Read O‘zbek tilidagi Muqaddas Kitob, 2013 Luqo 19 Bible Online

Luqo 19 - O‘zbek tilidagi Muqaddas Kitob, 2013 bible

Luqo 19

¹Iso Yerixo shahriga kirib, shahar bo‘ylab o‘tayotgan edi.

²Bu shaharda Zakkay degan bir odam bor edi. U soliqchilar boshlig‘i bo‘lib, boy edi.

³Zakkay: “Iso kim ekan?” deb Uni ko‘rishga urinardi, ammo odam ko‘pligidan ko‘ra olmasdi, chunki uning bo‘yi past edi.

⁴U oldinga yugurib, Isoni ko‘rish uchun shikamora anjir daraxti ustiga chiqib oldi. Iso o‘sha yerdan o‘tishi kerak edi.

⁵Iso u yerga kelganda, yuqoriga qarab, Zakkayga dedi: — Zakkay! Tezroq pastga tush, Men bugun sening uyingda mehmon bo‘lishim kerak.

⁶Zakkay darrov pastga tushdi, Isoni quvonch bilan uyiga taklif qildi.

⁷Buni ko‘rganlarning hammasi: “Iso bir gunohkor odamning uyiga mehmonga bordi”, deb norozilik bildirishdi.

⁸Zakkay esa o‘rnidan turib, Rabbimiz Isoga dedi: — Hazrat, men mol–mulkimning yarmini kambag‘allarga beraman. Biron kimsaning narsasini nohaq olgan bo‘lsam, to‘rt barobar qilib qaytaraman.

⁹Iso unga shunday javob berdi: — Bugun bu xonadonga najot keldi, chunki bu odam ham Ibrohimning o‘g‘lidir.

¹⁰Inson O‘g‘li yo‘qolganni izlab topish va uni qutqarish uchun kelgan.

¹¹Olomon Isoning bu so‘zlarini tinglar ekan, Iso gapini bir masal bilan davom ettirdi. Chunki Iso Quddusga yaqinlashib qolgan edi, odamlar ham, Xudoning Shohligi hozir zohir bo‘lishi kerak, deb o‘ylardilar.

¹²Iso shunday dedi: “Bir zodagon odam uzoq mamlakatga ketmoqchi bo‘libdi. U yerda shohlik taxtini egallab, qaytib kelmoqchi edi.

¹³Ketishdan oldin u xizmatkorlaridan o‘ntasini chaqiribdi–da, har biriga bittadan tilla berib, shunday debdi: “Men qaytib kelgunimcha, bu pullarni ishga solinglar.”

¹⁴Holbuki, bu zodagonning hamyurtlari uni yomon ko‘rishar ekan. Uning orqasidan: “Bu odam bizga shoh bo‘lmasin, istamaymiz”, deb aytish uchun elchilar yuborishibdi.

¹⁵Ammo zodagon shohlik taxtini egallab, qaytib kelibdi. So‘ng o‘zi pul bergan xizmatkorlarini chaqirtirib, kim qancha foyda olganini bilmoqchi bo‘libdi.

¹⁶Birinchisi kelib: — Xo‘jayin, sizning tillangiz o‘n tilla foyda olib keldi, — debdi.

¹⁷Xo‘jayin unga: — Barakalla! Sen yaxshi xizmatkorsan! Kichik ishda ishonchimni oqlaganing uchun o‘nta shahar ustidan hokim bo‘lasan, — debdi.

¹⁸Ikkinchisi kelib: — Xo‘jayin, sizning tillangiz besh tilla foyda keltirdi, — debdi.

¹⁹Unga ham: — Sen ham beshta shaharga hokimlik qilasan, — debdi.

²⁰So‘ng uchinchi xizmatkori kelib: — Xo‘jayin! Mana sizning tillangiz, men uni ro‘molchaga tugib saqladim.

²¹Men sizdan qo‘rqdim, siz qattiqqo‘l odamsiz. Siz bermasdan olasiz, ekmasdan o‘rasiz, — debdi.

²²Xo‘jayin esa unga dedi: — Ey yomon xizmatkor! Men seni o‘z so‘zlaring bo‘yicha hukm qilaman! Mening qattiqqo‘lligimni hamda bermasdan olishimni, ekmasdan o‘rishimni bilar ekansan,

²³nega pulimni muomalaga kiritmading? Men qaytib kelganimdan keyin, pulimni foydasi bilan olgan bo‘lardim.

²⁴So‘ng yonida turganlarga dedi: — Uning qo‘lidan tillani olib, o‘n tillasi borga beringlar.

²⁵— Xo‘jayin, uning o‘n tillasi bor–ku! — deyishibdi ular.

²⁶— Sizlarga shuni aytay: kimda bor bo‘lsa, unga yana beriladi. Kimda yo‘q bo‘lsa, hatto bori ham tortib olinadi.

²⁷Endi mening shoh bo‘lishimni istamagan dushmanlarimga kelsak, ularni shu yerga olib kelib, ko‘z oldimda qatl qilinglar.”

²⁸Iso shu gaplarni aytgandan keyin, yo‘lida davom etib, Quddusga ketdi.

²⁹Zaytun tog‘i etagidagi Baytfagiya bilan Baytaniya qishloqlariga yaqinlashgach, U shogirdlaridan ikkitasiga dedi:

³⁰— Anavi qishloqqa boringlar. U yerga kirishingiz bilanoq, hali minilmagan, bog‘langan xo‘tikni ko‘rasizlar. Xo‘tikni yechib, bu yerga olib kelinglar.

³¹Agar kimdir sizlardan: “Xo‘tikni nega yechyapsizlar?” — deb so‘rab qolsa, “Bu xo‘tik Rabbimiz Masihga kerak”, deb aytinglar.

³²Shogirdlar borib, xuddi Isoning aytganini topdilar.

³³Xo‘tikni yechayotganlarida uning egalari: — Nega xo‘tikni yechyapsizlar? — deb so‘rashdi.

³⁴Shogirdlar: — U Rabbimiz Masihga kerak, — dedilar.

³⁵Xo‘tikni Isoning oldiga keltirishdi–da, ustiga to‘nlarini tashlab, Isoni mindirishdi.

³⁶Iso xo‘tikni minib ketayotganda, odamlar to‘nlarini yo‘lga poyandoz qildilar.

³⁷Iso Zaytun tog‘idan tushadigan joyga yetib kelganda, ko‘pdan–ko‘p shogirdlar ko‘rgan barcha mo‘jizalarni eslab shodlandilar va baland ovozda Xudoga hamdu sanolar aytdilar:

³⁸“Egamiz nomidan keladigan Shoh baraka topsin! Osmonda tinchlik, falak toqida shon–sharaflar bo‘lsin!”

³⁹Shunda olomon orasidan ba’zi farziylar Isoga: — Ustoz, shogirdlaringizni jim qiling! — deyishdi.

⁴⁰Iso esa ularga dedi: — Sizlarga shuni aytay: agar bular jim bo‘lsa, toshlar chinqiradi!

⁴¹Iso Quddusga kiray deganda, shaharni ko‘rib, yig‘lab yubordi:

⁴²— Tinchlik uchun nimalar zarurligini bugun sen bilsayding! Ammo bular senga qorong‘i.

⁴³Boshingga shunday kunlar keladi: dushmanlaring atrofingga tuproq uyadilar, seni o‘rab oladilar, har tomondan siquvga oladilar.

⁴⁴Bag‘ringdagi farzandlaringni qirib tashlaydilar. Seni shu qadar vayron qiladilarki, shahringda hatto tosh ustida turgan tosh qolmaydi. Chunki Xudo seni qutqargani kelgandi, ammo sen bu imkoniyatni qo‘ldan boy berding.

⁴⁵Iso Ma’badga kirib, ichkarida savdo–sotiq qilayotganlarni quvib chiqara boshladi.

⁴⁶Ularga shunday dedi: — “Mening uyim Ibodat Uyi bo‘ladi, deb Tavrotda yozilgan–ku! Sizlar esa Xudoning uyini qaroqchilar uyasiga aylantirib yuboribsizlar!

⁴⁷Iso har kuni Ma’badda ta’lim berardi. Bosh ruhoniylar, Tavrot tafsirchilari va xalq oqsoqollari esa Uni halok qilish payiga tushdilar.

⁴⁸Lekin buning chorasini topmadilar, chunki butun xalq Isoning so‘zlarini jonu dili bilan tinglar edi.