Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم اول تسالونیکیان 2 Bible Online

اول تسالونیکیان 2 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

اول تسالونیکیان 2

¹زیرا ای برادران، خود می دانید که ورود ما در میان شما باطل نبود.

²بلکه هرچند قبل از آن در فیلپی زحمت کشیده و بی احترامی دیده بودیم، چنانکه اطلاع دارید، لیکن در خدای خود دلیری کردیم تا انجیل خدا را با جد و جهد شدید به شما اعلام نماییم.

³زیرا که نصیحت ما از گمراهی و خباثت و ریا نیست،

⁴بلکه چنانکه مقبول خدا گشتیم که وکلای انجیل بشویم، همچنین سخن می گوییم و طالب رضامندی مردم نیستیم، بلکه رضامندی خدایی که دلهای ما را می آزماید.

⁵زیرا هرگز سخن تملق آمیز نگفتیم، چنانکه می دانید، و نه بهانه طمع کردیم، خدا شاهد است؛

⁶و نه بزرگی از خلق جستیم، نه از شما و نه از دیگران، هرچند چون رسولان مسیح بودیم، می توانستیم سنگین باشیم.

⁷بلکه در میان شما به ملایمت بسر می بردیم، مثل دایه ای که اطفال خود را می پرورد.

⁸بدین طرز شایق شما شده، راضی می بودیم که نه همان انجیل خدا را به شما دهیم، بلکه جانهای خود را نیز از بسکه عزیز ما بودید.

⁹زانرو که ای برادران محنت و مشقت ما را یاد می دارید زیرا که شبانه روز در کار مشغول شده، به انجیل خدا شما را موعظه می کردیم که مبادا بر کسی از شما بار نهیم.

¹⁰شما شاهد هستید و خدا نیز که به چه نوع با قدوسیت و عدالت و بی عیبی نزد شما که ایماندار هستید رفتار نمودیم.

¹¹چنانکه می دانید که هر یکی از شما را چون پدر، فرزندان خود را نصیحت و دلداری می نمودیم،

¹²و وصیت می کردیم که رفتار بکنید بطور شایسته خدایی که شما را به ملکوت و جلال خود می خواند.

¹³و از این جهت ما نیز دائما خدا را شکر می کنیم که چون کلام خدا را که از ما شنیده بودید یافتید، آن را کلام انسانی نپذیرفتید، بلکه چنانکه فی الحقیقه است، کلام خدا که در شما که ایماندار هستید عمل می کند.

¹⁴زیرا که ای برادران، شما اقتدا نمودید به کلیساهای خدا که در یهودیه در مسیح عیسی می باشند، زیرا که شما از قوم خود همان زحمات را کشیدید که ایشان نیز از یهود دیدند،

¹⁵که عیسی خداوند و انبیای خود را کشتند و بر ما جفا کردند؛ و ایشان ناپسند خدا هستند و مخالف جمیع مردم،

¹⁶و ما را منع می کنند که به امتها سخن بگوییم تا نجات یابند و همیشه گناهان خود را لبریز می کنند، اما منتهای غضب ایشان را فروگرفته است.

¹⁷لیکن ما ای برادران، چون به قدر ساعتی در ظاهر نه در دل از شما مهجور شدیم، به اشتیاق بسیار زیادتر کوشیدیم تا روی شما را ببینیم.

¹⁸و بدین جهت یک دو دفعه خواستیم نزد شما بیاییم یعنی من، پولس، لیکن شیطان ما را نگذاشت.

¹⁹زیرا که چیست امید و سرور و تاج فخر ما؟ مگر شما نیستید در حضور خداوند ما عیسی در هنگام ظهور او؟

²⁰زیرا که شما جلال و خوشی ما هستید.