Read O‘zbek tilidagi Muqaddas Kitob, 2013 Luqo 2 Bible Online

Luqo 2 - O‘zbek tilidagi Muqaddas Kitob, 2013 bible

Luqo 2

¹O‘sha kunlarda Qaysar Avgust butun Rim imperiyasidagi aholi ro‘yxatga olinsin, degan farmon chiqardi.

²Bu ilk aholi ro‘yxati bo‘lib, Suriyada Kviriniy hokim bo‘lganda o‘tkazildi.

³Ro‘yxatdan o‘tish uchun hamma o‘z shahriga bordi.

⁴Yusuf ham Jaliladagi Nosira shahridan Yahudiyaning Baytlahm shahriga yo‘l oldi. Bu shahar Dovud shahri edi. Yusuf Dovud xonadonidan, uning naslidan edi.

⁵Yusuf ro‘yxatdan o‘tgani Maryamni ham o‘zi bilan olib ketdi. Maryam Yusufga unashtirilgan bo‘lib, farzand kutayotgan edi.

⁶Ular o‘sha yerda bo‘lganlarida Maryamning oy–kuni to‘ldi.

⁷U o‘zining to‘ng‘ich o‘g‘lini tug‘di. Uni yo‘rgaklab, oxurga yotqizib qo‘ydi, chunki mehmonxonada ularga joy yo‘q edi.

⁸Baytlahm yaqinida cho‘ponlar bor edi. Ular tunda yaylovdagi suruvini qo‘riqlash uchun dalada yotib qolgan edilar.

⁹Ularning qarshisida Egamizning bir farishtasi paydo bo‘ldi, Egamizning ulug‘vorligi ularning atrofini yoritib yubordi. Cho‘ponlar qattiq vahimaga tushdilar.

¹⁰Ammo farishta ularga shunday dedi: — Qo‘rqmanglar! Men sizlarga Xushxabar olib keldim. Bu xabar hammaga buyuk quvonch keltiradi.

¹¹Bugun Dovudlar shahrida sizlar uchun Najotkor tug‘ildi. U Masihdir, bizning Rabbimizdir.

¹²Mana, sizlarga Uning belgisi: oxurda yotgan, yo‘rgaklangan chaqaloqni topasizlar.

¹³Birdan farishtaning yonida samo lashkari bo‘lmish son–sanoqsiz farishtalar paydo bo‘ldi. Ular Xudoga hamdu sano aytishardi:

¹⁴“Falak toqidagi Xudoga sharaflar bo‘lsin, Xudodan marhamat topgan yerdagi bandalarga tinchlik kelsin!”

¹⁵Farishtalar cho‘ponlar oldidan osmonga qo‘tarilgan zamon, cho‘ponlar bir–biriga dedilar: — Qani, Baytlahmga boraylik! Egamiz bizga aytgan voqea yuz berganini ko‘raylik!

¹⁶Ular shosha–pisha bordilar, Maryam, Yusuf va oxurda yotgan chaqaloqni ko‘rdilar.

¹⁷Ular chaqaloqni ko‘rib, farishta bu chaqaloq to‘g‘risida nimalar aytganini gapirib berdilar.

¹⁸Cho‘ponlarning gapini eshitganlarning hammasi hayratga tushdi.

¹⁹Maryam esa bu so‘zlarning barini diliga tugib olib, chuqur o‘ylab yurdi.

²⁰Cho‘ponlar qaytib ketayotib, Xudoni ulug‘lab, Unga hamdu sanolar aytdilar. Chunki eshitgan va ko‘rganlarining hammasi xuddi farishta aytganiday sodir bo‘lgandi.

²¹Oradan sakkiz kun o‘tdi. Chaqaloqni sunnat qiladigan payt keldi. Unga Iso deb ism qo‘ydilar. Iso ona qornida paydo bo‘lmasdan oldin, farishta Unga shu ismni bergan edi.

²²[22-24] Maryam, Tavrotga ko‘ra, tozalanish kunlariga rioya qildi. Bu muddat tugagach, Maryam bilan Yusuf Quddusga bordilar. U yerda poklanish qurbonligini keltirib, Egamizning qonunidagi “ikkita kaptar yoki ikkita musicha keltirilsin”, degan amrni bajardilar. Ular bolani ham Egamizga taqdim qilmoqchi bo‘lib, uni o‘zlari bilan Quddusga olib borgan edilar. Chunki Egamizning qonunida: “Har bir to‘ng‘ich o‘g‘il Egamizga bag‘ishlanishi kerak”, deb yozilgan.

²³

²⁴

²⁵O‘sha paytda Quddusda Shimo‘n degan bir odam bor edi. U solih, taqvodor odam bo‘lib, Isroilning najot topishini intizor bo‘lib kutar edi. Muqaddas Ruh unga yor edi.

²⁶Muqaddas Ruh unga: “Egamiz va’da qilgan Masihni sen ko‘rmaguningcha, o‘lmaysan”, deb ayon qilgan edi.

²⁷Shunday qilib, Shimo‘n Muqaddas Ruh boshchiligida Ma’badga bordi. Isoning ota–onasi qonunda buyurilgan marosimni bajarish uchun, chaqaloqni Ma’bad hovlisiga olib kirdilar.

²⁸Shunda Shimo‘n chaqaloqni qo‘liga olib, Xudoga hamdu sano aytdi:

²⁹“Ey Egam, va’dangni Sen bajo aylading, Endi tinchgina o‘lishga rozi bu quling.

³⁰Zero, o‘z ko‘zim ila ko‘rdim Qutqaruvchini,

³¹Barcha ellar oldida hozirlagan najotingni.

³²G‘ayriyahudiylarga ayon bo‘ladigan nurdir U, Xalqing Isroilning shuhratidir U.

³³Yusuf ham, Maryam ham Iso haqida aytilgan bu so‘zlardan hayratga tushdilar.

³⁴Shimo‘n ularni duo qilib, Isoning onasi Maryamga dedi: — Mana shu go‘dak Isroilda ko‘p odamlarning qulashiga va yuksalishiga sababchi bo‘ladi. U Xudodan alomat bo‘ladi, Uni ko‘plar rad etadi.

³⁵Natijada ko‘plarning sirli fikrlari oshkor bo‘ladi. Sening qalbingga ham qilich sanchiladi.

³⁶U yerda Xanna ismli keksa bir payg‘ambar ayol ham bor edi. U Osher qabilasidan Panuil degan odamning qizi edi. U turmushga chiqib, eri bilan yetti yil yashadi.

³⁷So‘ng beva qolgan edi. U sakson to‘rt yil davomida beva bo‘lib, hech qachon Ma’badni tark etmasdi. Ro‘za tutib, ibodat qilib, kechayu kunduz Xudoga sajda qilardi.

³⁸Shimo‘n Maryam va Yusufga gapirib turgan paytda Xanna ularga yaqinlashib, Xudoga shukronalar aytdi. U Quddusning ozod qilinishini intizorlik bilan kutganlarning hammasiga bu bola haqida so‘zlay boshladi.

³⁹Yusuf bilan Maryam Egamizning qonunidagi hamma talablarni bajarganlaridan keyin, Jalilaga, o‘z shahri Nosiraga qaytib bordilar.

⁴⁰Bola ulg‘ayib, kuchga va donolikka to‘lib borardi. U Xudoning inoyati ostida edi.

⁴¹Isoning ota–onasi har yili Fisih bayramida Quddusga borar edilar.

⁴²Iso o‘n ikki yoshda bo‘lganda, ular yana odatdagiday bayram qilish uchun Quddusga bordilar.

⁴³Bayramdan keyin ular uyga qaytar ekanlar, o‘smir Iso Quddusda qoldi. Ota–onasi esa bundan bexabar edi.

⁴⁴Ular “Iso yo‘lovchilar orasida kelyapti”, deb o‘ylashdi. Bir kun yo‘l bosganlaridan keyin, Isoni qarindosh–urug‘lari va tanish–bilishlari orasidan qidira boshladilar.

⁴⁵Uni topa olmaganlaridan keyin, Quddusga qaytib, Isoni o‘sha yerdan qidirdilar.

⁴⁶Uch kundan so‘ng Uni Ma’baddan topdilar. U muallimlar orasida o‘tirardi, ularning gaplariga quloq solib, savollar berardi.

⁴⁷Isoning gaplarini eshitganlarning hammasi Uning fahm–idrokiga va berayotgan javoblariga hayron qolardilar.

⁴⁸Ota–onasi Uni ko‘rib, ajablandilar. Onasi Unga dedi: — O‘g‘lim, bu nima qilganing? Otang ikkovimiz Seni qidiraverib adoyi tamom bo‘ldik–ku!

⁴⁹— Nega Meni qidirdingizlar? — dedi Iso. — Men Otamning uyida bo‘lishim kerakligini nahotki bilmagan bo‘lsangizlar?!

⁵⁰Ammo ular Isoning aytgan gapini tushunmadilar.

⁵¹Iso ular bilan Nosiraga qaytib ketdi. Doim ota–onasiga itoat qildi. Onasi esa bu gaplarning hammasini diliga tugib qo‘ydi.

⁵²Iso ulg‘ayib, yillar o‘tgan sari dono bo‘lib borardi. U Xudoning ham, odamlarning ham mehrini qozonardi.