Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم دوم قرنتیان 11 Bible Online

دوم قرنتیان 11 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

دوم قرنتیان 11

¹کاشکه مرا در اندک جهالتی متحمل شوید و متحمل من هم می باشید.

²زیرا که من بر شما غیور هستم به غیرت الهی ؛ زیرا که شما را به یک شوهر نامزد ساختم تا باکره ای عفیفه به مسیح سپارم.

³لیکن می ترسم که چنانکه مار به مکر خود حوا را فریفت، همچنین خاطر شما هم از سادگی ای که در مسیح است، فاسد گردد.

⁴زیرا هرگاه آنکه آمد، وعظ می کرد به عیسای دیگر، غیر از آنکه ما بدو موعظه کردیم، یا شما روحی دیگر را جز آنکه یافته بودید، یا انجیلی دیگر را سوای آنچه قبول کرده بودید می پذیرفتید، نیکو می کردید که متحمل می شدید.

⁵زیرا مرا یقین است که از بزرگترین رسولان هرگز کمتر نیستم.

⁶اما هرچند در کلام نیز امی باشم، لیکن در معرفت نی. بلکه در هر امری نزد همه کس به شما آشکار گردیدیم.

⁷آیا گناه کردم که خود را ذلیل ساختم تا شما سرافراز شوید در اینکه به انجیل خدا شما را مفت بشارت دادم؟

⁸کلیساهای دیگر را غارت نموده، اجرت گرفتم تا شما را خدمت نمایم و چون به نزد شما حاضر بوده، محتاج شدم، بر هیچکس بار ننهادم.

⁹زیرا برادرانی که از مکادونیه آمدند، رفع حاجت مرا نمودند و در هرچیز از بار نهادن بر شما خود را نگاه داشته و خواهم داشت.

¹⁰به راستی مسیح که در من است قسم که این فخر در نواحی اخائیه از من گرفته نخواهد شد.

¹¹از چه سبب؟ آیا از اینکه شما را دوست نمی دارم؟ خدا می داند!

¹²لیکن آنچه می کنم هم خواهم کرد تا از جویندگان فرصت، فرصت را منقطع سازم تا در آنچه فخر می کنند، مثل ما نیز یافت شوند.

¹³زیرا که چنین اشخاص رسولان کذبه و عمله مکار هستند که خویشتن را به رسولان مسیح مشابه می سازند.

¹⁴و عجب نیست، چونکه خود شیطان هم خویشتن را به فرشته نور مشابه می سازد.

¹⁵پس امر بزرگ نیست که خدام وی خویشتن را به خدام عدالت مشابه سازند که عاقبت ایشان برحسب اعمالشان خواهد بود.

¹⁶باز می گویم، کسی مرا بی فهم نداند والا مرا چون بی فهمی بپذیرید تا من نیز اندکی افتخار کنم.

¹⁷آنچه می گویم از جانب خداوند نمی گویم، بلکه از راه بی فهمی در این اعتمادی که فخر ما است.

¹⁸چونکه بسیاری از طریق جسمانی فخر می کنند، من هم فخر می نمایم.

¹⁹زیرا چونکه خود فهیم هستید، بی فهمان را به خوشی متحمل می باشید.

²⁰زیرا متحمل می شوید هرگاه کسی شما را غلام سازد، یا کسی شما را فرو خورد، یا کسی شما را گرفتار کند، یا کسی خود را بلند سازد، یا کسی شما را بر رخسار طپانچه زند.

²¹از روی استحقار می گویم که گویا ما ضعیف بوده ایم. اما در هرچیزی که کسی جرأت دارد، از راه بی فهمی می گویم من نیز جرأت دارم.

²²آیا عبرانی هستند؟ من نیز هستم! اسرائیلی هستند؟ من نیز هستم! از ذریت ابراهیم هستند؟ من نیز می باشم!

²³آیا خدام مسیح هستند؟ چون دیوانه حرف می زنم، من بیشتر هستم! در محنتها افزونتر، در تازیانه ها زیادتر، در زندانها بیشتر، در مرگها مکرر.

²⁴از یهودیان پنج مرتبه از چهل یک کم تازیانه خوردم.

²⁵سه مرتبه مرا چوب زدند؛ یک دفعه سنگسار شدم؛ سه کرت شکسته کشتی شدم؛ شبانه روزی در دریا بسر بردم؛

²⁶در سفرها بارها؛ در خطرهای نهرها؛ در خطرهای دزدان؛ در خطرها از قوم خود و در خطرها از امتها؛ در خطرها در شهر؛ در خطرها دربیابان؛ در خطرها در دریا؛ در خطرها در میان برادران کذبه ؛

²⁷در محنت و مشقت، در بی خوابیها بارها؛ در گرسنگی و تشنگی، در روزه ها بارها؛ در سرما و عریانی.

²⁸بدون آنچه علاوه بر اینها است، آن باری که هر روزه بر من است، یعنی اندیشه برای همه کلیساها.

²⁹کیست ضعیف که من ضعیف نمی شوم؟ که لغزش می خورد که من نمی سوزم؟

³⁰اگر فخر می باید کرد از آنچه به ضعف من تعلق دارد، فخر می کنم.

³¹خدا و پدر عیسی مسیح خداوند که تا به ابد متبارک است، می داند که دروغ نمی گویم.

³²در دمشق، والی حارث پادشاه، شهر دمشقیان را برای گرفتن من محافظت می نمود.

³³و مرا از دریچه ای در زنبیلی از باره قلعه پایین کردند و از دستهای وی رستم.