Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم لوقا 4 Bible Online

لوقا 4 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

لوقا 4

¹اما عیسی پر از روح القدس بوده، از اردن مراجعت کرد و روح او را به بیابان برد.

²و مدت چهل روز ابلیس او را تجربه می نمود و در آن ایام چیزی نخورد. چون تمام شد، آخر گرسنه گردید.

³و ابلیس بدو گفت: «اگر پسر خدا هستی ، این سنگ را بگو تا نان گردد.»

⁴عیسی در جواب وی گفت: «مکتوب است که انسان به نان فقط زیست نمی کند، بلکه به هر کلمه خدا.»

⁵پس ابلیس او را به کوهی بلند برده، تمامی ممالک جهان را در لحظه ای بدو نشان داد.

⁶و ابلیس بدو گفت: «جمیع این قدرت و حشمت آنها را به تو می دهم، زیرا که به من سپرده شده است و به هر که می خواهم می بخشم.

⁷پس اگر تو پیش من سجده کنی ، همه از آن تو خواهد شد.»

⁸عیسی در جواب او گفت: «ای شیطان، مکتوب است، خداوند خدای خود را پرستش کن و غیر او را عبادت منما.»

⁹پس او را به اورشلیم برده، بر کنگره هیکل قرار داد و بدو گفت: «اگر پسر خدا هستی ، خود را از اینجا به زیر انداز.

¹⁰زیرا مکتوب است که فرشتگان خود را درباره تو حکم فرماید تا تو را محافظت کنند.

¹¹و تو را به دستهای خود بردارند، مبادا پایت به سنگی خورد.»

¹²عیسی در جواب وی گفت که «گفته شده است، خداوند خدای خود را تجربه مکن.»

¹³و چون ابلیس جمیع تجربه را به اتمام رسانید، تا مدتی از او جدا شد.

¹⁴و عیسی به قوت روح، به جلیل برگشت و خبر او در تمامی آن نواحی شهرت یافت.

¹⁵و او در کنایس ایشان تعلیم می داد و همه او را تعظیم می کردند.

¹⁶و به ناصره جایی که پرورش یافته بود، رسید و بحسب دستور خود در روز سبت به کنیسه درآمده، برای تلاوت برخاست.

¹⁷آنگاه صحیفه اشعیا نبی را بدو دادند و چون کتاب را گشود، موضعی را یافت که مکتوب است

¹⁸«روح خداوند بر من است، زیرا که مرا مسح کرد تا فقیران را بشارت دهم و مرا فرستاد تا شکسته دلان را شفا بخشم و اسیران را به رستگاری و کوران را به بینایی موعظه کنم و تا کوبیدگان را آزاد سازم،

¹⁹و از سال پسندیده خداوند موعظه کنم.»

²⁰پس کتاب را به هم پیچیده، به خادم سپرد و بنشست و چشمان همه اهل کنیسه بر وی دوخته می بود.

²¹آنگاه بدیشان شروع به گفتن کرد که «امروز این نوشته در گوشهای شما تمام شد.»

²²و همه بر وی شهادت دادند و از سخنان فیض آمیزی که از دهانش صادر می شد، تعجب نموده، گفتند: «مگر این پسر یوسف نیست؟»

²³بدیشان گفت: «هرآینه این مثل را به من خواهید گفت، ای طبیب خود را شفا بده. آنچه شنیده ایم که در کفرناحوم از تو صادر شد، اینجا نیز در وطن خویش بنما.»

²⁴و گفت: «هرآینه به شما می گویم که هیچ نبی در وطن خویش مقبول نباشد.

²⁵و به تحقیق شما را می گویم که بسا بیوه زنان در اسرائیل بودند، در ایام الیاس، وقتی که آسمان مدت سه سال و شش ماه بسته ماند، چنانکه قحطی عظیم در تمامی زمین پدید آمد،

²⁶و الیاس نزد هیچ کدام از ایشان فرستاده نشد، مگر نزد بیوه زنی در صرفه صیدون.

²⁷و بسا ابرصان در اسرائیل بودند، در ایام الیشع نبی و احدی از ایشان طاهر نگشت، جز نعمان سریانی .»

²⁸پس تمام اهل کنیسه چون این سخنان را شنیدند، پر از خشم گشتند

²⁹و برخاسته او را از شهر بیرون کردند و بر قله کوهی که قریه ایشان بر آن بنا شده بود بردند تا او را به زیر افکنند.

³⁰ولی از میان ایشان گذشته ، برفت.

³¹و به کفرناحوم شهری از جلیل فرود شده، در روزهای سبت، ایشان را تعلیم می داد.

³²و از تعلیم او در حیرت افتادند، زیرا که کلام او با قدرت می بود.

³³و در کنیسه مردی بود، که روح دیو خبیث داشت و به آواز بلند فریادکنان می گفت:

³⁴«آه ای عیسی ناصری، ما را با تو چه کار است، آیا آمده ای تا ما را هلاک سازی؟ تو را می شناسم کیستی ، ای قدوس خدا.»

³⁵پس عیسی او را نهیب داده، فرمود: «خاموش باش و از وی بیرون آی.» در ساعت دیو او را در میان انداخته ، از او بیرون شد و هیچ آسیبی بدو نرسانید.

³⁶پس حیرت بر همه ایشان مستولی گشت و یکدیگر را مخاطب ساخته ، گفتند: «این چه سخن است که این شخص با قدرت و قوت، ارواح پلید را امر می کند و بیرون می آیند!»

³⁷و شهرت او در هر موضعی از آن حوالی پهن شد.

³⁸و از کنیسه برخاسته ، به خانه شمعون درآمد. و مادر زن شمعون را تب شدیدی عارض شده بود. برای او از وی التماس کردند.

³⁹پس بر سر وی آمده، تب را نهیب داده، تب از او زایل شد. در ساعت برخاسته ، به خدمتگزاری ایشان مشغول شد.

⁴⁰و چون آفتاب غروب می کرد، همه آنانی که اشخاص مبتلا به انواع مرضها داشتند، ایشان را نزد وی آوردند و به هر یکی از ایشان دست گذارده، شفا داد.

⁴¹و دیوها نیز از بسیاری بیرون می رفتند و صیحه زنان می گفتند که «تو مسیح پسر خدا هستی .» ولی ایشان را قدغن کرده، نگذاشت که حرف زنند، زیرا که دانستند او مسیح است.

⁴²و چون روز شد، روانه شده به مکانی ویران رفت و گروهی کثیر در جستجوی او آمده، نزدش رسیدند و او را باز می داشتند که از نزد ایشان نرود.

⁴³به ایشان گفت: «مرا لازم است که به شهرهای دیگر نیز به ملکوت خدا بشارت دهم، زیرا که برای همین کار فرستاده شده ام.»

⁴⁴پس در کنایس جلیل موعظه می نمود.