Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم یوشع 22 Bible Online

یوشع 22 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

یوشع 22

¹آنگاه یوشع رؤبینیان و جادیان و نصف سبط منسی را خوانده،

²به ایشان گفت: «شما هر چه موسی بنده خداوند به شما امر فرموده بود، نگاه داشتید، و کلام مرا از هر چه به شما امر فرموده ام، اطاعت نمودید.

³و برادران خود را در این ایام طویل تا امروز ترک نکرده، وصیتی را که یهوه، خدای شما، امر فرموده بود، نگاه داشته اید.

⁴و اﻵن یهوه خدای شما به برادران شما آرامی داده است، چنانکه به ایشان گفته بود. پس حال به خیمه های خود و به زمین ملکیت خود که موسی بنده خداوند از آن طرف اردن به شما داده است بازگشته ، بروید.

⁵اما بدقت متوجه شده، امر و شریعتی را که موسی بنده خداوند به شما امر فرموده است به جا آورید، تا یهوه، خدای خود، را محبت نموده، به تمامی طریقهای او سلوک نمایید، و اوامر او را نگاه داشته ، به او بچسبید و او را به تمامی دل و تمامی جان خود عبادت نمایید.»

⁶پس یوشع ایشان را برکت داده، روانه نمود و به خیمه های خود رفتند.

⁷و به نصف سبط منسی ، موسی ملک در باشان داده بود، و به نصف دیگر، یوشع در این طرف اردن به سمت مغرب در میان برادران ایشان ملک داد. و هنگامی که یوشع ایشان را به خیمه های ایشان روانه می کرد، ایشان را برکت داد.

⁸و ایشان را مخاطب ساخته ، گفت: «با دولت بسیار و با مواشی بی شمار، با نقره و طلا و مس و آهن و لباس فراوان به خیمه های خود برگردید، و غنیمت دشمنان خود را با برادران خویش تقسیم نمایید.»

⁹پس بنی رؤبین و بنی جاد و نصف سبط منسی از نزد بنی اسرائیل از شیلوه که در زمین کنعان است برگشته ، روانه شدند تا به زمین جلعاد، و به زمین ملک خود که آن را به واسطه موسی برحسب فرمان خداوند به تصرف آورده بودند، بروند.

¹⁰و چون به حوالی اردن که در زمین کنعان است رسیدند، بنی رؤبین و بنی جاد و نصف سبط منسی در آنجا به کنار اردن مذبحی بنا نمودند، یعنی مذبح عظیم المنظری.

¹¹و بنی اسرائیل خبر این را شنیدند که اینک بنی رؤبین و بنی جاد و نصف سبط منسی ، به مقابل زمین کنعان، در حوالی اردن، بر کناری که از آن بنی اسرائیل است، مذبحی بنا کرده اند.

¹²پس چون بنی اسرائیل این را شنیدند، تمامی جماعت بنی اسرائیل در شیلوه جمع شدند تا برای مقاتله ایشان برآیند.

¹³و بنی اسرائیل فینحاس بن العازار کاهن را نزد بنی رؤبین و بنی جاد و نصف سبط منسی به زمین جلعاد فرستادند.

¹⁴و با او ده رئیس، یعنی یک رئیس از هر خاندان آبای از جمیع اسباط اسرائیل را که هر یکی از ایشان رئیس خاندان آبای ایشان از قبایل بنی اسرائیل بودند.

¹⁵پس ایشان نزد بنی رؤبین و بنی جاد و نصف سبط منسی به زمین جلعاد آمدند و ایشان را مخاطب ساخته ، گفتند:

¹⁶ «تمامی جماعت خداوند چنین می گویند: این چه فتنه است که برخدای اسرائیل انگیخته اید که امروز از متابعت خداوند برگشته اید و برای خود مذبحی ساخته، امروز از خداوند متمرد شده اید؟».

¹⁷آیا گناه فغور برای ما کم است که تا امروز خود را از آن طاهر نساخته ایم، اگر چه وبا در جماعت خداوند عارض شد.

¹⁸شما امروز از متابعت خداوند برگشته اید. و واقع خواهد شد چون شما امروز از خداوند متمرد شده اید که او فردا بر تمامی جماعت اسرائیل غضب خواهد نمود.

¹⁹و لیکن اگر زمین ملکیت شما نجس است، پس به زمین ملکیت خداوند که مسکن خداوند در آن ساکن است عبور نمایید، و در میان ما ملک بگیرید و از خداوند متمرد نشوید، و از ما نیز متمرد نشوید، در این که مذبحی برای خود سوای مذبح یهوه خدای ما بنا کنید.

²⁰آیا عخان بن زارح درباره چیز حرام خیانت نورزید؟ پس بر تمامی جماعت اسرائیل غضب آمد، و آن شخص در گناه خود تنها هلاک نشد.»

²¹آنگه بنی رؤبین و بنی جاد و نصف سبط منسی در جواب رؤسای قبایل اسرائیل گفتند:

²²«یهوه خدای خدایان! یهوه خدای خدایان! او می داند و اسرائیل خواهند دانست اگر این کار از راه تمرد یا از راه خیانت بر خداوند بوده باشد، امروز ما را خلاصی مده،

²³که برای خود مذبحی ساخته ایم تا از متابعت خداوند برگشته ، قربانی سوختنی و هدیه آردی بر آن بگذرانیم، و ذبایح سلامتی بر آن بنماییم؛ خود خداوند بازخواست بنماید.

²⁴بلکه این کار را از راه احتیاط و هوشیاری کرده ایم، زیرا گفتیم شاید در وقت آینده پسران شما به پسران ما بگویند شما را با یهوه خدای اسرائیل چه علاقه است؟

²⁵چونکه خداوند اردن را در میان ما و شما ای بنی رؤبین و بنی جاد حد گذارده است. پس شما را در خداوند بهره ای نیست و پسران شما پسران ما را از ترس خداوند باز خواهند داشت.

²⁶پس گفتیم برای ساختن مذبحی به جهت خود تدارک ببینیم، نه برای قربانی سوختنی و نه برای ذبیحه ،

²⁷بلکه تا در میان ما و شما و در میان نسلهای ما بعد از ما شاهد باشد تا عبادت خداوند را به حضور او با قربانی های سوختنی و ذبایح سلامتی خود به جا آوریم، تا در زمان آینده پسران شما به پسران ما نگویند که شما را در خداوند هیچ بهره ای نیست.

²⁸پس گفتیم اگر در زمان آینده به ما و به نسلهای ما چنین بگویند، آنگاه ما خواهیم گفت، نمونه مذبح خداوند را ببینید که پدران ما ساختند نه برای قربانی سوختنی و نه برای ذبیحه ، بلکه تا در میان ما و شما شاهد باشد.

²⁹حاشا از ما که از خداوند متمرد شده، امروز از متابعت خداوند برگردیم، و مذبحی برای قربانی سوختنی و هدیه آردی و ذبیحه سوای مذبح یهوه، خدای ما که پیش روی مسکن اوست، بسازیم.»

³⁰و چون فینحاس کاهن و سروران جماعت و رؤسای قبایل اسرائیل که با وی بودند، سخنی را که بنی رؤبین و بنی جاد و بنی منسی گفته بودند، شنیدند، در نظر ایشان پسند آمد.

³¹ و فینحاس بن العازار کاهن به بنی رؤبین و بنی جاد وبنی منسی گفت: «امروز دانستم که خداوند در میان ماست، چونکه این خیانت نورزیده اید؛ پس الآن بنی اسرائیل را از دست خداوند خلاصی دادید.».

³²پس فینحاس بن العازار کاهن و سروران از نزد بنی رؤبین و بنی جاد از زمین جلعاد به زمین کنعان، نزد بنی اسرائیل برگشته ، این خبر را به ایشان رسانیدند.

³³و این کار به نظر بنی اسرائیل پسند آمد و بنی اسرائیل خدا را متبارک خواندند، و درباره برآمدن برای مقاتله ایشان تا زمینی را که بنی رؤبین و بنی جاد در آن ساکن بودند خراب نمایند، دیگر سخن نگفتند.

³⁴و بنی رؤبین و بنی جاد آن مذبح را عید نامیدند، زیرا که آن در میان ما شاهد است که یهوه خداست.