Read O‘zbek tilidagi Muqaddas Kitob, 2013 Mark 5 Bible Online

Mark 5 - O‘zbek tilidagi Muqaddas Kitob, 2013 bible

Mark 5

¹Iso shogirdlari bilan ko‘lning narigi qirg‘og‘idagi Gerasa hududiga yetib keldi.

²Iso qayiqdan tushishi bilanoq, yovuz ruhga chalingan bir odam qabrlar orasidan yugurib chiqib, Uni qarshiladi.

³U odam qabristonda yashardi. Uni hech kim hatto zanjir bilan ham bog‘lay olmasdi.

⁴Ko‘p marotaba uni kishanlaru zanjirlar bilan bog‘lagan bo‘lsalar–da, ammo u zanjirlarni uzib, kishanlarni ham sindirib tashlar edi. Uni tinchitishga hech kimning kuchi yetmas edi.

⁵Doimo, kechayu kunduz qabrlar orasida, tog‘larda baqirib yurar, badanini toshlar bilan tilib, jarohatlar edi.

⁶U Isoni uzoqdan ko‘rib, yugurib keldi–da, Unga ta’zim qilib,

⁷ovozi boricha baqirdi: — Ey Iso, Xudoyi Taoloning O‘g‘li! Meni tinch qo‘y! Xudo haqi Senga yolvoraman, menga azob berma!

⁸Chunki Iso unga: “Ey yovuz ruh, bu odamdan chiqib ket!” — deb buyurgan edi.

⁹Iso yovuz ruhdan: — Isming nima? — deb so‘radi. — Ismim Tumonat, chunki bizlar ko‘pchilikmiz, — deb javob berdi u.

¹⁰Ularni bu hududdan tashqariga haydab chiqarmasligini Isodan qayta–qayta yolvorib so‘radi.

¹¹O‘sha tog‘ning yon bag‘rida katta cho‘chqa podasi o‘tlab yurgan edi.

¹²Yovuz ruhlar Isoga yolvorib: — Bizni shu cho‘chqalarga yuborgin, ularga kiraylik, — deyishdi.

¹³Iso ularga ruxsat berdi. Yovuz ruhlar esa shu zahoti u odamdan chiqib, cho‘chqalarga kirib olishdi. Ikki mingga yaqin cho‘chqa tik qiyalikdan ko‘lga yopirilib, cho‘kib ketdi.

¹⁴Shunda cho‘chqa boquvchilar qochib ketib, bo‘lib o‘tgan hodisani shahar va qishloqlarda gapirib yurdilar. Aholi esa nima bo‘lganini ko‘rishga bordi.

¹⁵Ular Isoning oldiga kelganlarida, ilgari tumonat jin qamragan odamni kiyingan va aqli raso holda o‘tirganini ko‘rib, qo‘rqib ketishdi.

¹⁶Voqeani ko‘rganlar esa haligi odam jindan qanday qutulgani va cho‘chqalar bilan nima ro‘y bergani haqida xalqqa so‘zlab berishdi.

¹⁷Shunda mahalliy xalq Isodan: “Hududimizdan chiqib keting”, deb o‘tindi.

¹⁸Iso qayiqqa tushdi. Jindan qutulgan odam Isoga: “Siz bilan ketay”, deb yolvordi.

¹⁹Lekin Iso rozi bo‘lmadi. Unga shunday dedi: — Uyingga bor, Men — Rabbing sen uchun nimalar qilganimni, qanday rahm–shafqat ko‘rsatganimni o‘z yaqinlaringga gapirib ber.

²⁰Shunda u kishi borib, Iso unga qanchalar muruvvat ko‘rsatganini Dekapolisda e’lon qila boshladi. Hamma hayratga tushardi.

²¹Iso qayiqda ko‘lning narigi tomoniga yana suzib o‘tdi. Bir talay olomon qirg‘oqda Uning atrofiga to‘plandi.

²²Shu payt Yair ismli bir kishi kelib qoldi. U sinagoga oqsoqollaridan biri edi. U Isoni ko‘rdi–yu, oyog‘iga yiqilib:

²³— Mening jajji qizim o‘lim to‘shagida yotibdi. Kelib unga qo‘lingizni tekkizing, u sog‘ayib tirik qolsin, — deb qayta–qayta yolvordi.

²⁴Iso u bilan ketdi. Isoning orqasidan ko‘p xaloyiq ergashib, Uni qisib qo‘yar edi.

²⁵U yerda o‘n ikki yildan beri qon ketishidan azob chekayotgan bir ayol ham bor edi.

²⁶U ko‘p tabiblar muolajasidan ancha qiynalib, butun mol–mulkini sarf etgani bilan hech foyda ko‘rmagan, ahvoli battar yomonlashib borardi.

²⁷Ayol Iso haqida eshitdi–yu, xaloyiq orasida Isoning orqasidan kelib, kiyimiga qo‘l tekkizdi.

²⁸U o‘zicha: “Agar kiyimiga bir tegib olsam bas, sog‘ayib ketaman”, — deb o‘ylagan edi.

²⁹U shunday qilishi bilanoq, qon ketishi to‘xtadi. Ayol kasallikdan forig‘ bo‘lganini o‘z tanasida his etdi.

³⁰Iso esa shu onda O‘zidan bir kuch chiqqanligini sezdi. U orqasiga o‘girilib xaloyiqdan: — Kiyimimga kim tegdi? — deb so‘radi.

³¹Shogirdlari Unga: — Sizni xaloyiq qisib turganligini ko‘rib turibsiz–ku! Nimaga yana: “Menga kim tegdi?” deb so‘rayapsiz? — deyishdi.

³²Lekin Iso buni kim qilganini ko‘rish uchun atrofga qarar edi.

³³Ayol o‘zida qanday o‘zgarish bo‘lganini bilib, titrab–qo‘rqib keldi, Isoning oyoqlari ostiga o‘zini tashlab, butun haqiqatni Unga so‘zlab berdi.

³⁴Iso unga dedi: — Qizim, ishonching seni sog‘aytirdi. Eson–omon bor, dardingdan xalos bo‘lgin.

³⁵Iso shunday deb turgan ham ediki, sinagoga oqsoqolining uyidan odamlar kelib unga: — Qizingiz o‘ldi, nega yana Ustozni ovora qilyapsiz? — dedilar.

³⁶Iso bu so‘zlarni eshitib qolib, sinagoga oqsoqoliga: — Qo‘rqmang, faqat ishoning, — dedi.

³⁷Iso hech kimning ergashishiga yo‘l qo‘ymay, faqat Butrus, Yoqub va uning ukasi Yuhannoni olib ketdi.

³⁸Sinagoga oqsoqolining uyiga yetganlarida, bezovtalikni, dod–faryod qilayotgan odamlarni ko‘rdilar.

³⁹Iso ichkariga kirib: — Nega bezovtasizlar? Nega yig‘layapsizlar? Qizcha o‘lmagan, u uxlab yotibdi, — dedi.

⁴⁰Ular esa Isoning ustidan kulishdi. Iso hammani tashqariga chiqarib yubordi. U qizchaning ota–onasi va shogirdlarini olib qolib, qizcha yotgan xonaga kirdi.

⁴¹Qizchaning qo‘lidan ushlab unga: — Talifa kum! — dedi. Bu gapning tarjimasi: “Qizaloq, qani, o‘rningdan tur!” demakdir.

⁴²O‘n ikki yashar qizcha shu onda o‘rnidan turdi, yurib, atrofni aylana boshladi. Buni ko‘rganlarning aqli shoshdi.

⁴³Iso: — Buni hech kim bilmasin, — deb ularga qat’iy buyurdi va qizchaga ovqat berishlarini aytdi.