Read O‘zbek tilidagi Muqaddas Kitob, 2013 Ibtido 48 Bible Online

Ibtido 48 - O‘zbek tilidagi Muqaddas Kitob, 2013 bible

Ibtido 48

¹Bir kuni Yusufga: “Otangiz kasal”, degan xabar yetib keldi. Yusuf ikkala o‘g‘lini — Manashe bilan Efrayimni yoniga olib, otasining huzuriga bordi.

²Yoqub Yusufning kelganini eshitgach, kuchini yig‘ib, to‘shagiga o‘tirdi.

³Yoqub Yusufga dedi: — Qodir Xudo Kan’on yurtidagi Luz shahrida [1] menga zohir bo‘lgan va marhamat ko‘rsatib,

⁴shunday degan edi: “Men seni barakali qilib, naslingni ko‘paytiraman. Men sendan ko‘p xalqlarni yarataman. Bu yerni sendan keyin naslingga abadiy mulk qilib beraman.”

⁵Men Misrga kelmasimdan avval Efrayim bilan Manashe bu yerda tug‘ilgan edilar. Shu ikkala o‘g‘ling endi mening o‘g‘illarimdir. Ruben va Shimo‘n menga qanday o‘g‘il bo‘lsa, sening ikkala o‘g‘ling ham mening o‘g‘illarim bo‘ladi.

⁶Efrayim bilan Manashedan keyin tug‘iladigan o‘g‘illaring esa o‘zingniki bo‘ladi. Tug‘iladigan o‘g‘illaringga Efrayim va Manashega qarashli yerlardan meros berilsin.

⁷Buni shu sababdan qilyapmanki, men Paddondan [2] qaytib kelayotganimda, afsuski, onang Rohila Kan’on yurtida — Efratga yetib bormasdan yo‘lda olamdan o‘tgan edi. Men uni o‘sha yerda — Efratga boradigan yo‘l bo‘yiga dafn qilganman. (Efrat hozir Baytlahm [3], deb yuritiladi.)

⁸[8-10] Bu paytga kelib Yoqubning [4] ko‘zlari keksalikdan xiralashgan, yaxshi ko‘rmas edi. Yoqub Yusufning o‘g‘illarini ko‘rganda, “Bular kimlar?” deb so‘radi. — Bular Xudo shu yerda menga bergan o‘g‘illarim, — deb javob berdi Yusuf. — Menga yaqinroq olib kelgin ularni, duo qilayin. Yusuf o‘g‘illarini otasiga yaqinroq olib bordi. Yoqub bolalarni bag‘riga bosib, o‘pdi.

¹¹Yoqub Yusufga dedi: — Men seni hech qachon ko‘rmayman, deb o‘ylagan edim. Ammo Xudo sening bolalaringni ham ko‘rishni nasib etdi.

¹²Yusuf bolalarni otasining tizzasidan [5] oldi va otasiga muk tushib ta’zim qildi.

¹³Yusuf o‘ng qo‘li bilan Efrayimni ushlab, Yoqubning chap tomoniga, chap qo‘li bilan Manasheni ushlab, Yoqubning o‘ng tomoniga yaqinroq olib keldi.

¹⁴Lekin Yoqub qo‘llarini chalishtirdi–yu, o‘ng qo‘lini [6] kenja o‘g‘il Efrayimning boshiga, chap qo‘lini to‘ng‘ich o‘g‘il Manashening boshiga qo‘ydi.

¹⁵So‘ngra Yusufni duo qildi [7]: “Ota–bobolarim Ibrohim va Is’hoqqa yo‘l ko‘rsatgan Xudo, Umrim bo‘yi mening cho‘ponim bo‘lgan Xudo,

¹⁶Barcha ofatlardan meni saqlagan farishta Bu bolalarga ham marhamat ko‘rsatsin. Mening nomim, bobom Ibrohim, otam Is’hoqning nomi Shu bolalar orqali yashasin, yer yuzida ular lak–lak ko‘paysin.”

¹⁷Lekin otasi o‘ng qo‘lini Efrayimning boshiga qo‘ygani Yusufga yoqmadi. Shuning uchun otasining o‘ng qo‘lini Efrayimning boshidan Manashening boshiga olib qo‘ymoqchi bo‘ldi.

¹⁸— Bunday emas, ota, — dedi Yusuf, — bunisi to‘ng‘ichi, o‘ng qo‘lingizni uning boshiga qo‘ying.

¹⁹Lekin otasi rozi bo‘lmadi: — Bilaman, o‘g‘lim, bilaman. Manashening nasli ham buyuk xalq bo‘ladi. Lekin Efrayimning avlodi Manashenikiga qaraganda yanada buyuk bo‘lib, Efrayimning avlodidan ko‘p xalqlar kelib chiqadi.

²⁰Yoqub o‘sha kuni Efrayim bilan Manasheni shunday deb duo qildi: “Isroil xalqi sizlarning nomingizni aytar bir–birini duo qilganda, Efrayim va Manasheday qilsin seni Xudo, deb aytganlarida.” Shunday qilib, Yoqub Efrayimni Manashedan yuqori qo‘ydi.

²¹Shundan keyin Yoqub Yusufga dedi: — Mening umrim oxirlab boryapti. Lekin Xudo sizlar bilan birga bo‘ladi, sizlarni ota–bobolaringizning yeriga yana qaytarib olib boradi.

²²Shakamni [8] esa akalaringga emas, senga beryapman. Bu hosildor yerlarni men qilichu kamonim bilan Amor xalqlaridan tortib olganman [9].