Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم تثنیه 18 Bible Online

تثنیه 18 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

تثنیه 18

¹لاویان کهنه و تمامی سبط لاوی را حصه و نصیبی با اسرائیل نباشد. هدایای آتشین خداوند و نصیب او را بخورند.

²پس ایشان در میان برادران خود نصیب نخواهند داشت. خداوند نصیب ایشان است، چنانکه به ایشان گفته است.

³و حق کاهنان از قوم، یعنی از آنانی که قربانی ، خواه از گاو و خواه از گوسفند می گذرانند، این است که دوش و دو بنا گوش و شکنبه را به کاهن بدهند.

⁴و نوبر غله و شیره و روغن خود و اول چین پشم گوسفند خود را به او بده،

⁵زیرا که یهوه، خدایت، او را از همه اسباطت برگزیده است، تا او و پسرانش همیشه بایستند و به نام خداوند خدمت نمایند.

⁶و اگر احدی از لاویان از یکی از دروازه هایت از هر جایی در اسرائیل که در آنجا ساکن باشد آمده، به تمامی آرزوی دل خود به مکانی که خداوند برگزیند، برسد،

⁷پس به نام یهوه خدای خود، مثل سایر برادرانش از لاویانی که در آنجا به حضور خداوند می ایستند، خدمت نماید.

⁸حصه های برابر بخورند، سوای آنچه از ارثیت خود بفروشد.

⁹چون به زمینی که یهوه، خدایت، به تو می دهد داخل شوی، یاد مگیر که موافق رجاسات آن امتها عمل نمایی.

¹⁰و در میان تو کسی یافت نشود که پسر یا دختر خود را از آتش بگذرانند، و نه فالگیر و نه غیبگو و نه افسونگر و نه جادوگر،

¹¹و نه ساحر و نه سؤال کننده از اجنه و نه رمال و نه کسی که از مردگان مشورت می کند.

¹²زیرا هرکه این کارها را کند، نزد خداوند مکروه است و به سبب این رجاسات، یهوه، خدایت، آنها را از حضور تو اخراج می کند.

¹³نزد یهوه، خدایت، کامل باش.

¹⁴زیرا این امتهایی که تو آنها را بیرون می کنی به غیبگویان و فالگیران گوش می گیرند، و اما یهوه، خدایت، تو را نمی گذارد که چنین بکنی.

¹⁵یهوه، خدایت، نبی ای را از میان تو از برادرانت، مثل من برای تو مبعوث خواهد گردانید، او را بشنوید.

¹⁶موافق هر آنچه در حوریب در روز اجتماع از یهوه خدای خود مسالت نموده، گفتی : «آواز یهوه خدای خود را دیگر نشنوم، و این آتش عظیم را دیگر نبینم، مبادا بمیرم.»

¹⁷و خداوند به من گفت: «آنچه گفتند نیکو گفتند.

¹⁸نبی ای را برای ایشان از میان برادران ایشان مثل تو مبعوث خواهم کرد، و کلام خود را به دهانش خواهم گذاشت و هر آنچه به او امر فرمایم به ایشان خواهد گفت.

¹⁹و هر کسی که سخنان مرا که او به اسم من گوید نشنود، من از او مطالبه خواهم کرد.

²⁰و اما نبی ای که جسارت نموده، به اسم من سخن گوید که به گفتنش امر نفرمودم، یا به اسم خدایان غیر سخن گوید، آن نبی البته کشته شود.»

²¹و اگر در دل خود گویی : «سخنی را که خداوند نگفته است، چگونه تشخیص نماییم.»

²²هنگامی که نبی به اسم خداوند سخن گوید، اگر آن چیز واقع نشود و به انجام نرسد، این امری است که خداوند نگفته است، بلکه آن نبی آن را از روی تکبر گفته است. پس از او نترس.