²³آنگاه از یکدیگر شروع کردند به پرسیدن که کدام یک از ایشان باشد که این کار بکند؟

²⁴و در میان ایشان نزاعی نیز افتاد که کدام یک از ایشان بزرگتر می باشد.

²⁵آنگاه به ایشان گفت: «سلاطین امتها بر ایشان سروری می کنند و حکام خود را ولی نعمت می خوانند.

²⁶لیکن شما چنین مباشید، بلکه بزرگتر از شما مثل کوچکتر باشد و پیشوا چون خادم.

²⁷زیرا کدامیک بزرگتر است؟ آنکه به غذا نشیند یا آنکه خدمت کند؟ آیا نیست آنکه نشسته است؟ لیکن من در میان شما چون خادم هستم.

²⁸و شما کسانی می باشید که در امتحانهای من با من به سر بردید.

²⁹و من ملکوتی برای شما قرار می دهم چنانکه پدرم برای من مقرر فرمود،

³⁰تا در ملکوت من از خوان من بخورید و بنوشید و بر کرسیها نشسته بر دوازده سبط اسرائیل داوری کنید.»

³¹پس خداوند گفت: «ای شمعون، ای شمعون، اینک شیطان خواست شما را چون گندم غربال کند،

³²لیکن من برای تو دعا کردم تا ایمانت تلف نشود؛ و هنگامی که تو بازگشت کنی برادران خود را استوار نما.»

³³به وی گفت: «ای خداوند حاضرم که با تو بروم حتی در زندان و در موت.»

³⁴گفت: «تو را می گویم ای پطرس، امروز خروس بانگ نزده باشد که سه مرتبه انکار خواهی کرد که مرا نمی شناسی .»

³⁵و به ایشان گفت: «هنگامی که شما را بی کیسه و توشه دان و کفش فرستادم، به هیچ چیز محتاج شدید؟» گفتند: «هیچ.»

³⁶پس به ایشان گفت: «لیکن اﻵن هر که کیسه دارد، آن را بردارد و همچنین توشه دان را و کسی که شمشیر ندارد جامه خود را فروخته ، آن را بخرد.

³⁷زیرا به شما می گویم که این نوشته در من می باید به انجام رسید، یعنی با گناهکاران محسوب شد؛ زیرا هر چه در خصوص من است، انقضا دارد.»

³⁸گفتند: «ای خداوند اینک دو شمشیر.» به ایشان گفت: «کافی است.»

³⁹و برحسب عادت بیرون شده، به کوه زیتون رفت و شاگردانش از عقب او رفتند.

⁴⁰و چون به آن موضع رسید، به ایشان گفت: «دعا کنید تا در امتحان نیفتید.»

⁴¹و او از ایشان به مسافت پرتاپ سنگی دور شده، به زانو درآمد و دعا کرده، گفت:

⁴²«ای پدر اگر بخواهی این پیاله را از من بگردان، لیکن نه به خواهش من بلکه به اراده تو.»

⁴³و فرشته ای از آسمان بر او ظاهر شده، او را تقویت می نمود.

⁴⁴پس به مجاهده افتاده، به سعی بلیغتر دعا کرد، چنانکه عرق او مثل قطرات خون بود که بر زمین می ریخت.

⁴⁵پس از دعا برخاسته ، نزد شاگردان خود آمده، ایشان را از حزن در خواب یافت.

⁴⁶به ایشان گفت: «برای چه در خواب هستید؟ برخاسته ، دعا کنید تا در امتحان نیفتید!»

⁴⁷و سخن هنوز بر زبانش بود که ناگاه جمعی مدند و یکی از آن دوازده که یهودا نام داشت بر دیگران سبقت جسته، نزد عیسی آمد تا او را ببوسد.

⁴⁸و عیسی بدو گفت: «ای یهودا آیا به بوسه پسر انسان را تسلیم می کنی ؟»

⁴⁹رفقایش چون دیدند که چه می شود، عرض کردند: «خداوندا به شمشیر بزنیم؟»

⁵⁰و یکی از ایشان، غلام رئیس کهنه را زده، گوش راست او را از تن جدا کرد.

⁵¹عیسی متوجه شده گفت: «تا به این بگذارید.» و گوش او را لمس نموده، شفا داد.

⁵²پس عیسی به رؤسای کهنه و سرداران سپاه هیکل و مشایخی که نزد او آمده بودند گفت: «گویا بر دزد با شمشیرها و چوبها بیرون آمدید.

⁵³وقتی که هر روزه در هیکل با شما می بودم دست بر من دراز نکردید، لیکن این است ساعت شما و قدرت ظلمت.»

⁵⁴پس او را گرفته بردند و به سرای رئیس کهنه آوردند و پطرس از دور از عقب می آمد.

⁵⁵و چون در میان ایوان آتش افروخته ، گردش نشسته بودند، پطرس در میان ایشان بنشست.

⁵⁶آنگاه کنیزکی چون او را در روشنی آتش نشسته دید، بر او چشم دوخته ، گفت: «این شخص هم با او می بود.»

⁵⁷او وی را انکار کرده، گفت: «ای زن او را نمی شناسم.»

⁵⁸بعد از زمانی دیگری او را دیده گفت: «تو از اینها هستی .» پطرس گفت: «ای مرد، من نیستم.»

⁵⁹و چون تخمینا یک ساعت گذشت، یکی دیگر با تاکید گفت: «بلاشک این شخص از رفقای او است زیرا که جلیلی هم هست.»

⁶⁰پطرس گفت: «ای مرد نمی دانم چه می گویی ؟» در همان ساعت که این را می گفت، خروس بانگ زد.

⁶¹آنگاه خداوند روگردانیده، به پطرس نظر افکند. پس پطرس آن کلامی را که خداوند به وی گفته بود به خاطر آورد که قبل از بانگ زدن خروس سه مرتبه مرا انکار خواهی کرد.

⁶²پس پطرس بیرون رفته ، زارزار بگریست.

⁶³و کسانی که عیسی را گرفته بودند، او را تازیانه زده، استهزا نمودند.

⁶⁴و چشم او را بسته طپانچه بر رویش زدند و از وی سؤال کرده، گفتند: «نبوت کن! که تو را زده است؟»

⁶⁵و بسیار کفر دیگر به وی گفتند.

⁶⁶و چون روز شد، اهل شورای قوم یعنی رؤسای کهنه و کاتبان فراهم آمده، در مجلس خود او را آورده،

⁶⁷گفتند: «اگر تو مسیح هستی به ما بگو.» او به ایشان گفت: «اگر به شما گویم مرا تصدیق نخواهید کرد.

⁶⁸و اگر از شما سؤال کنم جواب نمی دهید و مرا رها نمی کنید.

⁶⁹لیکن بعد از این پسر انسان به طرف راست قوت خدا خواهد نشست.»

⁷⁰همه گفتند: «پس تو پسر خدا هستی ؟» او به ایشان گفت: «شما می گویید که من هستم.»

⁷¹گفتند: «دیگر ما را چه حاجت به شهادت است؟ زیرا خود از زبانش شنیدیم.»