Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم اول سموئیل 23 Bible Online

اول سموئیل 23 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

اول سموئیل 23

¹و به داود خبر داده، گفتند: «اینک فلسطینیان با قعیله جنگ می کنند و خرمنها را غارت می نماید.»

²و داود از خداوند سؤال کرده، گفت: «آیا بروم و این فلسطینیان را شکست دهم؟» خداوند به داود گفت: «برو و فلسطینیان را شکست داده، قعیله را خلاص کن.»

³و مردمان داود وی را گفتند: «اینک اینجا در یهودا می ترسیم. پس چند مرتبه زیاده اگر به مقابله لشکرهای فلسطینیان به قعیله برویم.»

⁴و داود بار دیگر از خداوند سؤال نمود و خداوند او را جواب داده، گفت: «برخیز به قعیله برو زیرا که من فلسطینیان را به دست تو خواهم داد.»

⁵و داود با مردانش به قعیله رفتند و با فلسطینیان جنگ کرده، مواشی ایشان را بردند، و ایشان را به کشتار عظیمی کشتند. پس داود ساکنان قعیله را نجات داد.

⁶و هنگامی که ابیاتار بن اخیملک نزد داود به قعیله فرار کرد، ایفود را در دست خود آورد.

⁷و به شاؤل خبر دادند که داود به قعیله آمده است و شاؤل گفت: «خدا او را به دست من سپرده است، زیرا به شهری که دروازه ها و پشت بندها دارد داخل شده، محبوس گشته است.»

⁸و شاؤل جمیع قوم را برای جنگ طلبید تا به قعیله فرود شده، داود و مردانش را محاصره نماید.

⁹و چون داود دانست که شاؤل شرارت را برای او اندیشیده است، به ابیاتار کاهن گفت: «ایفود را نزدیک بیاور.»

¹⁰و داود گفت: «ای یهوه، خدای اسرائیل، بنده ات شنیده است که شاؤل عزیمت دارد که به قعیله بیاید تا به خاطر من شهر را خراب کند.

¹¹آیا اهل قعیله مرا به دست او تسلیم خواهند نمود؟ و آیا شاؤل چنانکه بنده ات شنیده است، خواهد آمد؟ ای یهوه، خدای اسرائیل، مسالت آنکه بنده خود را خبر دهی .» خداوند گفت که «او خواهد آمد.»

¹²داود گفت: «آیا اهل قعیله مرا و کسان مرا به دست شاؤل تسلیم خواهند نمود؟» خداوند گفت که «تسلیم خواهند نمود.»

¹³پس داود و مردانش که تخمینا ششصد نفر بودند، برخاسته ، از قعیله بیرون رفتند و هر جایی که توانستند بروند، رفتند. و چون به شاؤل خبر دادند که داود از قعیله فرار کرده است، از بیرون رفتن بازایستاد.

¹⁴و داود در بیابان در ملاذها نشست و در کوهی در بیابان زیف توقف نمود. و شاؤل همه روزه او را می طلبید، لیکن خداوند او را به دستش تسلیم ننمود.

¹⁵و داود دید که شاؤل به قصد جان او بیرون آمده است. و داود در بیابان زیف در جنگل ساکن بود.

¹⁶و یوناتان، پسر شاؤل، به جنگل آمده، دست او را به خدا تقویت نمود.

¹⁷و او را گفت: «مترس زیرا که دست پدر من، شاؤل تو را نخواهد جست، و تو بر اسرائیل پادشاه خواهی شد، و من دومین تو خواهم بود و پدرم شاؤل نیز این را می داند.»

¹⁸و هر دو ایشان به حضور خداوند عهد بستند و داود به جنگل برگشت و یوناتان به خانه خود رفت.

¹⁹و زیفیان نزد شاؤل به جبعه آمده، گفتند: «آیا داود در ملاذهای جنگل در کوه حخیله که به طرف جنوب بیابان است، خود را نزد ما پنهان نکرده است؟

²⁰پس ای پادشاه چنانکه دلت کمال آرزو برای آمدن دارد بیا و تکلیف ما این است که او را به دست پادشاه تسلیم نماییم.»

²¹شاؤل گفت: «شما از جانب خداوند مبارک باشید چونکه بر من دلسوزی نمودید.

²²پس بروید و بیشتر تحقیق نموده، جایی را که آمد و رفت می کند ببینید و بفهمید، و دیگر اینکه کیست که او را در آنجا دیده است، زیرا به من گفته شد که بسیار با مکر رفتار می کند.

²³پس ببینید و جمیع مکانهای مخفی را که خود را در آنها پنهان می کند، بدانید و حقیقت حال را به من باز رسانید تا با شما بیایم. و اگر در این زمین باشد او را از جمیع هزاره های یهودا پیدا خواهم کرد.»

²⁴پس برخاسته ، پیش روی شاؤل به زیف رفتند. و داود و مردانش در بیابان معون در عربه به طرف جنوب صحرا بودند.

²⁵و شاؤل و مردان او به تفحص او رفتند. و چون داود را خبر دادند، او نزد صخره فرود آمده، در بیابان معون ساکن شد. و شاؤل چون این را شنید، داود را در بیابان معون تعاقب نمود.

²⁶و شاؤل به یک طرف کوه می رفت و داود و کسانش به طرف دیگر کوه. و داود می شتافت که از حضور شاؤل بگریزد. و شاؤل و مردانش داود و کسانش را احاطه نمودند تا ایشان را بگیرند.

²⁷اما قاصدی نزد شاؤل آمده، گفت: «بشتاب و بیا زیرا که فلسطینیان به زمین حمله آورده اند.»

²⁸پس شاؤل از تعاقب نمودن داود برگشته ، به مقابله فلسطینیان رفت. بنابراین آن مکان را صخره محلقوت نامیدند.

²⁹و داود از آنجا برآمده، در ملاذهای عین جدی ساکن شد.