Read O‘zbek tilidagi Muqaddas Kitob, 2013 Luqo 5 Bible Online

Luqo 5 - O‘zbek tilidagi Muqaddas Kitob, 2013 bible

Luqo 5

¹Bir kuni Iso Jalila ko‘li bo‘yida turganda, olomon Xudoning so‘zini eshitish uchun Isoning yonida tirband bo‘ldi.

²Iso ko‘l qirg‘og‘ida turgan ikki qayiqni ko‘rdi. Baliqchilar qayiqdan chiqib, to‘rlarini yuvayotgan edilar.

³Qayiqlardan biri Shimo‘nniki edi. Iso Shimo‘nning qayig‘iga tushib, qirg‘oqdan bir oz nariroq suzib borishni iltimos qildi. So‘ng o‘tirib, o‘sha yerdan odamlarga ta’lim berdi.

⁴Iso gapini tugatib, Shimo‘nga dedi: — Chuqurroq yerga suzib borib, o‘lja uchun to‘rlaringizni tashlanglar.

⁵Shimo‘n Isoga shunday dedi: — Ustoz, biz tun bo‘yi astoydil harakat qildik, lekin hech narsa tutolmadik. Ammo Siz aytganingiz uchun, to‘r tashlaymiz.

⁶Ular to‘r tashlaganlarida, shu qadar ko‘p baliq ovladilarki, hatto to‘rlari yirtila boshladi.

⁷Ular boshqa qayiqdagi o‘rtoqlariga, yordam beringlar, deb ishora qildilar. Qayiqlar yetib kelgach, ikkala qayiqni ham baliqqa to‘ldirdilar, qayiqlar suvga bota boshladi.

⁸Shimo‘n Butrus buni ko‘rdi–da, Isoning oldida tiz cho‘kib dedi: — Hazrat! Mening yonimdan keting, chunki men gunohkor insonman.

⁹Shimo‘n va yonidagilar bunday mo‘l baliq ovidan hayratga tushgan edilar.

¹⁰Shimo‘nning sheriklari Zabadiy o‘g‘illari Yoqub bilan Yuhanno ham hayratda edilar. Iso Shimo‘nga dedi: — Qo‘rqma, bundan buyon sen insonlarni ovlaysan.

¹¹Ular qayiqlarini qirg‘oqqa tortdilar va hamma narsalarini qoldirib, Isoga ergashdilar.

¹²Iso bir shaharda bo‘lganda, teri kasalligiga chalingan bir odam kelib qoldi. U Isoni ko‘rib, yuz tuban yerga muk tushib, yolvordi: — Hazrat, bilaman, istasangiz, meni bu kasallikdan poklay olasiz.

¹³Iso qo‘lini uzatdi va unga tekkizib: — Istayman, pok bo‘l! — dedi. Kasallik esa o‘sha zahoti ketdi.

¹⁴Iso yuz bergan voqeani hech kimga aytmaslikni o‘sha odamga buyurdi. So‘ng dedi: — Borib o‘zingni ruhoniyga ko‘rsat. Poklanganingni hammaga isbot qilish uchun Muso amr qilgan qurbonliklarni keltir.

¹⁵Ammo Iso to‘g‘risidagi gap–so‘zlar tobora yoyilib boraverdi. Tumonat xaloyiq Uni tinglash va dardlaridan forig‘ bo‘lish uchun Uning oldiga yig‘ilib kelar edi.

¹⁶U esa ko‘pincha kimsasiz joylarga ketib, ibodat qilar edi.

¹⁷Bir kuni Iso ta’lim berayotganda, Uning tinglovchilari orasida farziylar bilan Tavrot tafsirchilari ham o‘tirgan edilar. Ular Jalila va Yahudiyaning hamma qishloqlaridan, Quddusdan kelgan edilar. Isoda Egamizning xastalarga shifo berish qudrati bor edi.

¹⁸Bir nechta kishi to‘shakda yotgan bir shol odamni ko‘tarib keldilar. Uni uyga — Isoning oldiga olib kirishga urindilar.

¹⁹Lekin olomon ko‘pligidan buning ilojini topolmay, uyning tomiga chiqib, tomdan teshik ochdilar. So‘ng sholni o‘sha teshikdan to‘shagi bilan olomon o‘rtasiga — Isoning oldiga tushirdilar.

²⁰Iso ularning ishonchini ko‘rib, sholga dedi: — Birodarim, gunohlaring kechirildi.

²¹Tafsirchilar bilan farziylar esa o‘zlaricha shunday mulohaza qila boshladilar: “Kufrlik qilayotgan bu Odam kim o‘zi? Xudodan boshqa hech kim gunohlarni kechira olmaydi–ku!”

²²Iso ularning mulohazalarini bilib, shunday savol berdi: — Nega bunday narsalarni o‘ylaysizlar?

²³Qaysi biri osonroq? Sholga: “Gunohlaring kechirildi!” deb aytishmi, yoki: “O‘rningdan turib yur!” deb aytishmi?

²⁴Inson O‘g‘liga yer yuzida gunohlarni kechirish hokimiyati berilgan. Hozir shuni bilib olasizlar. Iso shunday dedi–yu, sholga: — Senga aytaman: O‘rningdan tur! To‘shagingni olib, uyingga bor! — deb buyurdi.

²⁵Shol o‘sha zahoti hammaning ko‘zi oldida o‘rnidan turdi. Yotgan to‘shagini olib, Xudoni ulug‘lab, uyiga ketdi.

²⁶Hamma hayratga tushib, Xudoni ulug‘ladi. Ular qo‘rquv ichra: “Bugun aql bovar qilmaydigan hodisani ko‘rdik”, deb aytardilar.

²⁷Shundan so‘ng, Iso u yerdan chiqib, soliq yig‘adigan joyda o‘tirgan Levini ko‘rib qoldi. Iso unga: — Ortimdan yur! — dedi.

²⁸Levi o‘rnidan turdi, hamma narsasini qoldirib, Isoga ergashdi.

²⁹So‘ngra Levi o‘z uyida Isoning sharafiga katta ziyofat berdi. Mehmonlar orasida bir guruh soliqchilar va boshqa odamlar bor edi.

³⁰Farziylar va farziylarning mazhabidan bo‘lgan tafsirchilar norozi bo‘lib, Isoning shogirdlariga dedilar: — Nega sizlar soliqchilaru gunohkorlar bilan birga yeb–ichib o‘tiribsizlar?

³¹Iso ularga shunday javob berdi: — Sog‘lar emas, xastalar tabibga muhtojdir.

³²Men solihlarni emas, gunohkorlarni tavbaga chaqirgani kelganman.

³³Ba’zi odamlar Isoga dedilar: — Mana, Yahyoning shogirdlari farziylarning shogirdlari kabi tez–tez ro‘za tutib, ibodat qilishadi. Sizning shogirdlaringiz esa yeb–ichib yuribdilar!

³⁴Iso ularga dedi: — Kuyov davrada bo‘lganda to‘yga kelgan mehmonlarni ro‘za tutishga majbur qilib bo‘lardimi?!

³⁵Biroq ular kuyovdan judo bo‘ladigan kunlar keladi, ana o‘shanda ro‘za tutadilar.

³⁶Iso ularga bir masalni ham aytib berdi: — Hech kim yangi kiyimdan yirtib olib, eski kiyimga yamoq solmaydi. Aks holda yangi kiyim ham yirtiladi, yangi kiyimdan olingan yamoq ham eski kiyimga to‘g‘ri kelmaydi.

³⁷Shuningdek, hech kim yangi sharobni eski meshga quymaydi. Chunki yangi sharob meshni yorib yuboradi, sharob to‘kiladi, mesh ham nobud bo‘ladi.

³⁸Aksincha, yangi sharobni yangi meshga quymoq darkor.

³⁹Eski sharobdan ichgan odam yangi sharobni istamaydi. “Eskisi yaxshi”, deb aytadi.