Read O‘zbek tilidagi Muqaddas Kitob, 2013 Matto 26 Bible Online

Matto 26 - O‘zbek tilidagi Muqaddas Kitob, 2013 bible

Matto 26

¹Iso bu gaplarni aytib bo‘lgach, shogirdlariga shunday dedi:

²“Ikki kundan keyin Fisih ziyofati bo‘lishini bilasizlar. Ana, o‘shanda Inson O‘g‘liga xoinlik qilishadi, Uni xochga mixlashadi.”

³Bu paytda bosh ruhoniylar va oqsoqollar Kayafa ismli oliy ruhoniyning saroyida yig‘ilgan edilar.

⁴Ular Isoni hiyla bilan tutib, o‘ldirish uchun fitna o‘ylab topdilar.

⁵Ammo ular: “Biz bu ishni bayram kunlari qilmasligimiz kerak, aks holda xalq g‘alayon qilishi mumkin”, dedilar.

⁶Iso Baytaniyada teri kasalligiga chalingan Shimo‘nning uyida

⁷mexmon bo‘lib o‘tirgan edi. Shunda bir ayol ganchdan yasalgan idishda qimmatbaho atir moyi olib kelib, Isoning boshidan quydi.

⁸Shogirdlar buni ko‘rgach, g‘azablanib: — Bu isrofgarchilikning nima keragi bor?

⁹Axir, bu moyni katta pulga sotib, kambag‘allarga taqsimlab berish mumkin edi–ku! — deyishdi.

¹⁰Shogirdlar nima to‘g‘risida gapirayotganlarini Iso bilib qolib, ularga dedi: — Nega ayolni xijolatda qoldiryapsizlar? U Men uchun ajoyib ish qildi.

¹¹Kambag‘allar har doim sizlar bilan birga bo‘ladilar. Men esa har doim ham sizlar bilan birga bo‘lmayman.

¹²Ayol bu moyni tanamga to‘kib, Meni dafnga tayyorladi.

¹³Sizlarga chinini aytayin: Xushxabar dunyoning qaysi yerida e’lon qilinmasin, bu ayol ham esga olinib, uning qilgan ishi haqida aytiladi.

¹⁴Shunda o‘n ikki shogirddan biri bo‘lgan Yahudo Ishqariyot bosh ruhoniylarning oldiga borib:

¹⁵— Agar Isoni sizlarga tutib bersam, menga nima berasizlar? — deb so‘radi. Ular Yahudoga o‘ttiz kumush tanga berdilar.

¹⁶O‘sha vaqtdan boshlab Yahudo Isoni tutib berish uchun qulay fursatni kuta boshladi.

¹⁷Xamirturushsiz non bayramining birinchi kunida shogirdlar Isoning oldiga kelib dedilar: — Fisih taomini qayerda yemoqchisiz? Biz borib tayyorgarlik ko‘raylik.

¹⁸Iso dedi: — Shaharga falonchining oldiga borib, unga shunday deb aytinglar: Ustozimiz sizga: “Vaqtim yetdi. Men Fisih ziyofatini shogirdlarim bilan sizning uyingizda o‘tkazmoqchiman”, deb aytib yubordilar.

¹⁹Shogirdlar Isoning aytganini qilib, Fisih taomini tayyorladilar.

²⁰Kech kirganda, Iso o‘n ikki shogirdi bilan dasturxon atrofiga yonboshladi.

²¹Ovqatlanayotganlarida Iso: — Sizlarga chinini aytayin, orangizdan bittangiz Menga xiyonat qiladi, — dedi.

²²Shogirdlar qattiq xafa bo‘lib, birin–ketin: — Hazrat, nahotki meni nazarda tutayotgan bo‘lsangiz? — deb so‘radilar.

²³U esa shunday javob berdi: — Men bilan baravar kosaga nonni botirgan Menga xiyonat qiladi.

²⁴Ha, Inson O‘g‘li U haqda yozilganday jon beradi. Ammo Inson O‘g‘liga xiyonat qilgan odamning holiga voy! Uning tug‘ilganidan ko‘ra tug‘ilmagani yaxshiroq edi.

²⁵Sotqin Yahudo Isoga: — Ustoz, nahotki o‘sha men bo‘lsam? — dedi. — O‘zing aytding, — deb javob berdi Iso.

²⁶Ular ovqatlanayotganda, Iso nonni oldi, duo o‘qib sindirdi. Nonni shogirdlariga berib: — Olib yenglar, bu Mening tanamdir, — dedi.

²⁷Sharob quyilgan kosani ham oldi, shukrona duosini o‘qib, ularga uzatdi: — Bundan hammalaring ichinglar, — dedi.

²⁸— Bu sharob Xudoning ahdini bildiradi. Bu Ahd ko‘plarning gunohini yuvish uchun to‘kiladigan qonim evaziga kuchga kiradi.

²⁹Sizlarga shuni aytay: bir kun kelib, Men sizlar bilan birga Otamning Shohligida yangi sharob ichaman. Ammo o‘sha kun kelmaguncha endi sharobni og‘zimga ham olmayman.

³⁰So‘ng ular hamdu sano kuylab, Zaytun tog‘i tomon ketdilar.

³¹Iso shogirdlariga dedi: — Bugun kechasi hammalaringiz Meni tashlab, qochib ketasizlar. Chunki yozilgan: “Men cho‘ponni o‘ldiraman, Shunda suruvdagi qo‘ylar har yoqqa tarqalib ketadi.”

³²Biroq Men tirilganimdan keyin, sizlarni Jalilada kutaman.

³³Butrus Isoga dedi: — Sizni hamma tashlab ketsa ham, men tashlab ketmayman!

³⁴Iso unga: — Senga chinini aytayin, shu kechasiyoq, xo‘roz qichqirmasdan oldin, sen Mendan uch marta tonasan, — dedi.

³⁵Butrus Unga: — Kerak bo‘lsa, Siz bilan birga o‘laman! Ammo Sizdan aslo tonmayman! — dedi. Boshqa hamma shogirdlari ham shunday dedilar.

³⁶Shundan keyin Iso shogirdlari bilan Getsimaniya degan joyga bordi. Iso shogirdlariga: — Shu yerda o‘tirib turinglar, Men nariroqqa borib, ibodat qilaman, — dedi.

³⁷U yoniga Butrusni va Zabadiyning ikki o‘g‘lini oldi. Isoni qayg‘u, g‘am qamradi.

³⁸U shogirdlariga: — Yuragimdagi og‘ir qayg‘u Meni o‘lguday qiynab yubordi. Shu yerda qolinglar–da, ko‘z–quloq bo‘lib turinglar, — dedi.

³⁹So‘ng bir oz nari ketib, yerga muk tushdi–da, shunday deb yolvordi: — Ey Otam, agar iloji bo‘lsa, bu azob kosasi Meni chetlab o‘tsin. Ammo Mening xohishim emas, Sening xohishing bajo bo‘lsin.

⁴⁰U shogirdlari yoniga kelib, ularning uxlab yotganini ko‘rdi. Butrusga dedi: — Men bilan birga bir soatgina ham uyg‘oq o‘tira olmabsizlar–da!

⁴¹Ko‘z–quloq bo‘lib turinglar, vasvasaga tushmaslik uchun ibodat qilinglar. Ruh tetik, tana esa zaifdir.

⁴²Iso ikkinchi marta ketib, shunday deb iltijo qildi: — Ey Otam! Agar bu azob kosasidan qutulishimning iloji bo‘lmasa, mayli, Men o‘sha kosadan ichaman. Sening xohishing bajo bo‘lsin.

⁴³U qaytib kelib, shogirdlarining yana uxlab yotganini ko‘rdi. Ularning ko‘zlari yumilib ketayotgan edi.

⁴⁴Iso ularning oldidan yana ketib, avvalgi so‘zlarini takrorlab, uchinchi marta ibodat qildi.

⁴⁵So‘ng U shogirdlari yoniga qaytib kelib, ularga dedi: — Haligacha dam olib, uxlab yotibsizlarmi?! Mana, vaqt–soati keldi, Inson O‘g‘li gunohkorlar qo‘liga tutib berilyapti.

⁴⁶Turinglar, ketaylik! Ana, Menga xoinlik qiluvchi kelyapti!

⁴⁷Iso hali gapirib bo‘lmasidan, Yahudo kelib qoldi. U o‘n ikki shogirddan biri bo‘lib, uning yonida qilich va tayoq ko‘tarib olgan olomon bor edi. Bu olomonni bosh ruhoniylar va oqsoqollar yuborgan edilar.

⁴⁸Xoin Yahudo olomon bilan til biriktirib, shunday degandi: “Men kimni o‘psam, U o‘sha Kishidir. Uni qo‘lga olinglar.”

⁴⁹U to‘g‘ri Isoning oldiga borib: — Assalomu alaykum, Ustoz! — deb, Uni o‘pdi.

⁵⁰Iso unga: — Do‘stim, qiladigan ishingni qilaqol, — deyishi bilanoq, odamlar Isoni ushlab, qo‘lga oldilar.

⁵¹Shunda Iso bilan birga bo‘lganlardan biri qilichini qinidan sug‘urdi–da, oliy ruhoniyning xizmatkoriga bir urib, qulog‘ini kesib tashladi.

⁵²Lekin Iso unga dedi: — Qilichingni qiniga solib qo‘y! Qilich ko‘targanlarning hammasi qilichdan halok bo‘ladi.

⁵³Kerak bo‘lganda edi, Men Otamga iltijo qilgan bo‘lardim. U Menga o‘sha zahotiyoq o‘n minglab farishtlarini yuborgan bo‘lardi. Shuni bilmaysanmi?

⁵⁴Lekin bunday qilganimda edi, qanday qilib Muqaddas Bitiklar amalga oshardi? Axir, bularning hammasi sodir bo‘lishi kerak–ku!

⁵⁵Shundan so‘ng Iso olomonga dedi: — Men qaroqchimidim, Meni olib ketgani qilichu tayoqlar bilan kelibsizlar?! Men har kuni Ma’bad hovlisida ta’lim berardim. Sizlar o‘shanda Meni qo‘lga olmadingizlar.

⁵⁶Ammo bularning hammasi payg‘ambarlarning Muqaddas Bitiklardagi bashoratlari bajo bo‘lishi uchun ro‘y berdi. O‘shanda hamma shogirdlari Isoni qoldirib, qochib ketishdi.

⁵⁷Isoni qo‘lga olganlar Uni oliy ruhoniy Kayafaning huzuriga olib keldilar. U yerda Tavrot tafsirchilari bilan oqsoqollar ham yig‘ilishgan edi.

⁵⁸Butrus esa Isoga uzoqdan ergashib, oliy ruhoniyning hovlisigacha keldi. Butrus ichkariga kirib, oxiri nima bilan tugarkin, deb kuzatish uchun soqchilarning yoniga o‘tirdi.

⁵⁹Bosh ruhoniylar va Oliy kengashning barcha a’zolari Isoni o‘limga mahkum qilish uchun Unga qarshi soxta dalillar izlar edilar.

⁶⁰Ancha guvohlar chiqqan bo‘lsa–da, yetarlicha ayblovchi dalillar topilmadi. Nihoyat, ikki soxta guvoh so‘zga chiqib,

⁶¹shunday aytishdi: — Bu Odam: “Men Xudoning Ma’badini buzib, uch kunda uni tiklay olaman”, degan.

⁶²Oliy ruhoniy o‘rnidan turib, Isoga: — Indamay turaverasanmi?! Ularning Senga qo‘ygan ayblariga javob qaytarmaysanmi?! — dedi.

⁶³Iso esa indamadi. Oliy ruhoniy Unga dedi: — Barhayot Xudo haqi qasam ichib, ayt: Xudoning O‘g‘li — Masih Senmisan?

⁶⁴Iso unga: — Gapingiz to‘g‘ri, — dedi. — Bundan buyon sizlar Inson O‘g‘lini Qodir Xudoning o‘ng tomonida o‘tirganini va osmon bulutlarida kelayotganini ko‘rasizlar.

⁶⁵Shunda oliy ruhoniy kiyimlarini yirtib dedi: — U kufrlik qilyapti–ku! Bizlarga boshqa guvohlarning nima keragi bor?! Uning kufrlik qilganini hozirgina o‘zlaringiz eshitdingizlar.

⁶⁶Sizlarning qaroringiz qanday? — U o‘limga loyiq! — deb javob berdi ular.

⁶⁷So‘ng ular Isoning yuziga tupurib, Uni mushtlay boshladilar. Boshqalari esa Unga shapaloq urib:

⁶⁸— Ey Masih! Qani top–chi, Seni kim urdi ekan? — derdilar.

⁶⁹Bu paytda Butrus tashqarida hovlida o‘tirgan edi. Bir cho‘ri qiz uning yoniga kelib: — Siz ham o‘sha Jalilalik Iso bilan birga edingiz–ku! — dedi.

⁷⁰Lekin Shimo‘n hammaning oldida buni inkor etib dedi: — Nima to‘g‘risida gapirayotganingizni tushunmayapman.

⁷¹So‘ng darvoza oldiga bordi. Shunda boshqa bir xizmatkor ayol uni ko‘rib, u yerda turganlarga: — Mana bu odam Nosiralik Iso bilan birga edi, — dedi.

⁷²Shimo‘n esa qasam ichib: — Men Uni tanimayman! — deb yana Isodan tondi.

⁷³Bir ozdan keyin u yerda turganlar kelib, Butrusga: — Siz o‘shalardan ekaningiz shevangizdan bilinib turibdi, — deyishdi.

⁷⁴— Xudo ursin! Men bu Odamni tanimayman! — deb qasam ichdi Butrus. Shu payt xo‘roz qichqirdi.

⁷⁵Shunda Butrus Isoning: “Xo‘roz qichqirmasidan oldin, sen Mendan uch marta tonasan”, degan gapini esladi. U hovlidan chiqib, achchiq–achchiq yig‘ladi.