Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم یوحنا 4 Bible Online

یوحنا 4 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

یوحنا 4

¹و چون خداوند دانست که فریسیان مطلع شده اند که عیسی بیشتر از یحیی شاگرد پیدا کرده، تعمید می دهد،

²با اینکه خود عیسی تعمید نمی داد بلکه شاگردانش،

³یهودیه را گذارده، باز به جانب جلیل رفت.

⁴و لازم بود که از سامره عبور کند

⁵پس به شهری از سامره که سوخار نام داشت، نزدیک به آن موضعی که یعقوب به پسر خود یوسف داده بود رسید.

⁶و در آنجا چاه یعقوب بود. پس عیسی از سفر خسته شده، همچنین بر سر چاه نشسته بود و قریب به ساعت ششم بود

⁷که زنی سامری بجهت آب کشیدن آمد. عیسی بدو گفت: «جرعه ای آب به من بنوشان.»

⁸زیرا شاگردانش بجهت خریدن خوراک به شهر رفته بودند.

⁹زن سامری بدو گفت: «چگونه تو که یهود هستی از من آب می خواهی و حال آنکه زن سامری می باشم؟» زیرا که یهود با سامریان معاشرت ندارند.

¹⁰عیسی در جواب او گفت: «اگر بخشش خدا را می دانستی و کیست که به تو می گوید آب به من بده، هرآینه تو از او خواهش می کردی و به تو آب زنده عطا می کرد.»

¹¹زن بدو گفت: «ای آقا دلو نداری و چاه عمیق است. پس از کجا آب زنده داری؟

¹²آیا تو از پدر ما یعقوب بزرگتر هستی که چاه را به ما داد و خود و پسران و مواشی او از آن می آشامیدند؟»

¹³عیسی در جواب او گفت: «هر که از این آب بنوشد باز تشنه گردد،

¹⁴لیکن کسی که از آبی که من به او می دهم بنوشد، ابدا تشنه نخواهد شد، بلکه آن آبی که به او می دهم در او چشمه آبی گردد که تا حیات جاودانی می جوشد.»

¹⁵زن بدو گفت: «ای آقا آن آب را به من بده تا دیگر تشنه نگردم و به اینجا بجهت آب کشیدن نیایم.»

¹⁶عیسی به او گفت: «برو و شوهر خود را بخوان و در اینجا بیا.»

¹⁷زن در جواب گفت: «شوهر ندارم.» عیسی بدو گفت: «نیکو گفتی که شوهر نداری!

¹⁸زیرا که پنج شوهر داشتی و آنکه الا´ن داری شوهر تو نیست! این سخن را راست گفتی !»

¹⁹زن بدو گفت: «ای آقا می بینم که تو نبی هستی!

²⁰پدران ما در این کوه پرستش می کردند و شما می گویید که در اورشلیم جایی است که در آن عبادت باید نمود.»

²¹عیسی بدو گفت: «ای زن مرا تصدیق کن که ساعتی می آید که نه در این کوه و نه در اورشلیم پدر را پرستش خواهید کرد.

²²شما آنچه را که نمی دانید می پرستید اما ما آنچه را که می دانیم عبادت می کنیم زیرا نجات از یهود است.

²³لیکن ساعتی می آید بلکه اﻵن است که در آن پرستندگان حقیقی پدر را به روح و راستی پرستش خواهند کرد زیرا که پدر مثل این پرستندگان خود را طالب است.

²⁴خدا روح است و هر که او را پرستش کند می باید به روح و راستی بپرستد.»

²⁵زن بدو گفت: «می دانم که مسیح یعنی کرستس می آید. پس هنگامی که او آید از هر چیز به ما خبر خواهد داد.»

²⁶عیسی بدو گفت: «من که با تو سخن می گویم همانم.»

²⁷و در همان وقت شاگردانش آمده، تعجب کردند که با زنی سخن می گوید ولکن هیچکس نگفت که چه می طلبی یا برای چه با او حرف می زنی.

²⁸آنگاه زن سبوی خود را گذارده، به شهر رفت و مردم را گفت:

²⁹«بیایید و کسی را ببینید که هرآنچه کرده بودم به من گفت. آیا این مسیح نیست؟»

³⁰پس از شهر بیرون شده، نزد او می آمدند.

³¹و در اثنا آن شاگردان او خواهش نموده، گفتند: «ای استاد بخور.»

³²بدیشان گفت: «من غذایی دارم که بخورم و شما آن را نمی دانید.»

³³شاگردان به یکدیگر گفتند: «مگر کسی برای او خوراکی آورده باشد!»

³⁴عیسی بدیشان گفت: «خوراک من آن است که خواهش فرستنده خود را به عمل آورم و کار او را به انجام رسانم.

³⁵آیا شما نمی گویید که چهار ماه دیگر موسم درو است؟ اینک به شما می گویم چشمان خود را بالا افکنید و مزرعه ها را ببینید زیرا که اﻵن بجهت درو سفید شده است.

³⁶و دروگر اجرت می گیرد و ثمری بجهت حیات جاودانی جمع می کند تا کارنده و درو کننده هر دو با هم خشنود گردند.

³⁷زیرا این کلام در اینجا راست است که یکی می کارد و دیگری درو می کند.

³⁸من شما را فرستادم تا چیزی را که در آن رنج نبرده اید درو کنید. دیگران محنت کشیدند و شما در محنت ایشان داخل شده اید.»

³⁹پس در آن شهر بسیاری از سامریان بواسطه سخن آن زن که شهادت داد که «هر آنچه کرده بودم به من باز گفت» بدو ایمان آوردند.

⁴⁰و چون سامریان نزد او آمدند، از او خواهش کردند که نزد ایشان بماند و دو روز در آنجا بماند.

⁴¹و بسیاری دیگر بواسطه کلام او ایمان آوردند.

⁴²و به زن گفتند که «بعد از این بواسطه سخن تو ایمان نمی آوریم زیرا خود شنیده و دانسته ایم که او در حقیقت مسیح و نجات دهنده عالم است.»

⁴³اما بعد از دو روز از آنجا بیرون آمده، به سوی جلیل روانه شد.

⁴⁴زیرا خود عیسی شهادت داد که هیچ نبی را در وطن خود حرمت نیست.

⁴⁵پس چون به جلیل آمد، جلیلیان او را پذیرفتند زیرا هر چه در اورشلیم در عید کرده بود، دیدند، چونکه ایشان نیز در عید رفته بودند.

⁴⁶پس عیسی به قانای جلیل آنجایی که آب را شراب ساخته بود، بازآمد. و یکی از سرهنگان ملک بود که پسر او در کفرناحوم مریض بود.

⁴⁷و چون شنید که عیسی از یهودیه به جلیل آمده است، نزد او آمده، خواهش کرد که فرود بیاید و پسر او را شفا دهد، زیرا که مشرف به موت بود.

⁴⁸عیسی بدو گفت: «اگر آیات و معجزات نبینید، همانا ایمان نیاورید.»

⁴⁹سرهنگ بدو گفت: «ای آقا قبل از آنکه پسرم بمیرد فرود بیا.»

⁵⁰عیسی بدو گفت: «برو که پسرت زنده است.» آن شخص به سخنی که عیسی بدو گفت، ایمان آورده، روانه شد.

⁵¹و در وقتی که او می رفت، غلامانش او را استقبال نموده، مژده دادند و گفتند که پسر تو زنده است.

⁵²پس از ایشان پرسید که «در چه ساعت عافیت یافت؟» گفتند: «دیروز، در ساعت هفتم تب از او زایل گشت.»

⁵³آنگاه پدر فهمید که در همان ساعت عیسی گفته بود: «پسر تو زنده است.» پس او و تمام اهل خانه او ایمان آوردند.

⁵⁴و این نیز معجزه دوم بود که از عیسی در وقتی که از یهودیه به جلیل آمد، به ظهور رسید.