Read O‘zbek tilidagi Muqaddas Kitob, 2013 Mark 6 Bible Online

Mark 6 - O‘zbek tilidagi Muqaddas Kitob, 2013 bible

Mark 6

¹Iso u yerdan jo‘nab, ona shahriga bordi. Shogirdlari ham Uning ortidan ergashdilar.

²Shabbat kuni Iso sinagogada ta’lim berdi. Uni tinglayotganlarning ko‘pchiligi hayratga tushib: — Bu Odam shuncha narsani qayerdan o‘rgandi ekan–a? — deb so‘rardilar. — Unga bunday donolikni kim berdi? U bunday mo‘jizalarni qanday qilyapti?

³Iye, U Maryamning duradgor o‘g‘li–ku! Yoqub, Yusuf, Yahudo va Shimo‘nning akasi emasmi bu?! Uning singillari ham oramizda yashaydi–ku! Odamlar Isodan qattiq xafa bo‘ldilar.

⁴Iso ularga shunday dedi: — Payg‘ambar ona shahridan, o‘z qarindosh–urug‘lari va uyidan boshqa hamma yerda izzatlanadi.

⁵Iso u yerda hech qanday mo‘jiza ko‘rsata olmadi. Faqatgina birmuncha bemorlarga qo‘l tekkizib, ularni sog‘aytirdi.

⁶Iso odamlarning ishonchsizligiga hayron qoldi. Shundan so‘ng Iso atrofdagi qishloqlarda kezib yurib, ta’lim berardi.

⁷O‘n ikki havoriyni yoniga chaqirib, ikkita–ikkitadan qilib jo‘nata boshladi. Ularga yovuz ruhlar ustidan hokimiyat berdi.

⁸Ularga buyurib dedi: “Yo‘l uchun yolg‘iz hassadan boshqa hech narsa — non ham, to‘rva ham, belbog‘laringizga mis chaqa ham qistirib olmanglar,

⁹oyog‘ingizga choriq kiyib, ustingizga qo‘shimcha kiyim olmanglar.”

¹⁰Iso yana dedi: “Biror yerga borib, bironta uyga kirganingizda, to o‘sha joyni tark etguningizgacha, shu uyda turinglar.

¹¹Agar biror joyning odamlari sizni qabul qilmasa va sizga quloq solmasa, u yerdan chiqib ketayotganingizda ularni ogohlantirish tariqasida oyoqlaringizning changini qoqib ketinglar.”

¹²Shunday qilib, havoriylar yo‘l yurib, tavba qilinglar, deb hammani da’vat qilishdi.

¹³Ular ko‘p jinlarni quvib chiqarishdi va ko‘p xastalarga moy surtib ularni sog‘aytirishdi.

¹⁴Isoning nomi el og‘ziga tushib qolgan edi. Shoh Hirodning qulog‘iga ham mish–mishlar yetib bordi. Ba’zi odamlar: “Yahyo cho‘mdiruvchi tirilib kelibdi. Shuning uchun U bunday ajoyibotlarni sodir qilmoqda”, deyishardi.

¹⁵Boshqalar esa: “Bu Ilyos”, deb aytishardi. Yana boshqa birovlari: “Qadimgi payg‘ambarlarga o‘xshagan bir payg‘ambar bu”, deb aytardilar.

¹⁶Hirod bularni eshitib, shunday dedi: — Men boshini oldirgan Yahyo tirilib kelibdi.

¹⁷[17-18] Hirod o‘z ukasi Filipning xotini Hirodiyaga uylangan edi. Yahyo esa Hirodga: “Siz ukangizning xotiniga uylana olmaysiz, bu qonunga zid”, — deb aytar edi. Shuning uchun Hirod Yahyoni qo‘lga olib, zindonga qamatib qo‘ygan edi.

¹⁸

¹⁹Hirodiyaning ham Yahyoda qasdi bor edi. U Yahyoni o‘ldirmoqchi bo‘lardi, ammo bu niyatiga yeta olmayotgan edi.

²⁰Negaki Hirod Yahyoning solih va muqaddas kishi ekanini bilib, undan qo‘rqar va uni himoya qilar edi. Uning so‘zlari Hirodni gangitib qo‘yardi, shunga qaramay Hirod uni eshitishni xush ko‘rardi.

²¹Bir kuni qulay fursat tug‘ilib qoldi. Hirod o‘zining tug‘ilgan kuni munosabati bilan amaldorlariga, lashkarboshilariga va Jalila viloyatining yo‘lboshchilariga ziyofat berdi.

²²Hirodiyaning qizi kirib, raqs tushdi va Hirod bilan ulfatlarining ko‘nglini topdi. Shoh qizga: — Tila tilagingni, tilagan narsangni beraman, — dedi.

²³Unga hatto qasam ichib: — Mendan nima so‘rasang, beraman, shohligimning yarmigacha bo‘lsa ham, beraman, — dedi.

²⁴Qiz tashqariga chiqib onasiga: — Nima so‘ray? — dedi. — Yahyo cho‘mdiruvchining boshini so‘ra! — dedi onasi.

²⁵Qiz shu onda shoh huzuriga yugurib borib: — Menga hoziroq Yahyo cho‘mdiruvchining boshini laganda keltirib berishingizni so‘rayman, — dedi.

²⁶Shoh juda xafa bo‘ldi. Ammo mehmonlari oldida qasam ichgani uchun qizning iltimosini rad etishni istamadi.

²⁷U o‘sha zahoti jallodni yuborib, Yahyoning boshini keltirishni buyurdi.

²⁸Jallod zindonga borib, Yahyoning boshini tanidan judo qildi. Keyin uning boshini laganda keltirib, qizga berdi. Qiz esa onasiga berdi.

²⁹Yahyoning shogirdlari yuz bergan hodisani eshitib, uning jasadini olgani borishdi va uni dafn etishdi.

³⁰Havoriylar Isoning oldiga yig‘ilib, qilgan hamma ishlarini, xalqqa nimalar o‘rgatishganini aytib berdilar.

³¹Iso ularga: — Kelinglar, yolg‘iz o‘zimiz kimsasiz joyga boraylik, bir oz dam olinglar, — dedi. Chunki kelib–ketuvchilar ko‘pligidan ularning ovqat yeyishga ham vaqti yo‘q edi.

³²Iso bilan shogirdlari qayiqqa tushib, yolg‘iz o‘zlari kimsasiz joyga jo‘nab ketishdi.

³³Lekin ko‘pchilik ularning qayerga ketayotganini bilib qoldilar. Shunda atrofdagi hamma shaharlardan odamlar piyoda yo‘lga tushishdi, Iso bilan shogirdlari borayotgan joyga yugurib, ulardan oldin yetib borishdi.

³⁴Iso qayiqdan tushganda, katta bir olomonni ko‘rdi. Ularga achinib ketdi, chunki ular cho‘ponsiz qo‘ylarga o‘xshardi. Iso ularga ko‘p narsalar haqida ta’lim berdi.

³⁵Kech kirganda, shogirdlar Isoning oldiga kelib dedilar: — Bu joy kimsasiz ekan, buning ustiga, juda kech bo‘lib qoldi.

³⁶Xalqni jo‘natib yuboring, toki ular atrofdagi qishloq va ovullarga borib, o‘zlariga yegulik sotib olishsin.

³⁷— Sizlar ularga ovqat beringlar! — dedi Iso. — Nahotki biz ikki yuz kumush tangaga non sotib olib kelib, xalqqa yedirsak? — deb so‘rashdi Undan.

³⁸Iso dedi: — Qancha nonlaringiz bor? Borib ko‘ringlar. Ular bilib kelib: — Beshta non, ikkita baliq bor ekan, — deyishdi.

³⁹Iso xaloyiqni guruh–guruh qilib, yashil o‘t ustiga o‘tqazishni shogirdlariga buyurdi.

⁴⁰Xalq yuztadan va elliktadan guruh–guruh bo‘lib o‘tirdi.

⁴¹Iso beshta non bilan ikkita baliqni oldi va osmonga qarab, shukrona duosini o‘qidi. Nonlarni sindirib, xaloyiqqa tarqatish uchun shogirdlariga berdi. Ikkita baliqni ham hammaga taqsimlab berdi.

⁴²Hamma yeb to‘ydi.

⁴³So‘ng ortib qolgan non burdalarini va baliqlarni yig‘ib olishgan edi, o‘n ikki savat chiqdi.

⁴⁴Non yeganlar besh ming erkak edi.

⁴⁵Iso vaqt o‘tkazmay, shogirdlarini qayiqqa tushirib, ko‘lning narigi tomonidagi Baytsayda shahriga ketishga majbur qildi. Olomonni esa uylariga qaytarib jo‘natib yubordi.

⁴⁶Odamlar bilan xayrlashgandan keyin, ibodat qilish uchun tepalikka chiqdi.

⁴⁷Kech kirdi. Qayiq ko‘lning o‘rtasida, Iso esa yolg‘iz O‘zi quruqlikda qolgan edi.

⁴⁸Shogirdlar eshkak eshishga qiynalayotgan edilar, chunki shamol qayiqqa qarshi esar edi. Iso buni ko‘rib, erta saharda ko‘l ustida yurganicha shogirdlari tomon keldi–da, yonlaridan o‘tib ketmoqchi bo‘ldi.

⁴⁹Shogirdlar esa ko‘l yuzida yurgan Isoni ko‘rib, arvoh deb o‘ylab, baqirib yuborishdi.

⁵⁰Chunki hammalari Uni ko‘rib, vahimaga tushib qolgan edilar. Lekin Iso o‘sha zahoti ularga: — Dadil bo‘linglar! Qo‘rqmanglar, bu Menman! — dedi.

⁵¹So‘ng Iso shogirdlari yoniga — qayiqqa o‘tgach, shamol tinib qoldi. Shogirdlar tamomila hayratga tushdilar,

⁵²chunki ular non to‘g‘risidagi mo‘jizani ham tushunmagan edilar, buni anglashga aqllari yetmas edi.

⁵³Ular ko‘ldan suzib o‘tib, Genisaret o‘lkasiga keldilar. O‘sha yerda qayiqni bog‘ladilar.

⁵⁴Qayiqdan chiqishlari bilanoq xalq Isoni tanib qoldi.

⁵⁵Odamlar butun yurtni yugurib aylanib chiqdilar, xastalarni to‘shaklarda Isoning oldiga olib bordilar. Ular har safar Isoning qayerdaligini eshitishsa xastalarni o‘sha yerga olib borishardi.

⁵⁶Iso qayerga bormasin — qishloqlargami, shaharlargami, ovullargami — odamlar xastalarni ochiq maydonlarga yotqizib qo‘yishardi. Xastalar Isodan: “Hech bo‘lmasa kiyimingizning etagiga qo‘l tekkizaylik”, deb iltimos qilishardi. Unga qo‘l tekkizganlarning hammasi shifo topardi.