Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم کارهای رسولان 22 Bible Online

کارهای رسولان 22 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

کارهای رسولان 22

¹«ای برادران عزیز و پدران، حجتی را که اﻵن پیش شما می آورم بشنوید.»

²چون شنیدند که به زبان عبرانی با ایشان تکلم می کند، بیشتر خاموش شدند. پس گفت:

³«من مرد یهودی هستم، متولد طرسوس قیلیقیه ، اما تربیت یافته بودم در این شهر در خدمت غمالائیل و در دقایق شریعت اجداد متعلم شده، درباره خدا غیور می بودم، چنانکه همگی شما امروز می باشید.

⁴و این طریقت را تا به قتل مزاحم می بودم به نوعی که مردان و زنان را بند نهاده، به زندان می انداختم،

⁵چنانکه رئیس کهنه و تمام اهل شورا به من شهادت می دهند که از ایشان نامه ها برای برادران گرفته ، عازم دمشق شدم تا آنانی را نیز که در آنجا باشند قید کرده، به اورشلیم آورم تا سزا یابند.

⁶و در اثنای راه، چون نزدیک به دمشق رسیدم، قریب به ظهر ناگاه نوری عظیم از آسمان گرد من درخشید.

⁷پس بر زمین افتاده، هاتفی را شنیدم که به من می گوید: ای شاؤل، ای شاؤل، چرا بر من جفا می کنی ؟

⁸من جواب دادم: خداوندا تو کیستی ؟ او مرا گفت: من آن عیسی ناصری هستم که تو بر وی جفا می کنی .

⁹و همراهان من نور را دیده، ترسان گشتند ولی آواز آن کس را که با من سخن گفت نشنیدند.

¹⁰گفتم: خداوندا چه کنم؟ خداوند مرا گفت: برخاسته ، به دمشق برو که در آنجا تو را مطلع خواهند ساخت از آنچه برایت مقرر است که بکنی .

¹¹پس چون از سطوت آن نور نابینا گشتم، رفقایم دست مرا گرفته ، به دمشق رسانیدند.

¹²آنگاه شخصی متقی بحسب شریعت، حنانیا نام که نزد همه یهودیان ساکن آنجا نیکنام بود،

¹³به نزد من آمده و ایستاده، به من گفت: ای برادر شاؤل، بینا شو که در همان ساعت بر وی نگریستم.

¹⁴او گفت: خدای پدران ما تو را برگزید تا اراده او را بدانی و آن عادل را ببینی و از زبانش سخنی بشنوی.

¹⁵زیرا از آنچه دیده و شنیده ای نزد جمیع مردم شاهد بر او خواهی شد.

¹⁶و حال چرا تاخیر می نمایی؟ برخیز و تعمید بگیر و نام خداوند را خوانده، خود را از گناهانت غسل ده.

¹⁷و چون به اورشلیم برگشته ، در هیکل دعا می کردم، بیخود شدم.

¹⁸پس او را دیدم که به من می گوید: بشتاب و از اورشلیم به زودی روانه شو زیرا که شهادت تو را در حق من نخواهند پذیرفت.

¹⁹من گفتم: خداوندا، ایشان می دانند که من در هر کنیسه مؤمنین تو را حبس کرده، می زدم؛

²⁰و هنگامی که خون شهید تو استیفان را می ریختند، من نیز ایستاده، رضا بدان دادم و جامه های قاتلان او را نگاه می داشتم.

²¹او به من گفت: روانه شو زیرا که من تو را به سوی امتهای بعید می فرستم.»

²²پس تا این سخن بدو گوش گرفتند؛ آنگاه آواز خود را بلند کرده، گفتند: «چنین شخص را از روی زمین بردار که زنده ماندن او جایز نیست!»

²³و چون غوغا نموده و جامه های خود را افشانده، خاک به هوا می ریختند،

²⁴مین باشی فرمان داد تا او را به قلعه درآوردند و فرمود که او را به تازیانه امتحان کنند تا بفهمد که به چه سبب اینقدر بر او فریاد می کردند.

²⁵و وقتی که او را به ریسمانها می بستند، پولس به یوزباشی ای که حاضر بود گفت: «آیا بر شما جایز است که مردی رومی را بی حجت هم تازیانه زنید؟»

²⁶چون یوزباشی این را شنید، نزد مین باشی رفته، او را خبر داده، گفت: «چه می خواهی بکنی زیرا این شخص رومی است؟»

²⁷پس مین باشی آمده، به وی گفت: «مرا بگو که تو رومی هستی ؟» گفت: «بلی !»

²⁸مین باشی جواب داد: «من این حقوق را به مبلغی خطیر تحصیل کردم!» پولس گفت: «اما من در آن مولود شدم.»

²⁹در ساعت آنانی که قصد تفتیش او داشتند، دست از او برداشتند و مین باشی ترسان گشت چون فهمید که رومی است از آن سبب که او را بسته بود.

³⁰بامدادان چون خواست درست بفهمد که یهودیان به چه علت مدعی او می باشند، او را از زندان بیرون آورده، فرمود تا رؤسای کهنه و تمامی اهل شورا حاضر شوند و پولس را پایین آورده، در میان ایشان برپا داشت.