Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم کارهای رسولان 2 Bible Online

کارهای رسولان 2 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

کارهای رسولان 2

¹و چون روز پنطیکاست رسید، به یک دل در یکجا بودند.

²که ناگاه آوازی چون صدای وزیدن باد شدید از آسمان آمد و تمام آن خانه را که در آنجا نشسته بودند پر ساخت.

³و زبانه های منقسم شده، مثل زبانه های آتش بدیشان ظاهر گشته ، بر هر یکی از ایشان قرار گرفت.

⁴و همه از روح القدس پر گشته ، به زبانهای مختلف، به نوعی که روح بدیشان قدرت تلفظ بخشید، به سخن گفتن شروع کردند.

⁵و مردم یهود دیندار از هر طایفه زیر فلک در اورشلیم منزل می داشتند.

⁶پس چون این صدا بلند شد گروهی فراهم شده، در حیرت افتادند زیرا هر کس لغت خود را از ایشان شنید.

⁷و همه مبهوت و متعجب شده به یکدیگر می گفتند: «مگر همه اینها که حرف می زنند جلیلی نیستند؟

⁸پس چون است که هر یکی از ما لغت خود را که در آن تولد یافته ایم می شنویم؟

⁹پارتیان و مادیان و عیلامیان و ساکنان جزیره و یهودیه و کپدکیا و پنطس و آسیا

¹⁰و فریجیه و پمفلیه و مصر و نواحی لبیا که متصل به قیروان است و غربا از روم یعنی یهودیان و جدیدان

¹¹و اهل کریت و عرب، اینها را می شنویم که به زبانهای ما ذکر کبریایی خدا می کنند.»

¹²پس همه در حیرت و شک افتاده، به یکدیگر گفتند: «این به کجا خواهد انجامید؟»

¹³اما بعضی استهزاکنان گفتند که «از خمر تازه مست شده اند!»

¹⁴پس پطرس با آن یازده برخاسته ، آواز خود را بلند کرده، بدیشان گفت: «ای مردان یهود و جمیع سکنه اورشلیم، این را بدانید و سخنان مرا فرا گیرید.

¹⁵زیرا که اینها مست نیستند چنانکه شما گمان می برید، زیرا که ساعت سوم از روز است.

¹⁶بلکه این همان است که یوئیل نبی گفت

¹⁷که خدا می گوید در ایام آخر چنین خواهد بود که از روح خود بر تمام بشر خواهم ریخت و پسران و دختران شما نبوت کنند و جوانان شما رؤیاها و پیران شما خوابها خواهند دید؛

¹⁸و بر غلامان و کنیزان خود در آن ایام از روح خود خواهم ریخت و ایشان نبوت خواهند نمود.

¹⁹و از بالا در افلاک، عجایب و از پایین در زمین، آیات را از خون و آتش و بخار دود به ظهور آورم.

²⁰خورشید به ظلمت و ماه به خون مبدل گردد قبل از وقوع روز عظیم مشهور خداوند.

²¹و چنین خواهد بود که هر که نام خداوند را بخواند، نجات یابد.

²²«ای مردان اسرائیلی این سخنان را بشنوید. عیسی ناصری مردی که نزد شما از جانب خدا مبرهن گشت به قوات و عجایب و آیاتی که خدا در میان شما از او صادر گردانید، چنانکه خود می دانید،

²³این شخص چون برحسب اراده مستحکم و پیشدانی خدا تسلیم شد، شما به دست گناهکاران بر صلیب کشیده، کشتید،

²⁴که خدا دردهای موت را گسسته ، او را برخیزانید زیرا محال بود که موت او را در بند نگاه دارد،

²⁵زیرا که داود درباره وی می گوید: خداوند را همواره پیش روی خود دیده ام که به دست راست من است تا جنبش نخورم؛

²⁶از این سبب دلم شاد گردید و زبانم به وجد آمد بلکه جسدم نیز در امید ساکن خواهد بود؛

²⁷زیرا که نفس مرا در عالم اموات نخواهی گذاشت و اجازت نخواهی داد که قدوس تو فساد را ببیند.

²⁸طریقهای حیات را به من آموختی و مرا از روی خود به خرمی سیر گردانیدی.

²⁹«ای برادران، می توانم درباره داود پطریارخ با شما بی محابا سخن گویم که او وفات نموده، دفن شد و مقبره او تا امروز در میان ماست.

³⁰پس چون نبی بود و دانست که خدا برای او قسم خورد که از ذریت صلب او بحسب جسد، مسیح را برانگیزاند تا بر تخت او بنشیند،

³¹درباره قیامت مسیح پیش دیده، گفت که نفس او در عالم اموات گذاشته نشود و جسد او فساد را نبیند.

³²پس همان عیسی را خدا برخیزانید و همه ما شاهد بر آن هستیم.

³³پس چون به دست راست خدا بالا برده شد، روح القدس موعود را از پدر یافته ، این را که شما حال می بینید و می شنوید ریخته است.

³⁴زیرا که داود به آسمان صعود نکرد لیکن خود می گوید خداوند به خداوند من گفت بر دست راست من بنشین.

³⁵تا دشمنانت را پای انداز تو سازم.

³⁶پس جمیع خاندان اسرائیل یقینا بدانند که خدا همین عیسی را که شما مصلوب کردید، خداوند و مسیح ساخته است.»

³⁷چون شنیدند دلریش گشته ، به پطرس و سایر رسولان گفتند: «ای برادران چه کنیم؟»

³⁸پطرس بدیشان گفت: «توبه کنید و هر یک از شما به اسم عیسی مسیح بجهت آمرزش گناهان تعمید گیرید و عطای روح القدس را خواهید یافت.

³⁹زیرا که این وعده است برای شما و فرزندان شما و همه آنانی که دورند یعنی هرکه خداوند خدای ما او را بخواند.»

⁴⁰و به سخنان بسیار دیگر، بدیشان شهادت داد و موعظه نموده، گفت که «خود را از این فرقه کجرو رستگار سازید.»

⁴¹پس ایشان کلام او را پذیرفته ، تعمید گرفتند و در همان روز تخمینا سه هزار نفر بدیشان پیوستند

⁴²و در تعلیم رسولان و مشارکت ایشان و شکستن نان و دعاها مواظبت می نمودند.

⁴³و همه خلق ترسیدند و معجزات و علامات بسیار از دست رسولان صادر می گشت.

⁴⁴و همه ایمانداران با هم می زیستند و در همه چیز شریک می بودند

⁴⁵و املاک و اموال خود را فروخته ، آنها را به هر کس به قدر احتیاجش تقسیم می کردند.

⁴⁶و هر روزه در هیکل به یکدل پیوسته می بودند و در خانه ها نان را پاره می کردند و خوراک را به خوشی و ساده دلی می خوردند.

⁴⁷و خدا را حمد می گفتند و نزد تمامی خلق عزیز می گردیدند و خداوند هر روزه ناجیان را بر کلیسا می افزود.