Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم کارهای رسولان 16 Bible Online

کارهای رسولان 16 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

کارهای رسولان 16

¹و به دربه و لستره آمد که اینک شاگردی تیموتاؤس نام آنجا بود، پسر زن یهودیه مؤمنه لیکن پدرش یونانی بود.

²که برادران در لستره و ایقونیه بر او شهادت می دادند.

³چون پولس خواست او همراه وی بیاید، او را گرفته مختون ساخت، به سبب یهودیانی که در آن نواحی بودند زیرا که همه پدرش را می شناختند که یونانی بود.

⁴و در هر شهری که می گشتند، قانونها را که رسولان و کشیشان در اورشلیم حکم فرموده بودند، بدیشان می سپردند تا حفظ نمایند.

⁵پس کلیساها در ایمان استوار می شدند و روز بروز در شماره افزوده می گشتند.

⁶و چون از فریجیه و دیار غلاطیه عبور کردند، روح القدس ایشان را از رسانیدن کلام به آسیا منع نمود.

⁷پس به میسیا آمده، سعی نمودند که به بطینیا بروند، لیکن روح عیسی ایشان را اجازت نداد.

⁸و از میسیا گذشته به تروآس رسیدند.

⁹شبی پولس را رؤیایی رخ نمود که شخصی از اهل مکادونیه ایستاده، بدو التماس نموده گفت: «به مکادونیه آمده، ما را امداد فرما.»

¹⁰چون این رؤیا را دید، بی درنگ عازم سفر مکادونیه شدیم، زیرا به یقین دانستیم که خداوند ما را خوانده است تا بشارت بدیشان رسانیم.

¹¹پس از تروآس به کشتی نشسته ، به راه مستقیم به ساموتراکی رفتیم و روز دیگر به نیاپولیس.

¹²و از آنجا به فیلپی رفتیم که شهر اول از سرحد مکادونیه و کلونیه است و در آن شهر چند روز توقف نمودیم.

¹³و در روز سبت از شهر بیرون شده و به کنار رودخانه جایی که نماز می گذاردند، نشسته با زنانی که در آنجا جمع می شدند سخن راندیم.

¹⁴و زنی لیدیه نام، ارغوان فروش، که از شهر طیاتیرا و خداپرست بود، می شنید که خداوند دل او را گشود تا سخنان پولس را بشنود.

¹⁵و چون او و اهل خانه اش تعمید یافتند، خواهش نموده، گفت: «اگر شما را یقین است که به خداوند ایمان آوردم، به خانه من درآمده، بمانید.» و ما را الحاح نمود.

¹⁶و واقع شد که چون ما به محل نماز می رفتیم، کنیزی که روح تفال داشت و از غیب گویی منافع بسیار برای آقایان خود پیدا می نمود، به ما برخورد.

¹⁷و از عقب پولس و ما آمده، ندا کرده، می گفت که «این مردمان خدام خدای تعالی می باشند که شما را از طریق نجات اعلام می نمایند.»

¹⁸و چون این کار را روزهای بسیار می کرد، پولس دلتنگ شده، برگشت و به روح گفت: «تو را می فرمایم به نام عیسی مسیح از این دختر بیرون بیا.» که در ساعت از او بیرون شد.

¹⁹اما چون آقایانش دیدند که از کسب خود مایوس شدند، پولس و سیلاس را گرفته ، در بازار نزد حکام کشیدند.

²⁰و ایشان را نزد والیان حاضر ساخته، گفتند: «این دو شخص شهر ما را به شورش آورده اند و از یهود هستند،

²¹و رسومی را اعلام می نمایند که پذیرفتن و بجا آوردن آنها بر ما که رومیان هستیم، جایز نیست.»

²²پس خلق بر ایشان هجوم آوردند و والیان جامه های ایشان را کنده، فرمودند ایشان را چوب بزنند.

²³و چون ایشان را چوب بسیار زدند، به زندان افکندند و داروغه زندان را تاکید فرمودند که ایشان را محکم نگاه دارد.

²⁴و چون او بدینطور امر یافت، ایشان را به زندان درونی انداخت و پایهای ایشان را در کنده مضبوط کرد.

²⁵اما قریب به نصف شب، پولس و سیلاس دعا کرده، خدا را تسبیح می خواندند و زندانیان ایشان را می شنیدند.

²⁶که ناگاه زلزلهای عظیم حادث گشت بحدی که بنیاد زندان به جنبش درآمد و دفعه همه درها باز شد و زنجیرها از همه فرو ریخت.

²⁷اما داروغه بیدار شده، چون درهای زندان را گشوده دید، شمشیر خود را کشیده، خواست خود را بکشد زیرا گمان برد که زندانیان فرار کرده اند.

²⁸اما پولس به آواز بلند صدا زده، گفت: «خود را ضرری مرسان زیرا که ما همه در اینجا هستیم.»

²⁹پس چراغ طلب نموده، به اندرون جست و لرزان شده، نزد پولس و سیلاس افتاد.

³⁰و ایشان را بیرون آورده، گفت: «ای آقایان، مرا چه باید کرد تا نجات یابم؟»

³¹گفتند: «به خداوند عیسی مسیح ایمان آور که تو و اهل خانه ات نجات خواهید یافت.»

³²آنگاه کلام خداوند را برای او وتمامی اهل بیتش بیان کردند.

³³پس ایشان را برداشته ، در همان ساعت شب زخمهای ایشان را شست و خود و همه کسانش فی الفور تعمید یافتند.

³⁴و ایشان را به خانه خود درآورده، خوانی پیش ایشان نهاد و با تمامی عیال خود به خدا ایمان آورده، شاد گردیدند.

³⁵اما چون روز شد، والیان فراشان فرستاده، گفتند: «آن دو شخص را رها نما.»

³⁶آنگاه داروغه پولس را از این سخنان آگاهانید که « والیان فرستاده اند تا رستگار شوید. پس اﻵن بیرون آمده، به سلامتی روانه شوید.»

³⁷لیکن پولس بدیشان گفت: «ما را که مردمان رومی می باشیم، آشکارا و بی حجت زده، به زندان انداختند. آیا اﻵن ما را به پنهانی بیرون می نمایند؟ نی ، بلکه خود آمده، ما را بیرون بیاورند.»

³⁸پس فراشان این سخنان را به والیان گفتند و چون شنیدند که رومی هستند بترسیدند

³⁹و آمده، بدیشان التماس نموده، بیرون آوردند و خواهش کردند که از شهر بروند.

⁴⁰آنگاه از زندان بیرون آمده، به خانه لیدیه شتافتند و با برادران ملاقات نموده و ایشان را نصیحت کرده، روانه شدند.