Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم داوران 8 Bible Online

داوران 8 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

داوران 8

¹و مردان افرایم او را گفتند: «این چه کار است که به ما کرده ای که چون برای جنگ مدیان می رفتی ما را نخواندی؟» و به سختی با وی منازعت کردند.

²او به ایشان گفت: «اﻵن من بالنسبه به کار شما چه کردم؟ مگر خوشه چینی افرایم از میوه چینی ابیعزر بهتر نیست؟

³به دست شما خدا دو سردار مدیان، یعنی غراب و ذئب را تسلیم نمود و من مثل شما قادر بر چه کار بودم؟» پس چون این سخن را گفت، خشم ایشان بر وی فرو نشست.

⁴و جدعون با آن سیصد نفر که همراه او بودند به اردن رسیده، عبور کردند، و اگر چه خسته بودند، لیکن تعاقب می کردند.

⁵و به اهل سکوت گفت: «تمنا این که چند نان به رفقایم بدهید زیرا خسته اند، و من زبح و صلمونع، ملوک مدیان را تعاقب می کنم.»

⁶سرداران سکوت به وی گفتند: «مگر دستهای زبح و صلمونع اﻵن در دست تو می باشد تا به لشکر تو نان بدهیم؟»

⁷جدعون گفت: «پس چون خداوند زبح و صلمونع را به دست من تسلیم کرده باشد، آنگاه گوشت شما را با شوک و خار صحرا خواهم درید.»

⁸و از آنجا به فنوعیل برآمده، به ایشان همچنین گفت، و اهل فنوعیل مثل جواب اهل سکوت او را جواب دادند.

⁹و به اهل فنوعیل نیز گفت: «وقتی که به سلامت برگردم، این برج را منهدم خواهم ساخت.»

¹⁰و زبح و صلمونع در قرقور با لشکر خود به قدر پانزده هزار نفر بودند. تمامی بقیه لشکر بنی مشرق این بود، زیرا صد و بیست هزار مرد جنگی افتاده بودند.

¹¹و جدعون به راه چادرنشینان به طرف شرقی نوبح و یجبهاه برآمده، لشکر ایشان را شکست داد، زیرا که لشکر مطمئن بودند.

¹²و زبح و صلمونع فرار کردند و ایشان را تعاقب نموده، آن دو ملک مدیان یعنی زبح و صلمونع را گرفت و تمامی لشکر ایشان را منهزم ساخت.

¹³و جدعون بن یوآش از بالای حارس از جنگ برگشت.

¹⁴و جوانی از اهل سکوت را گرفته ، از او تفتیش کرد و او برای وی نامهای سرداران سکوت و مشایخ آن را که هفتاد و هفت نفر بودند، نوشت.

¹⁵پس نزد اهل سکوت آمده، گفت: «اینک زبح و صلمونع که درباره ایشان مرا طعنه زده، گفتید مگر دست زبح و صلمونع اﻵن در دست تو است تا به مردان خسته تو نان بدهیم.»

¹⁶پس مشایخ شهر و شوک و خارهای صحرا را گرفته ، اهل سکوت را به آنها تادیب نمود.

¹⁷و برج فنوعیل را منهدم ساخته ، مردان شهر را کشت.

¹⁸و به زبح و صلمونع گفت: «چگونه مردمانی بودند که در تابور کشتید.» گفتند: «ایشان مثل تو بودند؛ هر یکی شبیه شاه زادگان.»

¹⁹گفت: «ایشان برادرانم و پسران مادر من بودند؛ به خداوند حی قسم اگر ایشان را زنده نگاه می داشتید، شما را نمی کشتم.»

²⁰و به نخست زاده خود، یتر، گفت: «برخیز و ایشان را بکش.» لیکن آن جوان شمشیر خود را از ترس نکشید چونکه هنوز جوان بود.

²¹پس زبح و صلمونع گفتند: «تو برخیز و ما را بکش زیرا شجاعت مرد مثل خود اوست.» پس جدعون برخاسته ، زبح و صلمونع را بکشت و هلالهایی که بر گردن شتران ایشان بود، گرفت.

²²پس مردان اسرائیل به جدعون گفتند: «بر ما سلطنت نما، هم پسر تو و پسر پسر تو نیز چونکه ما را از دست مدیان رهانیدی.»

²³جدعون در جواب ایشان گفت: «من بر شما سلطنت نخواهم کرد، و پسر من بر شما سلطنت نخواهد کرد، خداوند بر شما سلطنت خواهد نمود.»

²⁴و جدعون به ایشان گفت: «یک چیز از شما خواهش دارم که هر یکی از شما گوشواره های غنیمت خود را به من بدهد.» زیرا که گوشواره های طلا داشتند، چونکه اسمعیلیان بودند.

²⁵در جواب گفتند: «البته می دهیم». پس ردایی پهن کرده، هر یکی گوشواره های غنیمت خود را در آن انداختند.

²⁶و وزن گوشواره های طلایی که طلبیده بود، هزار و هفتصد مثقال طلا بود، سوای آن هلالها و حلقه ها و جامه های ارغوانی که بر ملوک مدیان بود، و سوای گردنبندهایی که بر گردن شتران ایشان بود.

²⁷و جدعون از آنها ایفودی ساخت و آن را در شهر خود عفره برپا داشت، و تمامی اسرائیل به آنجا در عقب آن زنا کردند، و آن برای جدعون و خاندان او دام شد.

²⁸پس مدیان در حضور بنی اسرائیل مغلوب شدند و دیگر سر خود را بلند نکردند، و زمین در ایام جدعون چهل سال آرامی یافت.

²⁹و یربعل بن یوآش رفته ، در خانه خود ساکن شد.

³⁰و جدعون را هفتاد پسر بود که از صلبش بیرون آمده بودند، زیرا زنان بسیار داشت.

³¹و کنیز او که در شکیم بود او نیز برای وی پسری آورد، و او را ابی ملک نام نهاد.

³²و جدعون بن یوآش پیر و سالخورده شده، مرد، و در قبر پدرش یوآش در عفره ابیعزری دفن شد.

³³و واقع شد بعد از وفات جدعون که بنی اسرائیل برگشته ، در پیروی بعلها زنا کردند، و بعل بریت را خدای خود ساختند.

³⁴و بنی اسرائیل یهوه، خدای خود را که ایشان را از دست جمیع دشمنان ایشان از هر طرف رهایی داده بود، به یاد نیاوردند.

³⁵و با خاندان یربعل جدعون موافق همه احسانی که با بنی اسرائیل نموده بود، نیکویی نکردند.