Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم داوران 5 Bible Online

داوران 5 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

داوران 5

¹و در آن روز دبوره و باراق بن ابینوعم سرود خوانده، گفتند:

²«چونکه پیشروان در اسرائیل پیشروی کردند، چونکه قوم نفوس خود را به ارادت تسلیم نمودند، خداوند را متبارک بخوانید.

³ای پادشاهان بشنوید! ای زورآوران گوش دهید! من خود برای خداوند خواهم سرایید. برای یهوه خدای اسرائیل سرود خواهم خواند.

⁴ای خداوند وقتی که از سعیر بیرون آمدی، وقتی که از صحرای ادوم خرامیدی، زمین متزلزل شد و آسمان نیز قطره ها ریخت، و ابرها هم آبها بارانید.

⁵کوهها از حضور خداوند لرزان شد و این سینا از حضور یهوه، خدای اسرائیل.

⁶در ایام شمجر بنعنات، در ایام یاعیل شاهراهها ترک شده بود، و مسافران از راههای غیرمتعارف می رفتند.

⁷حاکمان در اسرائیل نایاب و نابود شدند، تا من، دبوره، برخاستم، در اسرائیل، مادر برخاستم.

⁸خدایان جدید را اختیار کردند. پس جنگ در دروازه ها رسید. در میان چهلهزار نفر در اسرائیل، سپری و نیزه ای پیدا نشد.

⁹قلب من به حاکمان اسرائیل مایل است، که خود را در میان قوم به ارادت تسلیم نمودند. خداوند را متبارک بخوانید.

¹⁰ای شما که بر الاغهای سفید سوارید و بر مسندها می نشینید، و بر طریق سالک هستید، این را بیان کنید.

¹¹دور از آواز تیراندازان، نزد حوضهای آب در آنجا اعمال عادله خداوند را بیان می کنند، یعنی احکام عادله او را در حکومت اسرائیل. آنگاه قوم خداوند به دروازه ها فرود می آیند.

¹²بیدار شو، بیدار شو ای دبوره. بیدار شو بیدار شو و سرود بخوان. برخیز ای باراق و ای پسر ابینوعم، اسیران خود را به اسیری ببر.

¹³آنگاه جماعت قلیل بر بزرگان قوم تسلط یافتند و خداوند مرا بر جباران مسلط ساخت.

¹⁴از افرایم آمدند، آنانی که مقر ایشان در عمالیق است. در عقب تو بنیامین با قومهای تو، و از ماکیر داوران آمدند. و از زبولون آنانی که عصای صف آرا را به دست می گیرند.

¹⁵و سروران یساکار همراه دبوره بودند؛ چنانکه باراق بود همچنان یساکار نیز بود. در عقب او به وادی هجوم آوردند. فکرهای دل نزد شعوب رؤبین عظیم بود.

¹⁶چرا در میان آغلها نشستی؟ آیا تا نی گله ها را بشنوی؟ مباحثات دل، نزد شعوب رؤبین عظیم بود.

¹⁷جلعاد به آن طرف اردن ساکن ماند. و دان چرا نزد کشتیها درنگ نمود؟ اشیر به کناره دریا نشست، و نزد خلیجهای خود ساکن ماند.

¹⁸و زبولون قومی بودند که جان خود را به خطر موت تسلیم نمودند، و نفتالی نیز در بلندیهای میدان.

¹⁹پادشاهان آمده، جنگ کردند. آنگاه پادشاهان کنعان مقاتله نمودند. در تعنک نزد آبهای مجدو. و هیچ منفعت نقره نبردند.

²⁰از آسمان جنگ کردند. ستارگان از منازل خود با سیسرا جنگ کردند.

²¹نهر قیشون ایشان را در ربود. آن نهر قدیم یعنی نهر قیشون. ای جان من قوت را پایمال نمودی.

²²آنگاه اسبان، زمین را پازدن گرفتند، به سبب تاختن یعنی تاختن زورآوران ایشان.

²³فرشته خداوند می گوید میروز را لعنت کنید، ساکنانش را به سختی لعنت کنید، زیرا که به امداد خداوند نیامدند تا خداوند را در میان جباران اعانت نمایند.

²⁴یاعیل، زن حابرقینی ، از سایر زنان مبارک باد! از زنان چادرنشین مبارک باد!

²⁵او آب خواست و شیر به وی داد، و سرشیر را در ظرف ملوکانه پیش آورد.

²⁶دست خود را به میخ دراز کرد، و دست راست خود را به چکش عمله. و به چکش سیسرا را زده، سرش را سفت، و شقیقه او را شکافت و فرو دوخت.

²⁷نزد پایهایش خم شده، افتاد و دراز شد.نزد پایهایش خم شده، افتاد. جایی که خم شد در آنجا کشته افتاد.

²⁸از دریچه نگریست و نعره زد، مادر سیسرا از شبکه (نعره زد): چرا ارابه اش در آمدن تاخیر می کند؟ و چرا چرخهای ارابه هایش توقف می نماید؟

²⁹خاتونهای دانشمندش در جواب وی گفتند. لیکن او سخنان خود را به خود تکرار کرد.

³⁰آیا غنیمت را نیافته ، و تقسیم نمی کنند؟ یک دختر، دو دختر برای هر مرد. و برای سیسرا غنیمت رختهای رنگارنگ، غنیمت رختهای رنگارنگ قلابدوزی، رخت رنگارنگ قلابدوزی دورو. بر گردنهای اسیران.

³¹همچنین ای خداوند جمیع دشمنانت هلاک شوند. و اما محبان او مثل آفتاب باشند، وقتی که در قوتش طلوع می کند.» و زمین چهل سال آرامی یافت.