Read O‘zbek tilidagi Muqaddas Kitob, 2013 Ibtido 37 Bible Online

Ibtido 37 - O‘zbek tilidagi Muqaddas Kitob, 2013 bible

Ibtido 37

¹Is’hoq vafot etgandan keyin, Yoqub yana Kan’on yurtida — otasi yashagan yurtda o‘rnashdi.

²Yoqubning xonadoni tarixi quyidagichadir. Yusuf o‘n yetti yoshga kirganda, ko‘pincha o‘gay akalari — Bilxax va Zilponing o‘g‘illari [1] bilan birga otasining qo‘y–echkilarini boqqani borar edi. Yusuf akalari qilayotgan ba’zi yomon ishlardan otasini xabardor qilib turar edi.

³Yoqub [2] Yusufni qarigan chog‘ida ko‘rgani uchun, boshqa o‘g‘illariga qaraganda ko‘proq yaxshi ko‘rar edi. Yoqub Yusufga beqasam chopon [3] olib berdi.

⁴Akalari ko‘rdilarki, otalari Yusufni ulardan ortiq yaxshi ko‘rar ekan. Shuning uchun akalari Yusufni yomon ko‘rib qoldilar, unga yaxshi gapirmasdilar.

⁵Kunlarning birida Yusuf tush ko‘rdi. U akalariga tushini aytib berganda, akalari Yusufni battar yomon ko‘rib qoldilar.

⁶Yusuf akalariga shunday dedi: — Tushimga quloq solinglar, men tush ko‘ribman.

⁷Biz dalada bug‘doy bog‘layotgan ekanmiz. Birdan mening bog‘lamim ko‘tarilib, tik turibdi. Sizlarning bog‘lamlaringiz mening bog‘lamimni o‘rab olib, ta’zim qilayotgan emish.

⁸— Eh–ha, sen hali bizning ustimizdan shoh bo‘lmoqchimisan, sen–a?! — deb akalari kinoya bilan undan so‘rashdi. Ko‘rgan tushini aytib bergani uchun akalari uni yana ham yomon ko‘rib qolishgan edi.

⁹Keyinroq Yusuf yana tush ko‘rdi va tushini akalariga aytib berdi: — Qaranglar, yana tush ko‘ribman. Tushimda quyosh, oy va o‘n bitta yulduz menga ta’zim qilib turgan emish.

¹⁰Lekin Yusuf tushini otasi bilan akalariga aytib berganda, otasi unga tanbeh berdi: — Qanaqa tush ko‘rding o‘zi?! Men, onang, akalaring sening oldingga kelib, tiz cho‘kishimiz kerak ekan–da?!

¹¹Akalari Yusufga hasad qilishardi. Lekin otasi bu voqeani doimo esida tutdi.

¹²Bir kuni Yusufning akalari otalarining qo‘y–echkilarini boqish uchun Shakamga [4] ketishdi.

¹³Yoqub Yusufga: — Akalaring Shakamda qo‘y–echkilarni boqishyapti, — dedi. — Seni akalaring oldiga yuborsam, degandim. — Xo‘p bo‘ladi, otajon, — dedi Yusuf.

¹⁴— Borib bil–chi, akalaring tinch–omon yurishibdimikan, qo‘y–echkilarning ahvoli yaxshimikan, — dedi Yoqub, — keyin menga xabarini olib kel. Shunday qilib, Yoqub Yusufni Xevron vodiysidan yo‘lga jo‘natdi. Yusuf Shakamga yetib keldi.

¹⁵O‘sha atrofda aylanib yurgan edi, bir odam uni ko‘rib qoldi. — Nimani izlab yuribsan? — deb so‘radi haligi odam.

¹⁶— Akalarimni izlab yuribman, — dedi Yusuf. — Mabodo bilmaysizmi, qo‘y–echkilarni qayerda boqib yurishibdi ekan?

¹⁷— Ular bu yerdan ketishgan, — dedi o‘sha odam. — Akalaring, Do‘tanga [5] boramiz, deb aytganlarini eshitgan edim. Yusuf akalarini izlab Do‘tanga ketdi. Ularni o‘sha yerdan topdi.

¹⁸Ular uzoqdan Yusufni ko‘rishdi. Yusuf kelmasdan oldin, akalari uni o‘ldirish uchun fitna tayyorlab qo‘ydilar.

¹⁹Ular bir–birlariga: — Ana tush ko‘ruvchi kelyapti, — deyishdi.

²⁰— Kelinglar, uni o‘ldirib, chuqur sardobaga tashlaymiz. Uni yovvoyi hayvon yeb ketdi, deb gap tarqatamiz. O‘shanda ko‘ramiz uning tushlari haqiqatga aylanishini!

²¹Lekin Ruben Yusufni ularning qo‘lidan qutqarmoqchi bo‘ldi: — Uning joniga qasd qilmaylik,

²²— dedi Ruben, — qon to‘kmaylik. Uni anavi sardobaga tiriklayin tashlab yubora qolaylik. Zinhor unga qo‘l tekkizmaylik. Ruben Yusufni ularning qo‘lidan qutqarib, otasi yoniga qaytarmoqchi edi.

²³Shunday qilib, Yusuf yetib kelgach, akalari uning beqasam choponini yechib oldilar–da,

²⁴o‘zini sardobaga tashlab yubordilar. Sardoba suv saqlash uchun foydalanilardi–yu, o‘sha paytda quruq edi.

²⁵Shundan keyin ular ovqatlanib o‘tirishgan edi, uzoqdan shu tomonga kelayotgan tuyalar karvonini ko‘rib qolishdi. Karvon Ismoiliy savdogarlar bo‘lib, tuyalarga Giladdan xushbo‘y ziravorlar, mumiyo, mirra yuklab, Misrga olib ketishayotgan edi.

²⁶Shunda Yahudo aka–ukalariga dedi: — Ukamizni o‘ldirib, qonini yashirganimiz bilan biror foyda toparmidik?!

²⁷Yaxshisi, anavi savdogarlarga sotaylik. Shunda uning o‘limida javobgar bo‘lib qolmaymiz. Nima bo‘lganda ham, u ukamiz, jigarimiz–ku! Hamma aka–ukalari rozi bo‘lishdi.

²⁸Ismoiliy [6] savdogarlar o‘tib ketishayotganda, Yusufni akalari sardobadan tortib chiqardilar va uni yigirma bo‘lak kumushga [7] sotdilar. Savdogarlar Yusufni Misrga olib ketdilar.

²⁹Bir payt Ruben sardoba oldiga qaytib kelib qarasa, sardobada Yusuf yo‘q. Ruben qayg‘udan kiyimlarini yirtdi.

³⁰U ukalari oldiga qaytib keldi va: — Bola u yerda yo‘q! Endi nima qilaman–a! — deb yig‘ladi.

³¹So‘ng ular bir echkini so‘yib, Yusufning choponini echkining qoniga botirdilar.

³²Ular beqasam choponni otalariga olib keldilar. — Mana bu choponni daladan topib oldik. Qarang–chi, bu Yusufning choponimikan yoki yo‘qmi?

³³Yoqub Yusufning choponini tanidi. — E–voh! Bu o‘g‘limning choponi–ku! Uni birorta yovvoyi hayvon yegan! Yusuf o‘g‘lim tilka–pora bo‘lgan!

³⁴Yoqub qayg‘udan kiyimlarini yirtib, qanorga o‘randi [8]. O‘g‘li uchun uzoq vaqt aza tutdi.

³⁵O‘g‘illari, qizlari unga tasalli berishga harakat qilishardi. Lekin u tasalli topishni istamasdi. “O‘liklar diyoriga [9], o‘g‘limning oldiga borgunimcha aza tutaman”, deb aytardi. Shunday qilib, Yoqub o‘g‘liga aza tutaverdi.

³⁶Shu orada Ismoiliy savdogarlar Yusufni Misrda Po‘tifar degan odamga sotishdi. Po‘tifar Misr shohi — fir’avnning a’yonlaridan biri — saroy qo‘riqchilarining boshlig‘i edi.