Read O‘zbek tilidagi Muqaddas Kitob, 2013 Luqo 18 Bible Online

Luqo 18 - O‘zbek tilidagi Muqaddas Kitob, 2013 bible

Luqo 18

¹Shogirdlar doimo va bezmasdan ibodat qilsin deb, Iso ularga shunday bir masal aytib berdi:

²— Bir shaharda Xudodan ham qo‘rqmaydigan, odamdan ham uyalmaydigan bir qozi bor ekan.

³O‘sha shaharda bir beva ayol ham yashar ekan. U qozining oldiga tez–tez borib turib: — Meni raqibimdan himoya qiling, — deb o‘tinarkan.

⁴Qozi ancha vaqtgacha unga yordam berishdan bosh tortib yurar ekan. Oxiri u o‘zi–o‘ziga shunday debdi: — Men Xudodan qo‘rqmayman, odamlardan ham uyalmayman.

⁵Ammo bu beva xotin meni holu jonimga qo‘ymagani uchun, uni himoya qila qolay. Bo‘lmasa, u kelaverib meni bezor qiladi.

⁶Rabbimiz Iso gapida davom etib dedi: — Adolatsiz qozining gapini eshitdingizmi?

⁷Shunday ekan, nahotki Xudo tunu kun iltijo qilayotgan O‘z tanlaganlarini himoya qilmasa?! Yo‘q, Xudo ularni kuttirib qo‘ymaydi!

⁸Sizlarga aytaman, ularni zudlik bilan himoya qiladi! Ammo Inson O‘g‘li kelganda, yer yuzida imoni bor odamlarni toparmikin?”

⁹O‘zlarining solihligiga ishonib, boshqalarni mensimaydigan ba’zi odamlarga Iso quyidagi masalni aytib berdi:

¹⁰“Ikki odam ibodat qilgani Ma’badga kirishibdi. Ularning biri farziy, ikkinchisi soliqchi ekan.

¹¹Farziy o‘rnidan turib, shunday ibodat qilibdi: — Xudoyim, O‘zingga shukr! Chunki men boshqalarga o‘xshab o‘g‘ri, jinoyatchi, zinokor yoki manavi soliqchiday emasman.

¹²Men haftada ikki marta ro‘za tutaman. Topganimning o‘ndan birini ushr qilib beraman.

¹³Soliqchi bo‘lsa uzoqda turib, hatto osmonga ham qarashga botinolmay, ko‘kragiga urganicha: — Yo Xudo, men gunohkorga rahm qil! — deb iltijo qilardi.

¹⁴Sizga aytaman: farziy emas, mana shu odam oqlanib uyiga qaytdi. Zotan o‘zini o‘zi yuksaltirgan odam kamsitiladi, o‘zini past olgan odam esa yuksaltiriladi.”

¹⁵Iso bolalarimizga qo‘l tekkizsin, deb odamlar Uning oldiga hatto go‘daklarni ham olib kelishardi. Shogirdlar buni ko‘rib, odamlarni koyidilar.

¹⁶Iso esa bolalarni yoniga chaqirib, dedi: “Bolalarga yo‘l beringlar, Mening oldimga kelishiga to‘sqinlik qilmanglar! Zero, Xudoning Shohligi shundaylarnikidir.

¹⁷Sizlarga chinini aytayin: kim Xudoning Shohligini bola kabi qabul qilmasa, unga hech qachon kirolmaydi.”

¹⁸Yahudiy boshliqlardan biri Isodan so‘radi: — Valine’mat Ustozim! Abadiy hayotga ega bo‘lish uchun nima qilishim kerak?

¹⁹Iso unga dedi: — Nega Meni valine’mat deysiz? Birgina Xudodan boshqa hech kim valine’mat emas.

²⁰Siz amrlarni bilasiz: “Zino qilmang. Qotillik qilmang. O‘g‘irlik qilmang. Yolg‘on guvohlik bermang. Ota–onangizni hurmat qiling.”

²¹— Bularning hammasiga yoshligimdan amal qilib kelaman, — dedi boyagi boshliq.

²²Buni eshitib, Iso dedi: — Sizga birgina narsa yetishmaydi: bor narsangizni soting, pulini kambag‘allarga tarqating. Shunda osmonda xazinangiz bo‘ladi. Keyin kelib, Menga ergashing.

²³Boshliq buni eshitib, qattiq xafa bo‘ldi, chunki u juda boy edi.

²⁴Iso uning xafa bo‘lganini ko‘rib dedi: — Mol–dunyosi bor odamlarning Xudo Shohligiga kirishi naqadar qiyin!

²⁵Boyning Xudo Shohligiga kirishidan ko‘ra, tuyaning igna teshigidan o‘tishi osonroqdir.

²⁶Buni eshitganlar esa: — Unday bo‘lsa, kim najot topa olar ekan? — deb so‘rashdi.

²⁷Iso shunday javob berdi: — Odamlar uchun imkonsiz bo‘lgan narsaning Xudo uchun imkoni bor.

²⁸Shunda Butrus dedi: — Mana, biz uy–joyimizni tashlab, Sizning orqangizdan ergashib keldik.

²⁹Iso shogirdlariga dedi: — Sizlarga chinini aytayin, Xudoning Shohligi uchun uy–joyini, yoki xotinini yo aka–ukalarini yoki ota–onasini yo bola–chaqasini qoldirgan odam

³⁰bu dunyoning o‘zidayoq bir necha barobar ortig‘i bilan oladi, narigi dunyoda esa abadiy hayotga ega bo‘ladi.

³¹Keyin Iso o‘n ikki shogirdini chetga olib, ularga dedi: — Mana, biz Quddusga ketyapmiz. Payg‘ambarlarning Inson O‘g‘li to‘g‘risida yozgan hamma bashoratlari bajo bo‘ladi.

³²Uni g‘ayriyahudiylarga tutib beradilar. Uni masxaralab haqorat qiladilar. Unga tupuradilar.

³³G‘ayriyahudiylar Uni qamchilaydilar, keyin o‘ldiradilar. Ammo uchinchi kuni U tiriladi.”

³⁴Shogirdlar esa bu so‘zlardan hech narsa tushunmadilar. Bu so‘zlarning ma’nosi ularga qorong‘i edi, Isoning aytganlarini ular anglamadilar.

³⁵Iso Yerixo shahriga kirib kelayotganda, bir ko‘r odam yo‘l chekkasida sadaqa so‘rab o‘tirar edi.

³⁶Oldidan katta bir olomon o‘tib ketayotganini eshitgan o‘sha ko‘r: — Nima gap? — deb so‘radi.

³⁷— Nosiralik Iso o‘tib ketyapti, — deb javob berishdi unga.

³⁸Shunda ko‘r: — Ey Dovud O‘g‘li Iso, menga rahm qil! — deb baqirdi.

³⁹Oldinda ketayotganlar esa: — Jim bo‘l! — deb ko‘rni koyishdi. U esa yanada qattiqroq baqirdi: — Ey Dovud O‘g‘li! Menga rahm qil!

⁴⁰Shunda Iso to‘xtab, ko‘rni yoniga olib kelishlarini buyurdi. Ko‘r kelgach, Iso undan so‘radi:

⁴¹— Mendan nima istaysan? Sen uchun nima qilay? — Hazrat, ko‘zlarim ko‘rsin! — dedi u.

⁴²Iso unga: — Ko‘zlaring ko‘rsin, ishonching senga shifo berdi, — dedi.

⁴³O‘sha zahoti u ko‘ra boshladi. So‘ng Xudoni ulug‘lagancha Isoga ergashdi. Buni ko‘rgan butun xalq Xudoga hamdu sanolar aytdi.