Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم داوران 9 Bible Online

داوران 9 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

داوران 9

¹و ابی ملک بن یربعل نزد برادران مادر خود به شکیم رفته ، ایشان و تمامی قبیله خاندان پدر مادرش را خطاب کرده، گفت:

²«اﻵن در گوشهای جمیع اهل شکیم بگویید: برای شما کدام بهتر است؟ که هفتاد نفر یعنی همه پسران یربعل بر شما حکمرانی کنند؟ یا اینکه یک شخص بر شما حاکم باشد؟ و بیاد آورید که من استخوان و گوشت شما هستم.»

³و برادران مادرش درباره او در گوشهای جمیع اهل شکیم همه این سخنان را گفتند، و دل ایشان به پیروی ابی ملک مایل شد، زیرا گفتند او برادر ماست.

⁴و هفتاد مثقال نقره از خانه بعل بریت به او دادند، و ابی ملک مردان مهمل و باطل را به آن اجیر کرد که او را پیروی نمودند.

⁵پس به خانه پدرش به عفره رفته ، برادران خود پسران یربعل را که هفتاد نفر بودند بر یک سنگ بکشت؛ لیکن یونام پسر کوچک یربعل زنده ماند، زیرا خود را پنهان کرده بود.

⁶و تمامی اهل شکیم و تمامی خاندان ملو جمع شده، رفتند، و ابی ملک را نزد بلوط ستون که در شکیم است، پادشاه ساختند.

⁷و چون یوتام را از این خبر دادند، او رفته ، به سر کوه جرزیم ایستاد و آواز خود را بلند کرده، ندا در داد و به ایشان گفت: «ای مردان شکیم مرا بشنوید تا خدا شما را بشنود.

⁸وقتی درختان رفتند تا بر خود پادشاهی نصب کنند؛ و به درخت زیتون گفتند بر ما سلطنت نما.

⁹درخت زیتون به ایشان گفت: آیا روغن خود را که به سبب آن خدا و انسان مرا محترم می دارند ترک کنم و رفته ، بر درختان حکمرانی نمایم؟

¹⁰و درختان به انجیر گفتند که تو بیا و بر ما سلطنت نما.

¹¹انجیر به ایشان گفت: آیا شیرینی و میوه نیکوی خود را ترک بکنم و رفته ، بر درختان حکمرانی نمایم؟

¹²و درختان به مو گفتند که بیا و بر ما سلطنت نما.

¹³مو به ایشان گفت: آیا شیره خود را که خدا و انسان را خوش می سازد، ترک بکنم و رفته، بر درختان حکمرانی نمایم؟

¹⁴و جمیع درختان به خار گفتند که تو بیا و بر ما سلطنت نما.

¹⁵خار به درختان گفت: اگر به حقیقت شما مرا بر خود پادشاه نصب می کنید، پس بیایید و در سایه من پناه گیرید، و اگر نه آتش از خار بیرون بیاید و سروهای آزاد لبنان را بسوزاند.

¹⁶و اﻵن اگر براستی و صداقت عمل نمودید در اینکه ابی ملک را پادشاه ساختید، و اگر به یربعل و خاندانش نیکویی کردید و برحسب عمل دستهایش رفتار نمودید.

¹⁷زیرا که پدر من به جهت شما جنگ کرده، جان خود را به خطر انداخت و شما را از دست مدیان رهانید.

¹⁸و شما امروز بر خاندان پدرم برخاسته ، پسرانش، یعنی هفتاد نفر را بر یک سنگ کشتید، و پسر کنیز او ابی ملک را چون برادر شما بود، بر اهل شکیم پادشاه ساختید.

¹⁹پس اگر امروز به راستی و صداقت با یربعل و خاندانش عمل نمودید، از ابی ملک شاد باشید و او از شما شاد باشد.

²⁰و اگرنه آتش از ابی ملک بیرون بیاید، و اهل شکیم و خاندان ملو را بسوزاند، و آتش از اهل شکیم و خاندان ملو بیرون بیاید و ابی ملک را بسوزاند.»

²¹پس یوتام فرار کرده، گریخت و به بئیر آمده، در آنجا از ترس برادرش، ابی ملک، ساکن شد.

²²و ابی ملک بر اسرائیل سه سال حکمرانی کرد.

²³و خدا روحی خبیث در میان ابی ملک و اهل شکیم فرستاد، و اهل شکیم با ابی ملک خیانت ورزیدند،

²⁴تا انتقام ظلمی که بر هفتاد پسر یربعل شده بود، بشود، و خون آنها از برادر ایشان ابی ملک که ایشان را کشته بود، و از اهل شکیم که دستهایشان را برای کشتن برادران خود قوی ساخته بودند، رفته شود.

²⁵پس اهل شکیم بر قله های کوهها برای او کمین گذاشتند، و هر کس را که از طرف ایشان در راه می گذشت، تاراج می کردند. پس ابی ملک را خبر دادند.

²⁶و جعل بن عابد با برادرانش آمده، به شکیم رسیدند و اهل شکیم بر او اعتماد نمودند.

²⁷و به مزرعه ها بیرون رفته ، موها را چیدند و انگور را فشرده، بزم نمودند، و به خانه خدای خود داخل شده، اکل و شرب کردند و ابی ملک را لعنت نمودند.

²⁸و جعل بن عابد گفت: «ابی ملک کیست و شکیم کیست که او را بندگی نماییم؟ آیا او پسر یربعل و زبول، وکیل او نیست؟ مردان حامور پدر شکیم را بندگی نمایید. ما چرا باید او را بندگی کنیم؟

²⁹کاش که این قوم زیر دست من می بودند تا ابی ملک را رفع می کردم.» و به ابی ملک گفت: لشکر خود را زیاد کن و بیرون بیا.»

³⁰و چون زبول، رئیس شهر، سخن جعل بن عابد را شنید، خشم او افروخته شد.

³¹پس به حیله قاصدان نزد ابی ملک فرستاده، گفت: «اینک جعل بن عابد با برادرانش به شکیم آمده اند و ایشان شهر را به ضد تو تحریک می کنند.

³²پس اﻵن در شب برخیز، تو و قومی که همراه توست، و در صحرا کمین کن.

³³و بامدادان در وقت طلوع آفتاب برخاسته ، به شهر هجوم آور، و اینک چون او و کسانی که همراهش هستند بر تو بیرون آیند، آنچه در قوت توست، با او خواهی کرد.»

³⁴پس ابی ملک و همه کسانی که با وی بودند، در شب برخاسته ، چهار دسته شده، در مقابل شکیم در کمین نشستند.

³⁵و جعل بن عابد بیرون آمده، به دهنه دروازه شهر ایستاد، و ابی ملک و کسانی که با وی بودند از کمینگاه برخاستند.

³⁶و چون جعل آن گروه را دید به زبول گفت: «اینک گروهی از سر کوهها به زیر می آیند.» زبول وی را گفت: «سایه کوهها را مثل مردم می بینی .»

³⁷بار دیگر جعل متکلم شده، گفت: «اینک گروهی از بلندی زمین به زیر می آیند و جمعی دیگر از راه بلوط معونیم می آیند.»

³⁸زبول وی را گفت: «اﻵن زبان تو کجاست که گفتی ابی ملک کیست که او را بندگی نماییم؟ آیا این آن قوم نیست که حقیر شمردی؟ پس حال بیرون رفته ، با ایشان جنگ کن.»

³⁹و جعل پیش روی اهل شکیم بیرون شده، با ابی ملک جنگ کرد.

⁴⁰و ابی ملک او را منهزم ساخت که از حضور وی فرار کرد و بسیاری تا دهنه دروازه مجروح افتادند.

⁴¹و ابی ملک در ارومه ساکن شد، و زبول، جعل و برادرانش را بیرون کرد تا در شکیم ساکن نباشند.

⁴²و در فردای آن روز واقع شد که مردم به صحرا بیرون رفتند، و ابی ملک را خبر دادند.

⁴³پس مردان خود را گرفته ، ایشان را به سه فرقه تقسیم نمود، و در صحرا در کمین نشست؛ و نگاه کرد و اینک مردم از شهر بیرون می آیند، پس بر ایشان برخاسته ، ایشان را شکست داد.

⁴⁴و ابی ملک با فرقه ای که با وی بودند حمله برده، در دهنه دروازه شهر ایستادند؛ و آن دو فرقه بر کسانی که در صحرا بودند هجوم آوردند، و ایشان را شکست دادند.

⁴⁵و ابی ملک در تمامی آن روز با شهر جنگ کرده، شهر را گرفت و مردم را که در آن بودند، کشت، و شهر را منهدم ساخته ، نمک در آن کاشت.

⁴⁶و چون همه مردان برج شکیم این را شنیدند، به قلعه بیت ئیل بریت داخل شدند.

⁴⁷و به ابی ملک خبر دادند که همه مردان برج شکیم جمع شده اند.

⁴⁸آنگاه ابی ملک با همه کسانی که با وی بودند به کوه صلمون برآمدند، و ابی ملک تبری به دست گرفته ، شاخه ای از درخت بریده، آن را گرفت و بر دوش خود نهاده، به کسانی که با وی بودند، گفت: «آنچه مرا دیدید که کردم تعجیل نموده، مثل من بکنید.»

⁴⁹و تمامی قوم، هر کس شاخه خود را بریده، در عقب ابی ملک افتادند و آنها را به اطراف قلعه نهاده، قلعه را بر سر ایشان به آتش سوزانیدند، به طوری که همه مردمان برج شکیم که تخمینا هزار مرد و زن بودند، بمردند.

⁵⁰و ابی ملک به تاباص رفت و بر تاباص اردو زده، آن را گرفت.

⁵¹و در میان شهر برج محکمی بود و همه مردان و زنان و تمامی اهل شهر در آنجا فرار کردند، و درها را بر خود بسته ، به پشت بام برج برآمدند.

⁵²و ابی ملک نزد برج آمده، با آن جنگ کرد، و به دروازه برج نزدیک شد تا آن را به آتش بسوزاند.

⁵³آنگاه زنی سنگ بالائین آسیایی گرفته، بر سر ابی ملک انداخت و کاسه سرش را شکست.

⁵⁴پس جوانی را که سلاحدارش بود به زودی صدا زده، وی را گفت: «شمشیر خود را کشیده، مرا بکش، مبادا درباره من بگویند زنی او را کشت.» پس غلامش شمشیر را به او فرو برد که مرد.

⁵⁵و چون مردان اسرائیل دیدند که ابی ملک مرده است، هر کس به مکان خود رفت.

⁵⁶پس خدا شر ابی ملک را که به پدر خود به کشتن هفتاد برادر خویش رسانیده بود، مکافات کرد.

⁵⁷و خدا تمامی شر مردم شکیم را بر سر ایشان برگردانید، و لعنت یوتام بن یربعل بر ایشان رسید.