Read O‘zbek tilidagi Muqaddas Kitob, 2013 Zabur 9 Bible Online

Zabur 9 - O‘zbek tilidagi Muqaddas Kitob, 2013 bible

Zabur 9

¹Ijrochilar rahbariga. “O‘g‘ilning o‘limi” kuyiga aytilgan. Dovud sanosi.

²Butun yuragimdan, ey Egam, Senga shukr aytaman, Barcha ajoyib ishlaringni so‘ylayman.

³Sen tufayli shodlanib, quvonaman. Qo‘shiq aytib, Seni madh etaman, Ey Xudoyi Taolo!

⁴Dushmanlarim chekinib qochganlarida, Qoqilib, nobud bo‘ldi Sening huzuringda.

⁵Sen adolat ila hukm qilib taxtga o‘tirding, Meni hukm etib, yuzimni yorug‘ qilding.

⁶Xalqlarni Sen vahimaga solding, Qabihlarni qirib tashlading. Ularning nomini bir umrga o‘chirding.

⁷Vayronalar ichra dushmanimiz to abad g‘oyib bo‘ldi, Ularning shahrini Sen vayron etding, Ularning xotirasi tamoman o‘chdi.

⁸Egamiz esa to abad O‘z taxtida o‘tiradi, U taxtini hukm qilish uchun qurgandir.

⁹U olamni adolat bilan boshqaradi, Xalqlarni odilona hukm qiladi.

¹⁰Mazlum uchun Egamiz qal’aday bo‘ladi, Ha, qayg‘uli damlarda U panoh bo‘ladi.

¹¹Ey Egam, Seni taniydiganlar O‘zingga umid bog‘laydi. Senga yuz burganlarni tark etmaysan.

¹²Hamdu sano kuylang Quddusda [1] taxt qurgan Egamizga! Uning ishlarini e’lon qiling xalqlar orasida!

¹³Qasoskor Egamiz mazlumlarni yodida tutadi, Jafokashlar faryodini U unutmaydi.

¹⁴Rahm qil menga, ey Egam, qara! Mendan nafratlangan g‘animlarim azob bermoqda! O‘lim og‘zidan meni qaytaradigan Sensan!

¹⁵Shu bois go‘zal Quddus darvozalari oldida Senga hamdu sano aytayin, Menga najot bergan Sensan, Shu bois ham quvonayin.

¹⁶Xalqlar o‘zlari qazigan chuqurga o‘zlari yiqildi [2], Yashirgan to‘rlariga oyoqlaridan ilindi.

¹⁷Egamiz adolatli hukmi ila O‘zining kimligini ko‘rsatdi. Qabihlar o‘zlari qo‘ygan tuzoqqa ilindi.

¹⁸Qabihlar va Xudoni unutgan jamiki xalqlar O‘liklar diyoriga [3] tushar.

¹⁹Muhtojni Xudo bir umrga unutmas, Bechoraholning umidini to abad yo‘qqa chiqarmas.

²⁰Qani, ey Egam! Inson zoti g‘olib chiqmasin, Xalqlar huzuringda hukm qilinsin.

²¹Ularni qo‘rquvga sol, ey Egam! Xalqlar inson zoti ekanligini bilsin.

²²Nechun, ey Egam, uzoqda turibsan? Qayg‘uli damlarda O‘zingni yashirasan?

²³Takabbur qabihlar bechorani ta’qib qiladi, To‘qigan ig‘volari o‘zlarining boshiga yetsin.

²⁴Qabihlar yovuz ehtiroslari bilan maqtanadi, Ochko‘zlar Egamizni la’natlaydi, Undan nafratlanadi.

²⁵Xudoga intilmaydi o‘ziga bino qo‘ygan qabihlar, “Xudo yo‘qdir”, deb doim o‘ylaydi ular.

²⁶Qabihlar har doim omadga erishadi, Xudoning amrlarini tushunmaydi, Dushmanlarini ular pisand qilmaydi.

²⁷Ular o‘ylaydilar o‘z ko‘nglida: “Biz hech qachon qoqilmaymiz, Hech qachon kulfatlarga duch kelmaymiz.”

²⁸Qabihlarning og‘zidan la’nat, hiyla, po‘pisa chiqadi, Ular manfur, jaholat so‘zlarini aytishga mohir.

²⁹Ular qishloqlarda yashirinib oladi, Begunoh insonni poylab o‘ldiradi. Ko‘zlari ojiz qurbonni qidiradi.

³⁰Sherga o‘xshab panada kutib turadi, Bechorani ushlayman, deb pisib yotadi, Zaifni o‘z sirtmog‘iga ilintirib, ushlab oladi.

³¹Qabihlar o‘z kuchi bilan zaifni yiqitadi, Uni yotqizib, ezg‘ilab tashlaydi.

³²Ular o‘z ko‘ngillarida: “Xudo qilmishlarimizni unutgan, U ko‘zlarini yumib olgan, hech narsani ko‘rmaydi”, — deb o‘ylaydi.

³³Qani, ey Egam! Urgin qabihlarni, Ey Xudo! Unutmagin mazlumlarni!

³⁴Nechun qabihlar Sendan nafratlanadi? Nechun o‘z ko‘nglida ular: “Xudo Mendan hisob so‘ramaydi”, deb aytadi?

³⁵Sen esa ko‘rib turasan, Bilib turasan kulfatu azobda qolganlarni. Qo‘llaringni ularga uzatasan, Ojiz o‘zini panohingga topshiradi, Sen yetimga doim yordam bergansan.

³⁶Qabihlaru yovuzlarning qo‘lini qirqqin, Qilmishlari uchun ulardan hisob so‘ra, Toki ular boshqa yovuzlik qilmasin.

³⁷Egamiz shohdir to abad, O‘zga xalqlar yo‘q bo‘ladi Uning yurtidan.

³⁸Ey Egam, mazlumlarning istaklariga quloq solasan, Ularning yuraklariga dalda berasan. Yetimu mazlumning dodini Sen eshitib,

³⁹Yer yuzida banda ularni vahimaga solmasin, deya Ularga Sen adolat qilasan.