Read O‘zbek tilidagi Muqaddas Kitob, 2013 Mark 7 Bible Online

Mark 7 - O‘zbek tilidagi Muqaddas Kitob, 2013 bible

Mark 7

¹Farziylar va Quddusdan kelgan ayrim Tavrot tafsirchilari Isoning yoniga yig‘ilib keldilar.

²Iso shogirdlarining ba’zilari harom, ya’ni yuvilmagan qo‘llari bilan non yeyayotganlarini ular ko‘rib qoldilar.

³Farziylar va umuman yahudiylar ota–bobolarining urf–odatini saqlab, qo‘llarini yaxshilab yuvmay hech ovqat yemaydilar.

⁴Bozordan qaytganlarida ham yuvinmay ovqat yemaydilar. Shuningdek, kosa, tovoq, qozon va so‘rini yuvish kabi ko‘pgina udumlarga rioya qiladilar.

⁵Shunday qilib, farziylar va tafsirchilar Isodan so‘radilar: — Nega Sizning shogirdlaringiz ota–bobolaringizning urf–odatini saqlashmaydi? Nima uchun harom qo‘llari bilan non yeyishadi?

⁶Iso ularga shunday javob berdi: — Ishayoning bashorati siz ikkiyuzlamachilarga juda to‘g‘ri keladi, u yerda yozilganki: “Bu xalq Meni tildagina izzat qiladi, Yuraklari esa Mendan uzoqdir.

⁷Ular Menga behuda sajda qiladilar, Inson yaratgan qoidalarni ilohiy qonun deb o‘rgatadilar.”

⁸Sizlar Xudoning amrlarini yig‘ishtirib qo‘yasizlar, insoniy urf–odatlarga esa yopishib olasizlar.

⁹Iso yana ularga dedi: — Ha, sizlar urf–odatlaringizni saqlash uchun, Xudoning amrlarini chetlab o‘tishning zo‘r yo‘lini topgansizlar!

¹⁰Muso aytgan edi: “Ota–onangizni hurmat qiling. Otasini yoki onasini xo‘rlagan har qanday odamga o‘lim jazosi berilsin.”

¹¹Ammo sizlar shunday ta’lim berasizlar: odam o‘z otasi yoki onasiga: “Farzandlik burchim — Xudoga qurbon (ya’ni Xudoga in’om qilingan)”, deb aytishi mumkin.

¹²Shundan keyin o‘sha odamning otasiga yoki onasiga yaxshilik qilishiga sizlar yo‘l qo‘ymaysizlar.

¹³Shu tariqa sizlar o‘zlaringiz o‘rnatgan urf–odatlaringiz orqali Xudoning kalomini bekor qilasizlar. Sizlar bunga o‘xshash yana ko‘p ishlarni qilasizlar.

¹⁴Keyin Iso butun xalqni yana yoniga chaqirib, dedi: — Hammalaringiz Menga quloq solib, tushunib olinglar!

¹⁵[15-16] Tashqaridan inson ichiga kiradigan hech narsa uni harom qila olmaydi. Aksincha, inson ichidan chiqadigan narsa uni harom qiladi [1].

¹⁷Iso xaloyiq orasidan chiqib uyga kirdi, shogirdlar Undan: “Haligi aytganlaringizni tushuntirib bering”, deb iltimos qilishdi.

¹⁸Iso ularga dedi: — Sizlar ham shunchalik befahmmisizlar?! Tashqaridan insonning ichiga kiradigan hech narsa uni harom qila olmasligini anglamaysizlarmi?

¹⁹Bu narsalar insonning qalbiga emas, qorniga kiradi va kerak joydan chiqib ketadi. Iso bu gaplari bilan hamma yeguliklar halol ekanini e’lon qildi.

²⁰U yana dedi: — Insonning ichidan chiqadigan narsalar insonni harom qiladi.

²¹Chunki ichdan, ya’ni inson qalbidan yomon fikrlar, zino, o‘g‘irlik, qotillik,

²²fahsh, ochko‘zlik, fosiqlik, makkorlik, shahvat, hasad, tuhmat, manmanlik va nodonlik chiqadi.

²³Ana shu yomonliklarning hammasi insonning ichidan chiqib, uni harom qiladi.

²⁴Iso u yerdan chiqib, Tir hududiga ketdi. Bir uyga kirdi va buni hech kim bilib qolishini istamas edi, lekin yashirina olmadi.

²⁵Qizalog‘ini yovuz ruh chalgan bir ayol Iso haqida eshitib qoldi–da, tez kelib, Uning oyog‘iga yiqildi.

²⁶Bu ayol Suriyaning Finikiya o‘lkasida tug‘ilgan bo‘lib, yahudiy emas edi. U: “Qizimdan jinni quvib chiqaring”, — deb Isodan yolvorib so‘radi.

²⁷Biroq Iso unga: — Avval bolalar to‘ysin, bolalardan nonni olib kuchuklarga tashlash yaxshi emas, — dedi.

²⁸— To‘g‘ri, Hazrat, — dedi ayol. — Lekin kuchuklar ham bolalarning dasturxonidan to‘kilgan ushoqlarini yeydi–ku.

²⁹Iso unga: — Mana shu gaping uchun Senga yordam beraman. Endi ketaver. Qizingdan jin chiqib ketdi, — dedi.

³⁰Ayol uyiga borganda, qizini jindan qutulib, to‘shakda yotgan holda ko‘rdi.

³¹Iso Tir hududidan chiqib, Sidonga bordi. So‘ng Jalila ko‘li bo‘ylaridan o‘tib, Dekapolisga bordi.

³²Ayrim odamlar Isoning oldiga zo‘rg‘a gapiradigan bir kar odamni olib kelib, unga qo‘l tekkizishini so‘rashdi.

³³Iso u odamni xaloyiq orasidan bir chetga olib chiqdi, so‘ng O‘z barmoqlarini uning quloqlariga tiqib qo‘ydi. So‘ng tupurib, so‘lagini o‘sha odamning tiliga tekkizdi.

³⁴Keyin osmonga qarab, chuqur xo‘rsindi–da, unga: — Effatah! — dedi. Bu so‘zning tarjimasi “Ochil!” demakdir.

³⁵Shu onda u odamning quloqlari ochilib, tilga kirdi, ravongina gapira boshladi.

³⁶Iso u yerdagilarga, buni hech kimga aytmanglar, deb buyurdi. Biroq Iso odamlarga qancha man etsa ham, ular bu hodisani yanada ko‘proq yoyishardi.

³⁷Ular haddan tashqari hayratda qolib, shunday deyishardi: “U hamma narsani yaxshi qiladi, karlarni eshitadigan, soqovlarni gapiradigan qiladi.”