Read O‘zbek tilidagi Muqaddas Kitob, 2013 Mark 14 Bible Online

Mark 14 - O‘zbek tilidagi Muqaddas Kitob, 2013 bible

Mark 14

¹Fisih ziyofatiga va Xamirturushsiz non bayramiga ikki kun qolgan edi. Bosh ruhoniylar va Tavrot tafsirchilari Isoni hiyla bilan tutib, o‘ldirish uchun fursat poylab yurgan edilar.

²Ular: “Biz bu ishni bayram kunlari qilmasligimiz kerak, aks holda xalq g‘alayon qilishi mumkin”, dedilar.

³Iso Baytaniya qishlog‘ida teri kasalligiga chalingan Shimo‘nning uyida mehmon bo‘lib o‘tirgan edi. Shunda bir ayol ganchdan yasalgan idishda toza, qimmatbaho sunbul moyi olib keldi. Idishni sindirib, moyni Isoning boshidan quydi.

⁴Ba’zilar bundan g‘azablanib, bir–biriga: — Moyni bunday isrof etishning nima keragi bor edi?!

⁵Axir, uni uch yuz kumush tangadan ham ko‘proqqa sotib kambag‘allarga taqsimlab berish mumkin edi–ku! — deb ayolni qattiq koyishdi.

⁶— Qo‘yinglar uni! — dedi Iso. — Nega ayolni xijolatda qoldiryapsizlar? U Men uchun ajoyib ish qildi.

⁷Kambag‘allar har doim sizlar bilan birga bo‘ladilar. Istagan vaqtingizda ularga yordam bera olasizlar. Lekin Men sizlar bilan doimo birga bo‘lmayman.

⁸Bu ayol qo‘lidan kelganini qildi. U Mening tanamga xushbo‘y moy surtib, oldindan dafnga tayyorladi.

⁹Sizlarga chinini aytayin: Xushxabar dunyoning qaysi yerida e’lon qilinmasin, bu ayol ham esga olinib, uning qilgan ishi haqida aytiladi.

¹⁰Shunda o‘n ikki shogirddan biri bo‘lgan Yahudo Ishqariyot bosh ruhoniylarning oldiga borib, Isoni sizlarga tutib beraman, dedi.

¹¹Bosh ruhoniylar bu gapni eshitib, juda xursand bo‘ldilar, Yahudoga pul berishni va’da qildilar. Shunday qilib, Yahudo Isoni tutib berish uchun qulay vaqtni kuta boshladi.

¹²Xamirturushsiz non bayramining birinchi kunida, Fisih qo‘zisi so‘yiladigan paytda, shogirdlar Isodan so‘radilar: — Fisih taomini qayerda yemoqchisiz? Biz borib tayyorgarlik ko‘raylik.

¹³Iso shogirdlaridan ikkitasini yuborayotib, ularga dedi: — Shaharga boringlar, u yerda ko‘zada suv ko‘tarib ketayotgan bir odamni uchratasizlar. Uning orqasidan boringlar.

¹⁴U kiradigan xonadon egasiga shunday deb aytinglar: “Ustozimiz shogirdlari bilan Fisih taomini yemoqchilar. U sizdan: ‘Bizga tayyorlab qo‘yilgan mehmonxona qayerda?’ deb so‘rab yubordilar.”

¹⁵Uy egasi sizlarga jihozlangan, tayyorlab qo‘yilgan katta boloxonani ko‘rsatadi. U yerda biz uchun hozirlik ko‘ringlar.

¹⁶Shogirdlar jo‘nashdi. Shaharga kirganlarida, xuddi Isoning aytganini topdilar va Fisih taomini tayyorladilar.

¹⁷Kech kirganda, Iso o‘n ikki shogirdi bilan birga u yerga keldi.

¹⁸Ular ovqatlanib o‘tirganlarida Iso shunday dedi: — Sizlarga chinini aytayin, Men bilan taom yeyayotgan kishi Menga xiyonat qiladi. U sizlarning orangizdadir.

¹⁹Shogirdlar xafa bo‘lib, birin–ketin: — Nahotki o‘sha men bo‘lsam? — deb Undan so‘ray boshladilar.

²⁰Iso ularga javoban dedi: — U o‘n ikkitangizdan bittasi, Men bilan baravar kosaga nonni botirgan — o‘shadir.

²¹To‘g‘ri, Inson O‘g‘li U haqda yozilganday jon beradi. Lekin Inson O‘g‘lini tutib beradigan odamning holiga voy! Uning tug‘ilganidan ko‘ra tug‘ilmagani yaxshiroq edi.

²²Ular ovqatlanayotganda, Iso nonni oldi, duo o‘qib sindirdi. Nonni shogirdlariga berib: — Olinglar, bu Mening tanamdir, — dedi.

²³Sharob quyilgan kosani ham oldi, shukrona duosini o‘qib ularga uzatdi. Hammalari undan ichdilar.

²⁴Iso ularga dedi: — Bu sharob Xudoning ahdini bildiradi. Bu Ahd ko‘plar uchun to‘kiladigan qonim evaziga kuchga kiradi.

²⁵Sizlarga chinini aytayin: Xudoning Shohligida Men yangi sharob ichadigan kungacha uzum ne’matidan boshqa ichmayman.

²⁶So‘ng ular hamdu sano kuylab, Zaytun tog‘i tomon ketdilar.

²⁷Iso shogirdlariga dedi: — Hammalaringiz Meni tashlab, qochib ketasizlar. Chunki yozilgan: “Men cho‘ponni o‘ldiraman, Shunda qo‘ylar har yoqqa tarqalib ketadi.”

²⁸Biroq Men tirilganimdan keyin, sizlarni Jalilada kutaman.

²⁹Butrus Isoga dedi: — Sizni hamma tashlab ketsa ham, men Sizni tashlab ketmayman!

³⁰Iso unga: — Senga chinini aytayin, bugun, shu kechasiyoq, xo‘roz ikki marta qichqirmasdan oldin, sen Mendan uch marta tonasan, — dedi.

³¹Lekin Butrus o‘z gapida qattiq turib oldi: — Kerak bo‘lsa, Siz bilan birga o‘laman! Ammo Sizdan aslo tonmayman! — dedi. Boshqa hamma shogirdlar ham shunday deyishdi.

³²Ular Getsemaniya degan joyga bordilar. Iso shogirdlariga: — Men ibodat qilayotganimda, sizlar shu yerda o‘tirib turinglar, — dedi.

³³U yoniga Butrusni, Yoqub va Yuhannoni oldi. Isoni qayg‘u, g‘am bosib kela boshladi.

³⁴Shogirdlariga: — Yuragimdagi og‘ir qayg‘u Meni o‘lguday qiynab yubordi. Shu yerda qolinglar–da, ko‘z–quloq bo‘lib turinglar, — dedi.

³⁵Bir oz nari ketib yerga muk tushdi: “Agar iloji bo‘lsa, bu lahza Meni chetlab o‘tsin”, deb ibodat qildi.

³⁶So‘ng shunday deb yolvordi: “Ota! Otajon! Sen uchun hamma narsaning imkoni bor! Bu azob kosasini Mendan uzoqlashtir. Ammo Mening xohishim emas, Sening xohishing bajo bo‘lsin.”

³⁷Iso qaytib kelib, shogirdlarining uxlab yotganini ko‘rdi. Butrusga dedi: — Shimo‘n! Uxlayapsanmi? Bir soatgina ham uyg‘oq o‘tira olmadingmi?

³⁸Ko‘z–quloq bo‘lib turinglar, vasvasaga tushmaslik uchun ibodat qilinglar. Ruh tetik, tana esa zaifdir.

³⁹Iso yana borib, o‘sha so‘zlarni aytib ibodat qildi.

⁴⁰U qaytib kelib, shogirdlarining yana uxlab yotganini ko‘rdi. Ularning ko‘zlari yumilib ketavergan edi. Ular Isoga nima deb aytishni bilmay qoldilar.

⁴¹Uchinchi marta borib kelib, Iso shogirdlariga dedi: — Haligacha dam olib, uxlab yotibsizlarmi?! Bo‘ldi, vaqt–soati keldi! Inson O‘g‘li gunohkorlar qo‘liga tutib berilyapti.

⁴²Turinglar, ketaylik! Ana, Menga xoinlik qiluvchi kelyapti!

⁴³Iso hali gapirib bo‘lmasidan, to‘satdan Yahudo kelib qoldi. U o‘n ikki shogirddan biri bo‘lib, uning yonida qilich va tayoq ushlagan olomon bor edi. Bu olomonni bosh ruhoniylar, Tavrot tafsirchilari va oqsoqollar yuborgan edilar.

⁴⁴Xoin Yahudo olomon bilan til biriktirib, shunday degandi: “Men kimni o‘psam, U o‘sha Kishidir. Uni qo‘lga olinglar, qo‘riqlab, olib ketinglar.”

⁴⁵Yahudo to‘ppa–to‘g‘ri Isoning oldiga borib: — Ustoz! — deb Uni o‘pdi.

⁴⁶Shu zahotiyoq odamlar Isoni ushlab, qo‘lga oldilar.

⁴⁷O‘sha yerda turganlardan biri qilichini qinidan sug‘urdi–da, oliy ruhoniyning xizmatkoriga bir urib, qulog‘ini kesib tashladi.

⁴⁸Iso ularga dedi: — Sizlar Meni qo‘lga olish uchun qo‘zg‘olonchiga qarshi chiqqandek qilichu tayoqlar bilan qurollanib kelibsizlar.

⁴⁹Men har kuni Ma’badda sizning orangizda edim, ta’lim berardim. Sizlar o‘shanda Meni qo‘lga olmadingizlar. Ammo bular Muqaddas Bitiklarda aytilganlar bajo bo‘lishi uchun ro‘y berdi.

⁵⁰O‘shanda hamma shogirdlari Isoni tashlab, qochib ketishdi.

⁵¹Bir yosh yigit Isoga ergashib ketayotgan edi. U zig‘ir matoga o‘ranib olgan, boshqa kiyimi yo‘q edi. Odamlar o‘sha yigitni ham ushlagan edilar,

⁵²u zig‘ir matosini tashlab, yalang‘och holicha qochib ketdi.

⁵³Isoni oliy ruhoniyning oldiga olib keldilar. Bosh ruhoniylar, oqsoqollar va Tavrot tafsirchilarining hammasi yig‘ilgan edilar.

⁵⁴Butrus esa Isoning orqasidan masofa saqlab ergashib kelib, oliy ruhoniyning hovlisiga kirdi. U soqchilar bilan birga olov yonida o‘tirib, isindi.

⁵⁵Bosh ruhoniylar va Oliy kengashning barcha a’zolari Isoni o‘limga mahkum qilish uchun Unga qarshi guvoh izlar edilar, lekin topolmasdilar.

⁵⁶Ko‘p odamlar Unga qarshi soxta guvohlik berayotgan bo‘lsalar–da, ammo bergan guvohliklari bir–biriga mos kelmas edi.

⁵⁷Soxta guvohlardan ba’zilari so‘zga chiqib shunday der edilar:

⁵⁸— U: “Inson qo‘li bilan qurilgan bu Ma’badni Men buzib tashlayman–u, uch kunda inson qo‘llarisiz, boshqa bir Ma’badni tiklayman”, — deganini eshitgan edik.

⁵⁹Lekin bu xususda ham guvohlarning bergan ma’lumotlari bir–biriga mos kelmas edi.

⁶⁰Bundan keyin oliy ruhoniy oldinga chiqib, Isoga: — Indamay turaverasanmi?! Ularning Senga qo‘ygan ayblariga javob qaytarmaysanmi?! — dedi.

⁶¹Iso esa indamadi, hech javob qaytarmadi. Oliy ruhoniy yana Undan so‘radi: — Muborak Xudoning O‘g‘li — Masih Senmisan?

⁶²Iso dedi: — Men O‘shaman. Sizlar Inson O‘g‘lini Qodir Xudoning o‘ng tomonida o‘tirganini va osmon bulutlarida kelayotganini ko‘rasizlar.

⁶³Shundan keyin oliy ruhoniy o‘z kiyimlarini yirtib dedi: — Bizlarga boshqa guvohlarning nima keragi bor?!

⁶⁴Uning kufr ketganini o‘zlaringiz eshitdingizlar. Sizlarning qaroringiz qanday? Hammalari Uni o‘limga loyiq deb topishdi.

⁶⁵Ba’zilar Unga tupurishdi. Uning yuz–ko‘zini bog‘lab, mushtlashdi: “Payg‘ambar, qani top–chi, Seni kim urdi ekan?” deb aytishdi. Soqchilar ham Uni olib ketib, urdilar.

⁶⁶Butrus pastdagi hovlida ekan, oliy ruhoniyning bir cho‘risi kelib qoldi.

⁶⁷Isinib turgan Butrusni ko‘rib, unga tikilib qaradi–da: — Siz ham o‘sha Nosiralik Iso bilan birga edingiz–ku! — dedi.

⁶⁸Lekin Butrus inkor etib: — Nima deyapsan o‘zi, tushunmayapman, — dedi–yu, boshqa yoqqa, tashqi hovliga chiqib ketdi. Shu payt xo‘roz qichqirdi.

⁶⁹Cho‘ri uni yana uchratib, u yerda turganlarga: — Bu odam o‘shalardan biri, — deb yana aytdi.

⁷⁰Butrus yana inkor etdi. Bir ozdan keyin u yerda turganlar yana Butrusga gapira boshlashdi: — Sen Jalilaliksan–ku! O‘shalardan biri ekanliging aniq.

⁷¹— Xudo ursin! Sizlar aytayotgan bu Odamni men tanimayman! — deb qasam ichdi Butrus.

⁷²Naq shu payt xo‘roz ikkinchi marta qichqirdi. Isoning: “Xo‘roz ikki marta qichqirmasdan oldin, sen Mendan uch marta tonasan”, — degan so‘zi Butrusning esiga tushib ketdi. U chidolmay yig‘lab yubordi.