Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم اول قرنتیان 14 Bible Online

اول قرنتیان 14 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

اول قرنتیان 14

¹در پی محبت بکوشید و عطایای روحانی را به غیرت بطلبید، خصوصا اینکه نبوت کنید.

²زیرا کسی که به زبانی سخن می گوید، نه به مردم بلکه به خدا می گوید، زیرا هیچکس نمی فهمد لیکن در روح به اسرار تکلم می نماید.

³اما آنکه نبوت می کند، مردم را برای بنا و نصیحت و تسلی می گوید.

⁴هرکه به زبانی می گوید، خود را بنا می کند، اما آنکه نبوت می نماید، کلیسا را بنا می کند.

⁵و خواهش دارم که همه شما به زبانها تکلم کنید، لکن بیشتر اینکه نبوت نمایید زیرا کسی که نبوت کند بهتر است از کسی که به زبانها حرف زند، مگر آنکه ترجمه کند تا کلیسا بنا شود.

⁶اما الحال ای برادران، اگر نزد شما آیم و به زبانها سخن رانم، شما را چه سود می بخشم؟ مگر آنکه شما را به مکاشفه یا به معرفت یا به نبوت یا به تعلیم گویم.

⁷و همچنین چیزهای بیجان که صدا می دهد چون نی یا بربط اگر در صداها فرق نکند، چگونه آواز نی یا بربط فهمیده می شود؟

⁸زیر اگر کرنا نیز صدای نامعلوم دهد، که خود را مهیای جنگ می سازد؟

⁹همچنین شما نیز اگر به زبان، سخن مفهوم نگویید، چگونه معلوم می شود آن چیزی که گفته شد زیرا که به هوا سخن خواهید گفت؟

¹⁰زیرا که انواع زبانهای دنیا هرقدر زیاده باشد، ولی یکی بی معنی نیست.

¹¹پس هرگاه قوت زبان را نمی دانم، نزد متکلم بربری می باشم و آنکه سخن گوید نزد من بربری می باشد.

¹²همچنن شما نیز چونکه غیور عطایای روحانی هستید، بطلبید اینکه برای بنای کلیسا افزوده شوید.

¹³بنابراین کسی که به زبانی سخن می گوید، دعا بکند تا ترجمه نماید.

¹⁴زیرا اگر به زبانی دعا کنم، روح من دعا می کند لکن عقل من برخوردار نمی شود.

¹⁵پس مقصود چیست؟ به روح دعا خواهم کرد و به عقل نیز دعا خواهم نمود؛ به روح سرود خواهم خواند و به عقل نیز خواهم خواند.

¹⁶زیرا اگر در روح تبرک می خوانی ، چگونه آن کسی که به منزلت امی است، به شکر تو آمین گوید و حال آنکه نمی فهمد چه می گویی؟

¹⁷زیرا تو البته خوب شکر می کنی ، لکن آن دیگر بنا نمی شود.

¹⁸خدا را شکر می کنم که زیادتر از همه شما به زبانها حرف می زنم.

¹⁹لکن در کلیسا بیشتر می پسندم که پنج کلمه به عقل خود گویم تا دیگران را نیز تعلیم دهم از آنکه هزاران کلمه به زبان بگویم.

²⁰ای برادران، در فهم اطفال مباشید بلکه در بدخویی اطفال باشید و در فهم رشید.

²¹در تورات مکتوب است که «خداوند می گوید به زبانهای بیگانه و لبهای غیر به این قوم سخن خواهم گفت و با این همه مرا نخواهند شنید.»

²²پس زبانها نشانی است نه برای ایمانداران بلکه برای بی ایمانان؛ اما نبوت برای بی ایمان نیست بلکه برای ایمانداران است.

²³پس اگر تمام کلیسا در جایی جمع شوند و همه به زبانها حرف زنند و امیان یا بی ایمانان داخل شوند، آیا نمی گویند که دیوانه اید؟

²⁴ولی اگر همه نبوت کنند و کسی از بی ایمانان یا امیان درآید، از همه توبیخ می یابد و از همه ملزم می گردد،

²⁵و خفایای قلب او ظاهر می شود و همچنین به روی درافتاده، خدا را عبادت خواهد کرد و ندا خواهد داد که «فی الحقیقه خدا در میان شما است.»

²⁶پس ای برادران مقصود این است که وقتی که جمع شوید، هریکی از شما سرودی دارد، تعلیمی دارد، زبانی دارد، مکاشفه ای دارد، ترجمه ای دارد، باید همه بجهت بنا بشود.

²⁷اگر کسی به زبانی سخن گوید، دو دو یا نهایت سه سه باشند، به ترتیب و کسی ترجمه کند.

²⁸اما اگر مترجمی نباشد، در کلیسا خاموش باشد و با خود و با خدا سخن گوید.

²⁹و از انبیا دو یا سه سخن بگویند و دیگران تمیز دهند.

³⁰و اگر چیزی به دیگری از اهل مجلس مکشوف شود، آن اول ساکت شود.

³¹زیرا که همه می توانید یک یک نبوت کنید تا همه تعلیم یابند و همه نصیحت پذیرند.

³²و ارواح انبیا مطیع انبیا می باشند.

³³زیرا که او خدای تشویش نیست بلکه خدای سلامتی ، چنانکه در همه کلیساهای مقدسان.

³⁴و زنان شما در کلیساها خاموش باشند زیرا که ایشان را حرف زدن جایز نیست بلکه اطاعت نمودن، چنانکه تورات نیز می گوید.

³⁵اما اگر می خواهند چیزی بیاموزند، در خانه از شوهران خود بپرسند، چون زنان را در کلیسا حرف زدن قبیح است.

³⁶آیا کلام خدا از شما صادر شد یا به شما به تنهایی رسید؟

³⁷اگر کسی خود را نبی یا روحانی پندارد، اقرار بکند که آنچه به شما می نویسم، احکام خداوند است.

³⁸اما اگر کسی جاهل است، جاهل باشد.

³⁹پس ای برادران، نبوت را به غیرت بطلبید و از تکلم نمودن به زبانها منع مکنید.

⁴⁰لکن همه چیز به شایستگی و انتظام باشد.